Το…ελικόπτερο

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ
ΣΚΛΗΡΟΙ με το θύμα, μαλ(θ)ακοί με τον θύτη. Τον κάθε βαθμίδας κακοποιό, και με τον (ειδεχθή) εγκληματία ζωντανό. Κάποτε θα σπάσουν τα δεσμά του  και ξανά πουλάκι ελεύθερο για  «δάση». Μέχρι τότε, τον τρέφεις  και τον ντύνεις, του δίνεις και άδεια, μέχρι να τον ξανάβρεις στα…μπουζούκια. Βρήκε κι άλλα…λουλούδια για συνεργάτες του, σχεδίασαν το επόμενο χτύπημα κι ο κόσμος κοιμάται ήσυχα, μέχρι να τον ξυπνήσουν τα καλάσνικοφ.
ΣΥΝΕΒΗ κάτι με τον (μεγαλο)κακοποιό Π. Βλαστό κι ακόμα να το αποσώσουμε. Για τις ευθύνες των φρουρών που πυροβόλησαν, για τη σκληρή κοινωνία-σκληρότερη απ’ τον ισοβίτη και τα «έργα» του; Και, βέβαια, εδώ να επισημάνουμε τη διαφοροποίηση. Είναι, βέβαια, εντυπωσιακή η απόπειρα όσο και ένα ελικόπτερο που το κοιτάμε αυθόρμητα, αλλά είναι στο…μέσον και η απαγωγή βιομηχάνου. Και η σχέση του κ. Βλαστού με την τρομοκρατία, η οποία…σχετίζεται με τους επώνυμους. Βουλευτές, πολιτικούς και «κάποιους». Αλλιώτικα, θα’ χε  αγνοηθεί όπως τόσοι άλλοι που…ξεκοίλιασαν ανώνυμους ή άδειασαν σπίτια φουκαράδων.
ΕΙΜΑΣΤΕ των άκρων  και το εκκρεμές δεν θα ισορροπήσει. Αστυνομία με …γλαδιόλες στον κακοποιό μη μας κακιώσει, κι άλλοτε ξύλο σε κρατούμενο. Κανένας σε κανέναν εμπιστοσύνη  κι ίσως με το δίκιο του. Με το κράτος που φτιάξαμε όλοι μαζί και με την ίδια βουλιμία για φαΐ, άλλο αν δεν τα «φάγαμε όλοι μαζί». Το κάναμε καθένας με τις «δυνάμεις» και τις ευκαιρίες του κι ας μην κρυβόμαστε.
ΑΦΗΝΟΥΜΕ τις παραπάνω σκέψεις και πάμε στην παρακολούθηση του «αδειούχου». Καλώς είτε κακώς θεσπίστηκε, αλλά πλημμελώς λειτουργεί και είναι παρακινδυνευμένο να βασίζεται η Πολιτεία στη «μπέσα» του κακοποιού. Κάποτε δεν τους ξέφευγες ως…κομουνιστής στη σκιά του ξαμολημένου χαφιέ. Σήμερα, και με την τεχνολογία θαυμαστή και απλωμένη στη ζωή μας, καιρός για (αποτελεσματική) παρακολούθηση του «αδειούχου». Με την έννοια της επισήμανσης της θέσης του, ώστε να είναι άμεση και αποτελεσματική η σύλληψή του.
ΚΑΙ τι προτείνουμε; Το…βραχιολάκι. Ηλεκτρονικό και προστατευτικό της τρομαγμένης κοινωνίας. Και για τον «αδειούχο»; Προσβλητικό, αλλά όχι πιο προσβλητικό απ’ των θυμάτων του η συντριβή, την ώρα που τα’ κλεβε ή τα κακοποιούσε.
ΩΣ εκεί πάει το μυαλό  μας και σταματάμε. Τα υπόλοιπα στην Πολιτεία και στο χρέος της  προς το «φυλάξαι τ’ αγαθά». Κι αν είναι αγαθό για τον βαρυποινίτη η άδεια, είναι και για το θύμα η τιμή και αξιοπρέπεια, η ίδια η ζωή του.