Οι πρόγονοι των Σαμαρά – Γερουλάνου και η αξία της μετοχής της Τράπεζας Ανατολής το 1930

Πολλά έχουν ακουστεί για την αξία των μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής. Αυτόκλητοι «ειδικοί» εμφανίζονται συχνά και προβαίνουν σε απλοϊκές αναλύσεις, με τις οποίες υποστηρίζουν ότι η Τράπεζα Ανατολής ήταν καταχρεωμένη και η Εθνική Τράπεζα μας έκανε όλους τη χάρη να την απορροφήσει με εξαγορά και να μη δημοσιεύσει ποτέ τα αποτελέσματα της ειδικής εκκαθάρισης. Βέβαια, κάποιοι επιθυμούν να ξεχάσουν ότι η εκκαθάριση ξεκίνησε, όχι γιατί η τράπεζα χρεοκόπησε, αλλά γιατί πουλήθηκε. Η Εθνική Τράπεζα απέκτησε την Τράπεζα της Ανατολής, και έπÏ �επε να υπολογιστεί το δίκαιο αντίτιμο εξαγοράς, ώστε να αποδοθεί στους μετόχους της. Για το λόγο αυτό, αποφασίστηκε να γίνει μια εκκαθάριση, έτσι ώστε να πάρουν οι μέτοχοι τα χρήματα που επένδυσαν, και πιθανά ένα επιπλέον κέρδος.

Στο τέλος του 1930, ο Γενικός Διευθυντής της Τράπεζας Ανατολής Εμμανουήλ Καμάρας στέλνει μια επιστολή στο Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Ιωάννη Δροσόπουλο και του αναλύει την κατάσταση της Τράπεζας Ανατολής. Του προτείνει ως μια λογική και συμφέρουσα τιμή εξαγοράς τις 900 δραχμές για κάθε μετοχή, αυξανόμενες κατά 100-200 δραχμές για τη φήμη και την πελατεία της τράπεζας. Αυτή η ανάλυση γίνεται σε καθεστώς βαθιάς κρίσης, λίγο πριν η οικονομική δυσπραγία κορυφωθεί και η χώρα οδηγηθεί στην άτακτη χρεοκοπία.


Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕ ΤΗ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ

Η συγχώνευση καθυστερεί λόγω της οικονομικής διαφοράς που χωρίζει την πρόταση της Τράπεζας της Ανατολής από την πρόταση της Εθνικής Τράπεζας. Τότε ξεκινούν διάφορες ανεξήγητες κινήσεις και μετακινήσεις στελεχών, λογιστικές αυξήσεις των επισφαλών απαιτήσεων, που σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν το 90%, και γενικά “μαγικές κινήσεις” που ούτε εξηγούνται, αλλά ούτε αποτυπώνονται ποτέ σε επίσημα έγγραφα, μια και δεν έχει συνταχθεί μέχρι σήμερα κάποιας μορφής Î �ογοδοσία για την εκκαθάριση, ίσως με τη σύνταξη ενός Ισολογισμού Εκκαθάρισης.

Ο επί πολλά χρόνια Διευθυντής της Τράπεζας Ανατολής Μ.Π. Καμάρας παραιτείται για να γίνει Υποδιοικητής της νεοσυσταθείσας Τραπέζης της Ελλάδος, για λίγους μήνες μέχρι την επίσημη χρεοκοπία της χώρας την άνοιξη του 1932. Στην Τράπεζα Ανατολής τη θέση του αναλαμβάνει με συνοπτικές διαδικασίες ο Στέφανος Δέλτα, που ορίζεται Εντεταλμένος Σύμβουλος, με κύριο στόχο να διεκπεραιώσει τη συγχώνευση.

Ο παραιτημένος φυσικά πρώην Γενικός Διευθυντής απουσιάζει από τη Γενική Συνέλευση της Τράπεζας Ανατολής που αποφάσισε τη συγχώνευση με την Εθνική Τράπεζα. Μαζί απουσιάζει και ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Ιωάννης Αθανασάκης. Όλους τους αναπληρώνει ο αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Στέφανος Δέλτα, ο οποίος προεδρεύει της Γενικής Συνέλευσης και είναι και ταυτόχρονα ο εκτελών χρέη Διευθυντή μέχρι τ ις 20 Οκτωβρίου 1932, οπότε και με τη συγχώνευση να έχει ήδη αποφασιστεί αμετάκλητα, παραιτείται και γίνεται Σύμβουλος της Τραπέζης της Ελλάδος.

Η σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Ανατολής το 1931 ήταν:
Πρόεδρος: Ιωάννης Αθανασάκης
Εντεταλμένος Σύμβουλος: Στέφανος Δέλτα
Μέλη: Αλέξανδρος Σκουζές, Ιωάννης Δροσόπουλος, Άθως Ρωμανός, Γεώργιος Στρέιτ, Γεώργιος Ζαρίφης.

Ο Στέφανος Δέλτα, καταγόταν από μεγάλη Φαναριώτικη οικογένεια και ήταν ιδρυτής του Κολεγίου Αθηνών, μαζί με τον Εμμανουήλ Μπενάκη. Το 1895 παντρεύτηκε τη γνωστή λογοτέχνη Πηνελόπη Μπενάκη – Δέλτα, στα πλαίσια των συμμαχιών που εφάρμοζε ο πατέρας της Εμμανουήλ Μπενάκης, ακόμη και δια γάμου. Ο γάμος τους πέρασε κρίσεις, ειδικά όταν αυτή γνώρισε και σύναψε έναν έντονο ερωτικό δεσμό με τον Ίωνα Δραγούμη, δεσμό που αποκάλυψε στον Στέφανο Δέλτα με τις προφανείς συνέπειες. Τελικά τα προβλήματα τελείωσαν με την εκτέλεση του Ίωνα Δραγούμη, έπειτα από την κατευθυνόμενη διάδοση της ψευδής είδησης ότι αυτός οργάνωσε την απόπειρα κατά του Βενιζέλου, εκτέλεση που καταδίκασε και ο ίδιος ο Βενιζέλος από το Παρίσι όταν έμαθε την τύχη του Ίωνα Δραγούμη. Ως ηθικός αυτουργός δικάστηκε μεταξύ άλλων ο Εμμανουήλ Μπενάκης, ο πεθερός του Δέλτα, ο οποίος αθωώθηκε λόγω έλλειψης στοιχείων. Ωστόσο, ένας από τους υπόλοιπους κατηγορούμενους, ο Παύλος Γύπαρης, πριν πεθάνει κατηγόρησε τον Εμμανουήλ Μπενάκη πως αυτός ήταν που διέταξε την εκτέλεση. Ο Στέφανος Δέλτα απέκτησε μαζί με την Πηνελόπη Δέλτα τ ρεις κόρες: την Σοφία, σύζυγο Μαυροκορδάτου, την Βιργινία, αρχινοσοκόμο, σύζυγο του πολιτικού Αλεξάνδρου Ζάννα και γιαγιά του πολιτικού Αντώνη Σαμαρά και την Αλεξάνδρα, σύζυγο του κτηματία Αντώνη Παπαδόπουλου.

Πέραν του Στέφανου Δέλτα, ο Ιωάννης Δροσόπουλος ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Ανατολής και την ίδια στιγμή διοικητής της Εθνικής Τράπεζας από το 1928. Ταυτόχρονα διατελούσε πρόεδρος σε δεκάδες εταιρείες, που όλες έπαιρναν κεφάλαια για της ανάπτυξη τους από την Εθνική Τράπεζα. Μεγάλος του αντίπαλος ήταν ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Εμμανουήλ Τσουδερός, ο οποίος κατηγορούσε ευθέως το Δροσόπουλο για την τεχνητή νομισματική κρίση του 1932, αλλά και για διάφορες νομιμοφανείς δραστηριότητες. Ο Δροσόπουλος αντικατέστησε το 1939 τον Ε. Τσουδερό στη Διοίκηση της Τραπέζης της Ελλάδος, όταν ο Ι. Μεταξάς θεώρησε ότι ο Τσουδερός τον υποσκάπτει, αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί και ιδιαίτερα γιατί πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Ο Γεώργιος Στρέιτ, με τη σειρά τoυ, ήταν γιος του πρώην διοικητή της Εθνικής Τράπεζας και πρώτου διοικητή της Τράπεζας Ανατολής Στέφανου Στρέιτ. Ήταν παντρεμένος με την Ιουλία Καραθεοδωρή, από την Φαναριώτικη οικογένεια Καραθεοδωρή, της οποίας μέλος ήταν και ο Στέφανος Δέλτα (μητέρα του ήταν η Σοφία Καραθεοδωρή). Ο Γεώργιος Στρέιτ ήταν μέλος του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης από το 1929. Δισέγγονος του είναι ο Παύλος Γερουλάνος, πρώην Υπουργός Πολιτισμού στην Κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου και εξάδελφος του Αντώνη Σαμαρά.

Ακόμη λοιπόν και πριν από 80 χρόνια, οι οικογένειες που αναμιγνύονται στα πολιτικά δρώμενα της εποχής μας, βρίσκονταν στις επάλξεις και μέλη των δύο ισχυρότερων οικογενειών της εποχής, της οικογένειας Μπενάκη και της οικογένειας Καραθεοδωρή, συμμετείχαν στην περίεργη συγχώνευση της Τράπεζας της Ανατολής, και στις αποφάσεις που οδήγησαν στην ειδική εκκαθάριση που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.


ΤΟ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΛΥΠΤΕ ΤΟ ΜΕΤΟΧΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Κάτω από το παραπάνω πολιτικό, οικονομικό και οικογενειοκρατικό πλαίσιο, οφείλουμε να εξετάσουμε με προσοχή την επιστολή που έστειλε ο Γενικός Διευθυντής της Τράπεζας Ανατολής Μ.Π. Καμάρας και που έμελλε να σηματοδοτήσει το τέλος του σε αυτό το ρόλο και την αποχώρησή του, λόγω ολιγόμηνης “προαγωγής”. Σε αυτήν ο Καμάρας επιμένει ότι το Ενεργητικό της Τράπεζας Ανατολής είναι τέτοιο που καλύπτει πλήρως τις μερίδες του Παθητικού που αφορούν τους μετόχους.

Στην ανάλυση που ακολουθεί και χρονικά τοποθετείται στο τέλος του 1930, ο Καμάρας αναλύει την οικονομική κατάσταση της Τράπεζας Ανατολής, σύμφωνα με τα Βιβλία της τράπεζας και τις εκτιμήσεις του, μετά από 25 χρόνια στη θέση του Γενικού Διευθυντή. Σύμφωνα με την επιστολή του, η οποία απευθύνεται στο Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Ανατολής Ιωάννη Δροσόπουλο, τόσο το μετοχικό κεφάλαιο όσο και τα αποθεματικά (τακτικό και έκτακτο) προστατεύονται πλήρως.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν είναι μια επιστολή προς τους μετόχους ή μια γλαφυρή αναπαράσταση μιας λογιστικά βελτιωμένης εικόνας. Είναι η πραγματικότητα, όπως τη φανερώνουν οι αριθμοί που έχει στη διάθεση του ο Καμάρας, αλλά την ίδια στιγμή έχει στην ευχέρεια του και ο Δροσόπουλος. Κατά συνέπεια, λόγω της εκτεταμένης εμπλοκής της Εθνικής Τράπεζας στην Τράπεζα της Ανατολής, από την ίδρυση της τελευταίας μέχρι και τη συγχώνευση της, δεν θα μπορούσε ο Καμάρας να παραπλανήσει τον Δροσόπουλο, ούτε καν να το προσπαθήσει.

Η σημασία της επιστολής Καμάρα, βρίσκεται στο γεγονός ότι ο επί 25 χρόνια Διευθυντής της τράπεζας, ξεκαθαρίζει πως η συμμετοχή των μετόχων της Τράπεζας της Ανατολής στην εταιρεία, όπως αντικατοπτρίζεται από τις μερίδες του Παθητικού που αποτελούν υποχρέωση της εταιρείας προς αυτούς στην περίπτωση εκκαθάρισης, καλύπτεται και με το παραπάνω.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι μέσα στον επόμενο χρόνο πολλά έγιναν και τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου δεν πληρώθηκαν, με συνέπεια να χαθεί σημαντικό ποσοστό του χαρτοφυλακίου της Τράπεζας. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι τα ομολογιακά δάνεια που είχαν εκδοθεί από το Ελληνικό Δημόσιο είχαν σταματήσει να εξυπηρετούνται σιωπηλά από τις αρχές του 1930, πράγμα που ήταν σε γνώση όλων. Για αυτό η Τράπεζα Ανατολής ξεκίνησε δικαστικούς αγώνες κατά του Ελληνικού Δημοσίου, μέσα από αγωγές που συνέχισε εκ μέρους της η Εθνική Τράπεζα, μέχρι που ι κανοποιήθηκε πλήρως με την αποπληρωμή, τόσο του δανείου, όσο και τόκων. Μάλιστα, με βάση τα στοιχεία που έχουμε στην κατοχή μας, συγκεκριμένο ομολογιακό δάνειο, το οποίο θα αναλύσουμε σύντομα, όχι μόνο αποπληρώθηκε στην Εθνική Τράπεζα αρκετά χρόνια αργότερα, το 1941, αλλά δεν πέρασε ποτέ μέσα από τους λογαριασμούς εκκαθάρισης και τα βιβλία των εκκαθαριστών της Τράπεζας Ανατολής.

Τέλος, θα πρέπει να αναφερθούμε στην ισοτιμία φράγκου/δραχμής που χρησιμοποιείται από τον Καμάρα και η οποία είναι 1 φράγκο = 3,03 δραχμές στο τέλος του 1930. Αυτή είναι μια σταθεροποιημένη δια νόμου ισοτιμία, η οποία ίσχυσε μέχρι το Δεκέμβριο του 1932, οπότε και καταργήθηκε ο συγκεκριμένος νόμος για την προστασία του Εθνικού Νομίσματος από κερδοσκοπικές τάσεις. Όταν έγινε η δημοσίευση σε ΦΕΚ της σύμβασης συγχώνευσης της Τράπεζας Ανατολής υπό της Εθνικής Τράπεζας και ξεκίνησε η ειδική εκκαθάριση, δεν υπήρχε πλέον αυτή η πλασματική σταθεροποί ηση του νομίσματος, ωστόσο οι ισολογισμοί ποτέ δεν διορθώθηκαν. Χωρίς να γίνει απογραφή της εταιρικής περιουσίας ή κατάρτιση ενός ισολογισμού μετασχηματισμού, ξεκίνησε τυπικά η εκκαθάριση της Τράπεζας Ανατολής και συνεχίστηκε, χωρίς επισήμως να ενημερωθούν ποτέ οι μέτοχοι της τράπεζας για την εξέλιξη και την τύχη της και δίχως οι μετοχές τους να ακυρωθούν ποτέ.


Ακολουθεί η επιστολή του Μ. Π. Καμάρα προς τον Ιωάννη Δροσόπουλο.

Προς τον Κύριο Ιωάννη Δροσόπουλο
Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος
ΕΝΤΑΥΘΑ

Αθήνα 25 Νοεμβρίου 1930

Αγαπητέ φίλε,

Εις τον Ισολογισμόν της ημετέρας Τραπέζης της 31 Δεκεμβρίου 1929 αναγράφονται εις το Παθητικόν
- Κεφάλαιον Φρ. 35.000.000
- Λογαριασμός Εκτιμήσεως Κεφαλαίου εις Φράγκα σταθεροποιημένα 36.298.945,30
- Κεφάλαιον Αποθεματικόν Τακτικόν 4.587.627,95
- Κεφάλαιον Αποθεματικόν Έκτακτον 7.200.000,–

Σύνολον Φρ. 83.086.573,25 ήτοι προς Δρ. 3,03 Δρ. 251.752.316,–

ποσόν όπερ διαιρούμενον δια των 280.000 μετοχών δίδει αξίαν κατά μετοχήν Δρχ. 900.

Η κρίσις των καπνών επηρεαζομένη και εκ των γνωστών εις υμάς δυσαρέστων εκπλήξεων, οφειλομένων εις την αμαρτωλήν διαχείρισιν των υπευθύνων και την κακοπιστίαν πελατών τινών με άγουσι να υπολογίσω τους κινδύνους ζημιών ους διατρέχει η Τράπεζα εκ των άνω λόγων, εξετάζων και εκτιμών και άλλους λογαριασμούς εις το ποσόν των Λ. Αγγλ. 105-110.000 μη αποκλειομένης όμως εύλογου ελπίδος αισθητής ελαττώσεως της άνω ζημίας δια μιάς επιτυχούς πωλήσεως των καπνών ή και δια μιάς σχετικής ζητήσεως και ανατιμήσεως αυτών. Το γε νυν όμως την προϋπόθεσιν ταύ την δεν μοι είναι επιτετραμμένον να λάβω σήμερον υπ’όψιν.

Έναντι των ως άνω κινδύνων ζημιών η Τράπεζα έχει λανθάνοντα Αποθεματικά προερχόμενα εκ Γενικών Κρατήσεων, εκ κερδών εκποιηθέντων Χρεωγράφων και ακινήτων, εξ υπερτιμήσεως Χρεωγράφων και ακινήτων ανηκόντων τη Τραπέζη ήτοι:
- Γενικαί Κρατήσεις: Λ. Αγγλ. 22.000
- Πραγματοποιηθέντα κέρδη εκ πωλήσεως Χρεωγράφων: Λ. Αγγλ. 11.700
- Υπερτίμησις Χρεωγράφων Χαρτοφυλακίου Τραπέζης: Λ. Αγγλ. 28.800
- Υπερτίμησις ακινήτων Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Καΐρου: Λ. Αγγλ. 46.500
Σύνολον: Λ. Αγγλ. 190.000

Συνεπώς, με πάσαν πάντοτε βεβαίως επιφύλαξιν, οι υφιστάμενοι κίνδυνοι ζημιών καλύπτονται, και η πραγματική τιμή της Μετοχής δύναται να υπολογισθή εις Δρ. 900 ως ανωτέρω, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι εκτίμησις του συνόλου Ενεργητικού της Τραπέζης και μετά τας τρεχούσας απεσβέσεις εκ των κερδών της Χρήσεως, θα πιστοποιήση τα ανωτέρω.

Επιβεβλημένον και δίκαιον κατά την κρίσιν μου είναι ασφαλώς να αναγνωρισθή υπέρ των Μετόχων της Τραπέζης ποσόν τι δια το good will της Τραπέζης, δικαιολογούμενον ως εκ της εισφοράς των Καταθέσεων αυτής ανερχομένων εις Δρ. 600.000.000 περίπου, δια της παροχής των Καταστημάτων αυτής εν Αιγύπτω, εχόντων τελείαν οργάνωσιν και καλήν πελατείαν και απολαμβανόντων της εκτιμήσεως του κοινού, η χρησιμοποίησις των οποίων γινομένη σήμερον αμέσως υπό της Εθνικής Τραπέζης θα επιταχύνη και θα υποβοηθήσει την εν τη πλουσία ταύτη Χώρα εγκατάστασιν και δράσιν αυτής.

Θέτω υπό την κρίσιν υμών εάν δεν θα ήτο δίκαιον το good will τούτο να ετιμάτο μεταξύ Δρχ. 100 έως 200 κατά μετοχήν, και τούτο τοσούτο μάλλον καθ’ όσον συνάγω το συμφέρον και το κέρδος όπερ θα είχεν η Εθνική Τράπεζα εκ της απορροφήσεως της Τραπέζης της Ανατολής εκ των ακολούθων σκέψεων και των συναφών αριθμών. Ου μην αλλά δια παν τυχόν και μετά την εκτίμησιν απρόοπτον ή και εκ της εκτιμήσεως τυχόν προκύψον ποσόν αμφισβητουμένης απαιτήσεως, δύναται να σχηματισθή εν περιθώριον δια του περιορισμού του good will εις το ποσόν των Δρχ. 150 οπότε το άνω περιθώ ριον ανέρχεται εις Δρ. 14.000.000 ήτοι Λ. Αγγλ. 37.500 και εν ανάγκη να περιορισθή εις Δρχ. 100, οπότε το περιθώριον ανέρχεται εις Λ. Αγγλ. 75.000, και το ποσόν τούτον λαμβάνομεν υπ’ όψιν μας δια τους επομένους υπολογισμούς.

Η οικονομία η οποία θα επέλθη εις τα Έξοδα διαχειρίσεως της Τραπέζης πάσης φύσεως εκ της συγχωνεύσεως των εν Ελλάδι Καταστημάτων θα ανέλθη εις το ποσόν των Δρ. 17-18.000.000 ετησίως. Εις το ποσόν τούτο έχει να προστεθή η απόδοσις της Τραπέζης, της οποίας ο μέσος όρος των 4 τελευταίων ετών είναι περίπου Φρ. 11.450.000 ετησίως, μετά τας ετήσιας αποσβέσεις και κρατήσεις, και άτινα κέρδη υπολογίζω λόγω της κρίσεως και διότι πρέπει αυστηρώς να ληφθώσι ταύτα υπ’ όψιν εις Φρ. 10.000.000 έστω και 9.000.000 ήτοι 27-30.000.000 υπολογίζω όθεν εν ποσόν Δρ. 44-48.000.000 το οποίον θα εί χε να εξυπηρετήση, εφ’ όσον η τιμή της Μετοχής ήθελε καθορισθή εις Δρ. 1000, κεφάλαιον Δρ. 280.000.000, ούτινος η απόδοσις θα ανήρχετο εις 17 ή 15%.

Ως προς την άμεσον ρευστότητα των διαθεσίμων της Τραπέζης, ταύτα θα ανήρχοντο εις Δρχ. 170.000.000, και συνεπώς υπολογιζομένων των υπό της Εθνικής Τραπέζης κατεχομένων μετοχών, θα απητείτο προς εξόφλησιν των υπολοίπων μετοχών καταβολή Δρ. 50.000.000 και ταύτα ευκόλως ρευστοποιούμενα εκ του παραδοθησομένου Ενεργητικού.

Θεωρώ ότι χρήσιμον είναι να αναφέρω σχετικά με το Προσωπικόν των εν Ελλάδι Καταστημάτων και την τυχόν αποζημίωσιν αυτού, όπως έχητε εν γενικαίς γραμμαίς μίαν αντίληψιν και τούτου.

Επί συνόλου Προσωπικού 417 το εν Ελλάδι τοιούτον ανέρχεται εις 263 υπαλλήλους. Βεβαίως συνηγορώ υπέρ προσλήψεως τουλάχιστον μέρους του Προσωπικού αποτελουμένου από υπαλλήλους έχοντας και αξίαν και δραστηριότητα. Αλλά εφ’ όσον ουδείς ήθελε προσληφθή υπολογίζω ότι η εκ του Νόμου αποζημίωσις εις ην θα εδικαιούτο το σύνολον των υπαλλήλων θα ήτο Δρ. 7.600.000, ποσόν όπερ και εντός ενός έτους δύναται να αποσβέσθη εκ της αποδόσεως την οποίαν θα είχεν η Εθνική Τράπεζα εκ της πραγματοποιήσεως του εξεταζομένου σχεδίου υπολογισθείσης μεταξύ Δρ. 44-48.000. 000 ετησίως.

Ως προς το Ταμείον Συντάξεων του οποίου τα κεφάλαια ανέρχονται εις Δρ. 36.000.000 (συσταθέντος μόνον προ δεκαετίας) τα βάρη τα οποία θα έχη εκ της επιστροφής των καταθέσεων των απολυθησομένων υπαλλήλων, εκ των ήδη χορηγούμενων συντάξεων ανερχομένων εις Δρχ. 500.000 ετησίως και εκ της χορηγήσεως τοιούτων εις τους απολυθησομένους υπαλλήλους και δικαιουμένους τοιαύτης, εκ προχείρου εξετάσεως του ζητήματος εις ην προέβην, ουδόλως θέλουσιν επιβαρύνει εις το μέλλον την Εθνικήν Τράπεζαν.

Ελπίζω, αγαπητέ Φίλε, ότι έδωκα υμίν όσον το δυνατόν σαφεστέραν εικόνα, αφ’ ενός με της θέσεως της Τραπέζης, ως αυτή εμφανίζεται εκ των Βιβλίων, Καταστάσεως και Εκτιμήσεων, και ήτις ασφαλώς θα έχη να εξελεγχθή και εξονυχισθή δεόντως, αφ’ ετέρου δε της σκοπιμότητος και του συμφέροντος των δύο Τραπεζών, της επί των άνω βάσεων δυνατής δικαίας και επωφελούς συγχωνεύσεως υπό της Εθνικής Τραπέζης της υπ’ αυτής ιδρυθείσης Τραπέζης ημών.

Τερματίζων την παρούσαν μου, αγαπητέ Φίλε, δεν δύναμαι να αποκρύψω το άλγος το οποίον με συσφίγγει υποβάλλοντα την άνω πρότασιν, δι’ ης μέλλει να εκλείψη το Ίδρυμα εις το οποίον η εκλογή της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος και η μετέπειτα εμπιστοσύνη των Μετόχων μοι εμπιστεύθησαν προ ακριβώς εικοσιπενταετίας την ανωτέραν Διεύθυνσιν αυτού, και εις το οποίον επί το μακρόν τούτο χρονικόν διάστημα είχον αφοσιωθή ολοψύχως και αποκλειστικώς. Αλλά θεωρώ ότι υπό τας σημερινάς περιστάσεις και υπό τας παρούσας συνθήκας εκτελώ εν επιβεβλημένον κα θήκον προς τους Μετόχους της Τραπέζης, υποβάλλων την εν λόγω πρότασιν προς τον Διοικητήν της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος.

Διατελώ μετ’ αισθημάτων φιλίας και αφοσιώσεως.

Μ. Π. ΚΑΜΑΡΑΣ ...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: http://banquedorient.org/web/?p=3736