Ντόρα Μπακογιάννη για την φορολογική πολιτική της κυβέρνησης

Κάθε σκέψη για μια ακόμη  φορολογική επίθεση, τους τελευταίους 10 μήνες,  είναι παράλογη και απολύτως αντιαναπτυξιακή. Η κυβέρνηση οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι η δημοσιονομική προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας,  δεν μπορεί να προέλθει μέσα από νέα φορολογική επιβάρυνση των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου. Ο επιχειρηματικός κόσμος έχει εξαντληθεί. Η επιβολή νέων, άμεσων και έμμεσων,  φόρων και η αύξηση των συντελεστών φορολόγησης για τα εισοδήματα των πολιτών και των επιχειρήσεων  δεν συμβάλλει στους στόχους που έχουν τεθεί για την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας. Αντιθέτως δημιουργούν ένα  φορολογικό  περιβάλλον το οποίο γονατίζει τις υγιείς επιχειρήσεις και  διώχνει κάθε σκέψη για νέες επενδύσεις.  

Η μείωση του ελλείμματος περνά μέσα από τη μείωση των αντιπαραγωγικών δαπανών του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Περνά μέσα από το λιγότερο κράτος στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Περνά από
την ουσιαστική αντιμετώπιση της απίστευτης σπατάλης  στα νοσοκομεία και τον ΟΣΕ, για την οποία μόνο κουβέντα  γίνεται τους τελευταίους 10 μήνες. Μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν η κυβέρνηση αποφασίσει να εξορθολογήσει άμεσα και αποτελεσματικά,  τη λειτουργία των ΔΕΚΟ και να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι το μέσο μηνιαίο μισθολογικό κόστος σ΄ αυτές  φτάνει τα  2.932€ ανά εργαζόμενο, όταν το αντίστοιχο μέσο μηνιαίο μισθολογικό κόστος για τον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα  είναι σχεδόν το μισό  από αυτό. Όταν αποφασίσει να συγκρουσθεί άμεσα με  φαινόμενα όπως  αυτά που ανθούν στον ΟΠΕ που έχει  μέσο μηνιαίο μισθολογικό κόστος ανά εργαζόμενο 4.688€ ή στη Διεθνή  Έκθεση Θεσσαλονίκης  με 3.175€ ή στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου με 3.463€.

Ο μόνος δρόμος που μένει στην κυβέρνηση αν θέλει η Ελλάδα να πετύχει τους στόχους της είναι να μειώσει τις δαπάνες και να  συγκρουσθεί με τις  κατεστημένες, ακριβοπληρωμένες και αναποτελεσματικές δομές στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αυτή είναι η διαφορά μιας αναπτυξιακής φιλελεύθερης πολιτικής από   εκδοχές κρατικιστικών  προσεγγίσεων από τις οποίες έχει χορτάσει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.