Ποια…προνόμια;

 Του Θανάση Νικολαΐδη
ΘΑ  επιμείνουμε κι εμείς  στο θέμα. Όσο αυτοί (κι αυτές) επέμεναν στο  συμφέρον τους. Ατομικό  και συντεχνιακό  που το ανήγαγαν σε…εθνικό, μιας και εκπροσωπούσαν  το έθνος. Όπως το εννοούσαν  και δεν τους κατανούσαμε. Με υπέρμετρο «κοινοβουλευτικό» θράσος και πλεονεξία.
ΔΕΝ είναι δικό τους το κοινοβούλιο και  συμπεριφέρνονται σαν  αφεντικά. Και, βέβαια, αν δούλευαν στο δικό τους μαγαζί, θα’  χαν το νου τους για οικονομία  και 
περικοπές. Κι αν χρειάζονταν να απολύσουν προσωπικό, θα το’ καναν χωρίς δισταγμό. Για να πάει μπροστά η επιχείρηση.
ΚΑΙ, βέβαια, είναι πολιτικοί  και τους φαίνεται. Δεν τους στριμώχνεις  εύκολα κι αν το καταφέρεις, θα καταφέρουν να απεμπλακούν. Κατατέμνουν το θέμα, το υποβαθμίζουν και  κλείνουν: «αν ήταν να σωθεί η Ελλάδα με τα αυτοκίνητά μας μικρότερου κυβισμού…». «Χωρίς τη σάουνα και το γυμναστήριο» προσθέτουμε για να δυναμώσουμε το επιχείρημά τους, αλλά συμπληρώνουμε «με τη φορολόγηση του μικροσυνταξιούχου θα σωθεί η Ελλάδα;» και ο καιρός περνάει. Με τους τόνους να πέφτουν, τα προνόμια να παραμένουν, τους εθνοπατέρες μας να ξεφυσάνε που το πράμα στράβωσε και μας απασχολούν τα προνόμιά τους.
ΑΝ  το δεις λογιστικά  και στο μέτρο  της εθνικής μας  οικονομίας, όλα είναι…ψύχουλα. Γι αυτό επισημαίνουμε  την προέκταση και τον συμβολισμό τους. Καταγράφουμε δημόσιες συμπεριφορές γραδάροντας το φιλότιμο των εκπροσώπων μας και τους ρωτάμε: Γιατί ούτε ένας/μια σας παραιτείται μιας και…υποφέρετε ασφυκτιώντες ανάμεσα στο κομματικό σας καθήκον και στον πολίτη (διάβαζε πελάτη ψηφοφόρο); Και τι συμπέρασμα να βγάλεις, πως το…μπόι τους (ηθικό ανάστημα το λέμε) να μετρήσεις, που δήλωσαν…ασθένεια 4-5 κυβερνητικοί βουλευτές για να μην ψηφίσουν κάποια «επώδυνα-σκληρά» παραμένοντας «οίκοι»; Τους στέλνεις «οίκαδε», δεν τους βλέπεις να κελαηδούν στα «εύκολα» και ησυχάζεις.
ΚΑΘΙΕΡΩΣΑΝ  το ασυμβίβαστο γιατί  τους πίεσε ο κόσμος και, για αντιστάθμισα, αύξησαν τα προνόμιά τους. Μετά 4-5 χρόνια (2008), ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και  ΛΑΟΣ ψήφισαν υπέρ της άρσης του, αλλά τα προνόμια παρέμειναν(!). Εμείς στην έντονη διαμαρτυρία μας, αυτοί στην ένοχη σιωπή τους και η ζωή συνεχίζεται(;)