Διακόσια χρόνια μετά

Ν. Λυγερός
Διακόσια χρόνια μετά τη γέννηση της Φιλικής Εταιρείας υπάρχουν ακόμα μικροπολιτικοί που αναρωτιούνται τι σημαίνει πρακτικά ένα εθνικό θέμα λες και τους είναι άγνωστο λόγω ραγιαδισμού. Έχουμε βέβαια και επαγγελματίες του τομέα που προσπαθούν να μας πουν ότι οι Έλληνες πρέπει να είναι γονατισμένοι, για να μην έχουν προβλήματα με τους γείτονες, τους αντιπάλους, τους εχθρούς. Μάλλον έχουν ξεχάσει ότι ως έθνος έχουν επιλέξει το σύνθημα: Ελευθερία ή θάνατος, γιατί ακριβώς δεν αποδεχόμαστε τη ζωή αν δεν είναι ελεύθερη. Κι ενώ αυτός ο χαρακτηρισμός υπάρχει, πάλι με την πειθώ της διπλωματίας μας εξηγούν ότι σημασία έχει μόνο να εκλεγούν, για να κάνουν πολιτική. Μα τι να τους κάνουμε τους πολιτικούς αν αποφεύγουν τα εθνικά θέματα. Αν θέλουν πραγματικά να παράγουν έργο να μας πουν ντόμπρα και σταράτα τι πρόκειται να κάνουν με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, με το Ζεόλιθο ή ακόμα και με την Καινοτομία, για ν’ αλλάξει επί του πρακτέου η ζωή του κάθε Έλληνα και να μην μας πουλάνε με κάτι λεπτομέρειες που δεν θα έχουν καμία εφαρμογή και δεν θα συνεισφέρουν στην εξέλιξη της πατρίδας μας. Έχουμε τον πρώτο εμπορικό στόλο στον κόσμο και τι κάνουν; Έχουμε τεράστια φυσικά λιμάνια που δεν αξιοποιούνται και τι κάνουν; Έχουμε παντού καλλιεργήσιμες εκτάσεις και πώς τις εκμεταλλευόμαστε; Έχουμε νέα παιδιά που έχουν απίστευτες δυνατότητες και τι κάνουν γι’ αυτά; Ποια είναι τα προγράμματα που θα έχουν επιπτώσεις για το λαό μας; Αυτά θέλουμε να μάθουμε, για να δούμε επί του πρακτέου πώς οι ψήφοι μας θα μετατραπούν σε έργα για τον πολιτισμό μας, για αυτά που προσφέρουμε στην Ανθρωπότητα εδώ και αιώνες. Μετά από διακόσια χρόνια αυτά θέλουμε να δούμε ως έθνος.