“Και τις δύο γκομενίτσες. Η μια για τα χοντρά κι η… μόνιμη”. Θεέ μου, Θεέ μου ινά τι με εγκατέλειπες…

Αν νομίζετε ότι θα διαβάσετε ένα κείμενο καταδίκης του ιερέα με συνθήματα του τύπου “ξυρίστε τον”, “τραγόπαπας” και τα λοιπά συνηθισμένα, πατήστε Χ και μη χάνετε τον καιρό σας.

του Στρατή Μαζίδη

Αυτοί οι διάλογοι που δημοσιεύει η εφημερίδα Espresso απλά συγκλονίζουν. “Και τις δύο, χαχαχα. Η μια για τα χοντρά και η…μόνιμη”, “Θα πάμε να κολλήσουμε στην έτσι, αλλά μετά τη Λειτουργία”. Πάει και το “Θεία”.

Ξέρεις τι διαισθάνομαι πάτερ Γεώργιε; Ότι όταν καλύπτεις τα δώρα στην προσκομιδή, όταν λες “τα σα εκ των σων”, όταν δεόμενος και επικαλούμενος το Αγιο Πνεύμα λες “και ποίησον τον μεν άρτον τούτο τίμιο Σώμα του Χριστού, το δε εν τω ποτηρίω τούτο τίμιο Αίμα του Χριστού σου, μεταβαλλών τω Πνεύματί Σου τω Αγίω, αμήν αμήν αμήν”, μάλλον δεν καταλαβαίνεις τι λες και τι κάνεις πάτερ.

Να σου πω και κάτι ακόμη πάτερ; Στη Συρία χριστιανοί μαρτυρούν ακόμη και χύνουν το αίμα τους για το Χριστό. Να δω με τι μούτρα θα σταθούμε όλοι εμείς εδώ δίπλα τους όταν έρθει εκείνη η στιγμή.

Πάτερ δε σε κατηγορώ. Μια ανήθικη μάνα, ανήθικους γιους και κόρες θα γεννήσει και θα αναθρέψει. Ένα σάπιο δένδρο, κακούς καρπούς θα δώσει. Και η κοινωνία μας, είναι μια ανήθικη μάνα.

Σε κατανοώ, διάολος το facebook, με τις ξεβράκωτες και τις τσόντες που πετάγονται πότε στο πλάι σαν προτροπές και πότε στα προφίλ και τις ομάδες και καλά ως ιοί που κάποιοι αφήνουν. Η ψυχή μας είναι γεμάτη χαραμάδες πάτερ. Κι ο σατανάς θα βρει τον τρόπο για να μπει. Ίσως έπρεπε να φυλαχθείς, όπως ο Οδυσσέας που δέθηκε για να μη τον παρασύρουν οι σειρήνες. Αλλά δε θα σηκώσω εγώ την πρώτη πέτρα εναντίον σου.

Η κοινωνία βρήκε το θύμα της. Βαρύς φοβάμαι θα πέσει ο πέλεκυς επάνω σου. Σίγουρα έπεσες, αλλά ποιος θα νοιαστεί για σένα ώστε να σε βοηθήσει; Να μπορέσεις να σηκωθείς ξανά και να σύρεις το σταυρό που σου δόθηκε όταν γεννήθηκες.

Ξέρεις πάτερ, όπως κι εσύ υποκρίνεσαι τόσο καιρό, το ίδιο κάνουμε κι εμείς. Θα σε θάψουμε ζωντανό και θα μας φταίνε οι παστίτσιοι. Αυτοί τουλάχιστον δεν πιστεύουν. Εμείς όμως; Εμείς που τα κινητά μας βαράνε όλη την ώρα και μιλάμε διαρκώς αλλά αν ακουστεί ένα παιδάκι αρχίζουν όλοι τα “σσσσσσσσσσσσσσς”. Σα δε ντρεπόμαστε όλοι, Φαρισαίοι και υποκριτές.

Φοβάμαι πως δεν είσαι ο μόνος όμως. Πριν κάτι μήνες ένας άλλος ιερέας έγινε πρώτο θέμα για το αν θα κλείσει το facebook του ή όχι. Φοβερό θέμα.

Εδώ ο κόσμος χάνεται, πεινάει, πεθαίνει κάθε μέρα κι εσύ πάτερ δεν είσαι εκεί έξω. Να στηρίξεις. Να αγκαλιάσεις αυτόν που κλαίει και όχι τον κορίτσαρο. Αυτό πάτερ μου δημιουργεί ένα παράπονο, αλλά δε σε κατηγορώ και το γιατί στο εξήγησα. Συγκάτοικοι είμαστε σχεδόν όλοι στην υποκρισία. Θεομπαίχτες. Τον πιάνουμε στο στόμα μας μόνο για να Τον βρίσουμε.

Γιατί πάτερ ξέρεις τι με ενοχλεί πιο πολύ; Ούτε τα μνημόνια ούτε οι δοκιμασίες που όλοι μας βιώνουμε αλλά το ότι ΔΕΝ υπάρχει η επί της γης Εκκλησία, αυτή που τροφοδοτούσε διαρκώς τη θριαμβεύουσα στους ουρανούς. Αυτό με πονάει. Ότι απουσιάζει και δεν είναι εδώ να μας στηρίξει, να μας κρατήσει, να μας σηκώσει αλλά βυθίζεται κι αυτή στο σύνολό της από όσους τη διαφεντεύουν.

Έφυγε η ευλογία από τον τόπο μας πάτερ. Κι όσο κι αν ξέρω ότι προδώσαμε το Θεό, τα δικά Του λόγια μου έρχονται στο νου. Θεέ μου, Θεέ μου, ινα τι με εγκατέλειπες;

freepen.gr