Βενιζέλος στην Τρίπολη: Όποιος νομίζει ότι μπορεί να διακινεί προεκλογικές υποσχέσεις και να κάνει εμπόριο ψευδαισθήσεων, δεν έχει καταλάβει που βρισκόμαστε

 «Σε μια εβδομάδα περίπου ο ελληνικός λαός καλείται να λάβει μια ιστορική απόφαση. Κρίνεται το μέλλον του Έθνους και δεν νοείται σε αυτή τη μάχη, την τόσο αποφασιστική, να λείψει κάποιος πολίτης.

»Τίποτε δεν είναι δεδομένο. Την επομένη των εκλογών δεν υπάρχει δεδομένη Κυβέρνηση και δεδομένη πολιτική.

»Υπάρχουν μπροστά σε κάθε Έλληνα πολίτη συγκεκριμένες προτάσεις. Υπάρχει η πρόταση του κ. Σαμαρά για αυτοδύναμη Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και τη δική του πρωθυπουργία που τη θεωρεί περίπου αυτονόητο δικαίωμά του. Ποιος πιστεύει ότι αυτό ανταποκρίνεται στα πράγματα και στη βούληση του ελληνικού λαού; Είναι εκτός τόπου και χρόνου.  

»Υπάρχει και δεύτερη επιλογή, του κ. Τσίπρα, για μία Κυβέρνηση των «αντιμνημονιακών» δυνάμεων, που θα συνενώσει το ΣΥΡΙΖΑ, το Κομμουνιστικό Κόμμα, κι επειδή μπορεί να λείπουν πέντε ψήφοι άντε μπορεί και δέκα καλείται ο κ. Καμμένος να συμβάλλει ώστε να δημιουργηθεί το ισχυρό αντιμνημονιακό αμάλγαμα. Φιλοευρωπαϊκό, αντιευρωπαϊκό, εντός ευρώ, εκτός ευρώ; Τον Ιούνιο εγγυώνται την καταβολή μισθών και συντάξεων;  

»Έχει σκεφθεί κανείς ποτέ από όλους αυτούς τους «τσάμπα» Ευρωπαίους, τους «τσάμπα» ήρωες, τι θα συνέβαινε εάν δεν πετύχαινε το PSI, αν ξημέρωνε διαφορετικά η 9^η Μαρτίου;

»Υπάρχει και η τρίτη λύση είναι η λύση που προτείνει το ΠΑΣΟΚ: Μια Κυβέρνηση συνεργασίας, που μπορεί να την πετύχει μόνον το ΠΑΣΟΚ ως πρώτο κόμμα, ως φορέας της διερευνητικής εντολής, γιατί εμείς είμαστε στο μέσον, μπορούμε να κοιτάξουμε αριστερά τις υπεύθυνες δυνάμεις, μπορούμε να κοιτάξουμε στον συντηρητικό χώρο, τις υπεύθυνες δυνάμεις, τους υπεύθυνους ανθρώπους και να σχηματίσουμε μια Κυβέρνηση εθνικού συναγερμού των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, της υπευθυνότητας, της αλληλεγγύης, των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων.

»Κάναμε τη μεγαλύτερη διαπραγμάτευση που έγινε στην ιστορία της Ελλάδος, μετά τη διαπραγμάτευση που έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος για τη Συνθήκη της Λοζάνης. 

»Εμείς πετύχαμε τη μεγαλύτερη στα διεθνή χρονικά μείωση δημοσίου χρέους, που αφαίρεσε από τις πλάτες του ελληνικού λαού 106 δισεκατομμύρια χρέους, 50 ποσοστιαίες μονάδες; Ποια άλλη χώρα δυτική, μέλος νομισματικής ένωσης όπως το ευρώ, έχει πετύχει ποτέ τέτοια άφεση χρέους, τέτοια δραστική μείωση, άρα ελάφρυνση των Ελλήνων πολιτών;

» Ο καθένας μπορεί να σκεφθεί και να εκτιμήσει. Σε λίγες μέρες τα ψέματα τελειώνουν.

» Όποιος νομίζει ότι μπορεί να διακινεί προεκλογικές υποσχέσεις και να κάνει εμπόριο ψευδαισθήσεων, δεν έχει καταλάβει που βρισκόμαστε και τι σημασία έχει η κάθε μέρα.

» Ακούω συχνά τη φράση με πόνο, ειρωνικά να μας λένε: «Ευχαριστούμε που μας σώσατε, μη μας σώσετε άλλο, σώσατε δήθεν τη χώρα αλλά έχασα τη δουλειά μου γιατί είμαι άνεργος, έκλεισε η επιχείρησή μου, δε βρίσκει το παιδί μου δουλειά, έχουν κλείσει οι αγορές, δεν έχω εγγυητικές επιστολές, δεν μπορώ να βρω ένα δάνειο στην Τράπεζα, δεν μπορώ να πληρώσω τις δόσεις του στεγαστικού». Ναι και είναι δύσκολο να πεις κοιτώντας στα μάτια τον άνεργο, κοιτώντας στα μάτια τον επαγγελματία που αυτή τη στιγμή έχει χάσει τα πάντα, ότι «αδελφέ μου και φίλε μου, σε καταλαβαίνω».

Αλλά αν δεν είχαμε πάρει αυτά τα τόσο δύσκολα μέτρα, τώρα δεν θα είχαμε 1 εκ. ανέργους θα είχαμε 1,5. Θα είχαμε διπλάσιο αριθμό λουκέτων στις επιχειρήσεις και δεν θα είχαμε κάνει τα 2/3 και παραπάνω της διαδρομής για την έξοδο από την κρίση, αλλά θα πηγαίναμε προς τα πίσω προς τη δεκαετία του ’60 και του ’50.

» Και ο κ. Καραμανλής «έσπασε τη σιωπή του», μετά από τρία χρόνια και είπε, ψηφίστε τον κ. Σαμαρά. Κουβέντα για το τι έγινε ως τότε. Αλλά το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι έχουμε δυστυχώς μετά από τόσα χρόνια ξανά πρόβλημα δημοκρατίας στον τόπο μας.

Με έχετε ακούσει να λέω ότι το πρόβλημα δημοκρατίας είναι ο κίνδυνος εκφασισμού, ο κίνδυνος νέοι άνθρωποι, πονεμένοι, άνεργοι να ψηφίσουν νεοναζιστές, οπαδούς του ολοκληρωτισμού, να δούμε χιτλερικούς χαιρετισμούς μέσα στη Βουλή των Ελλήνων.

Πρόβλημα δημοκρατίας είναι όμως άλλης τάξεως, αλλά πρόβλημα δημοκρατίας και η άρνηση του διαλόγου. Δηλαδή αυτή η φοβική συμπεριφορά του κ. Σαμαρά που θέλει να ακυρώσει κάθε τηλεοπτικό διάλογο και όλων των αρχηγών και των αρχηγών των δύο μεγαλύτερων κομμάτων στην προηγούμενη Βουλή.

» Σε έξι – εφτά μέρες η χώρα αποφασίζει. Και πρέπει να αποφασίσει υπεύθυνα, με ασφάλεια προς μια προοδευτική κατεύθυνση.