Συνέντευξη τύπου του Λευτέρη Αυγενάκη για τις δραματικές πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις

Κινήθηκε  σε 5 άξονες παρέμβασης με συγκεκριμένες  προτάσεις 

Συνέντευξη  τύπου για τις τρέχουσες, δραματικές πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις  τόσο σε Ελληνικό όσο και σε Ευρωπαϊκό  επίπεδο, παραχώρησε στους δημοσιογράφους των τοπικών μέσων ενημέρωσης ο Βουλευτής Ηρακλείου της Δημοκρατικής Συμμαχίας, Λευτέρης Αυγενάκης, τη Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου, και ώρα 12.00, στο Ηράκλειο.    

Ειδικότερα, η συνέντευξη τύπου του κ. Αυγενάκη κινήθηκε σε πέντε (5) συγκεκριμένους άξονες: 

1. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της περασμένης Πέμπτης για το «κούρεμα» του Ελληνικού χρέους,

 

2. Τα προχθεσινά έκτροπα και επεισόδια στις παρελάσεις της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου,

 

3. Τα τέσσερα σενάρια που προκύπτουν για τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις στη χώρα,

 

4. Την έκκληση στον Πρωθυπουργό και τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για την ανάγκη να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να σχηματίσουν Κυβέρνησης Εκτάκτου Ανάγκης και

 

5. Την ατομική πλέον ευθύνη του κάθε Βουλευτή μπροστά στις πολιτικές εξελίξεις, αλλά και την ανάγκη λήψης πρωτοβουλιών για τη συγκρότηση Κυβέρνησης Εκτάκτου Ανάγκης, με Εξωκοινοβουλευτικό Πρωθυπουργό.

 

____________________________________________________________________

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ  ΤΥΠΟΥ:

(1) 

«(…)Είναι  γεγονός ότι οι στιγμές που  ζούμε είναι πρωτοφανώς κρίσιμες, είναι σίγουρα ιστορικές. Την Πέμπτη που μας πέρασε, η Ευρώπη μετά από αρκετές καθυστερήσεις και αναβολές πήρε τις αποφάσεις της.  

Ωστόσο, η διαγραφή του ελληνικού χρέους  μετά βεβαιότητας δεν είναι ούτε επίτευγμα, ούτε φυσικά συντρέχει λόγος για πανηγυρισμούς. Από την Παρασκευή, για τη χώρα μας ξημέρωσε μια άλλη μέρα. Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής σημαίνει ότι η Ελλάδα θα μείνει δέκα χρόνια εκτός αγορών, ώστε είναι υποχρεωμένη να έχει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό του επόμενου έτους και να δημιουργεί και πλεονάσματα. Μπορεί τα Ασφαλιστικά Ταμεία και οι συντάξεις να προστατευτούν, μπορεί ο Τραπεζικός τομέας να ενισχυθεί, όμως εάν δεν ληφθούν άμεσα οι σωστές πρωτοβουλίες, τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά για όλους μας.   

Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη  να ακολουθήσει μια ουσιαστική αναπτυξιακή  πολιτική για τη δημιουργία πλούτου  και θέσεων εργασίας, αυτό δηλαδή που  ως Δημοκρατική Συμμαχία ζητήσαμε από  τη πρώτη στιγμή από την κυβέρνηση.  

Ταυτόχρονα, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση  πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι  η κατάσταση έχει ξεπεράσει τα όρια ανοχής και αντοχής της κοινωνίας  μας. Τα μεγάλα λόγια και οι κούφιες  υποσχέσεις δεν αρκούν. Ούτε φυσικά προσφέρουν κάτι διαγγέλματα χωρίς περιεχόμενο, ούτε βέβαια ανεφάρμοστες και εξωπραγματικές πολιτικές, τύπου Ζάππειο 1 και 2, που θα είχαν νόημα να τις συζητήσουμε αν βρισκόμασταν κάτω από κανονικές συνθήκες.  

Χρειάζονται αποφάσεις και πράξεις. Να προχωρήσουν  τώρα οι διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις για να δημιουργηθούν συνθήκες προσέλκυσης νέων ιδιωτικών επενδύσεων, που θα δώσουν δουλειά στο 1 εκατομμύριο των ανέργων. Είναι ο μόνος δρόμος για να υπάρξει έμπρακτη αλληλεγγύη σε όσους έχουν ανάγκη και να κρατηθεί η κοινωνική συνοχή, να διατηρηθεί το κράτος και οι δομές που χρόνια στήθηκαν.  

(2) 

Η μηδενική ανοχή των  πολιτών αποδείχτηκε  περίτρανα την  περασμένη Παρασκευή, ημέρα εορτασμού  της Εθνικής μας  επετείου. Βεβαίως, καταδικάζουμε απερίφραστα όλα τα επεισόδια που συνέβησαν ανήμερα της Εθνικής Επετείου, τα οποία αποτελούν προσβολή προς το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και της ίδιας της Δημοκρατικής τάξης. 

Ωστόσο, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι  να δοθεί εσφαλμένη ή ανεπαρκής  ερμηνεία σε όσα συνέβησαν την  ημέρα της Εθνικής μας εορτής,  σε όλη σχεδόν την Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη, όπου μάλιστα ματαιώθηκε η παρέλαση και αποχώρησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (!) και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας. Ας μην υποτιμήσουμε το συμβολισμό και αυτής της αποχώρησης.   

Είναι μεγάλη η ευθύνη όσων άφησαν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις που προκάλεσαν αυτή την εξέλιξη. Όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη αλλά σε όλη την Ελλάδα.

Γιατί όπου απεχώρησαν ή εκδιώχθηκαν οι θεσμικοί εκπρόσωποι της Πολιτείας, εκδιώχθηκε ή απεχώρησε το Κράτος και η Δημοκρατία!  

Δυστυχώς, από τις μέχρι τώρα δηλώσεις φαίνεται ότι η Κυβέρνηση ακολουθεί  την  «πάγια» φαντασίωση που αποτελεί και το πρόσχημα της απραξίας της, ότι δηλαδή πρόκειται πάντοτε  για «μεμονωμένα συμβάντα» ή  βιαιότητες μερικών «ακραίων  στοιχείων»,  που οργάνωσαν, υποκίνησαν  ή κάλυψαν … «κάποιοι». Σύμφωνα με τον κ. Παπουτσή, πρόκειται για «Φασίζουσες μειοψηφίες», ενώ άλλοι ευθέως κατηγόρησαν ή απλώς υπονόησαν τον ΣΥΡΙΖΑ ως  τον υποκινητή τους. Αρνείται δηλαδή για ακόμα μια φορά η κυβέρνηση να δει τις τεράστιες ευθύνες της.

Είναι ολοφάνερο ωστόσο ότι αυτά τα απίστευτα  που συνέβησαν την 28^η Οκτωβρίου, δεν ήταν αυθόρμητες εκδηλώσεις… «κάποιων». Ωστόσο, η μεγάλη πλειοψηφία εκείνων που αυθόρμητα προσχώρησαν, στις «εκδηλώσεις» των οργανωμένων μειοψηφιών, ούτε ακραίοι αριστεριστές ούτε φασίζοντες ακροδεξιοί είναι. Αλίμονο για την Ελλάδα αν ήταν τόσοι πολλοί αυτοί! Αυτή η ερμηνεία είναι λοιπόν κάτι περισσότερο από επικίνδυνη, είναι λάθος!  

Δυστυχώς, οι δεκάδες χιλιάδες λαού  που  αυθορμήτως προσχώρησαν στους  πυρήνες  των υποκινητών, είναι οι οργισμένοι, οι αγανακτισμένοι από την πολιτική της Κυβέρνησης από την άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομή των τελευταίων μηνών, την εκτίναξη της ανεργίας και  την αβεβαιότητα για το αύριο. Είναι και άνθρωποι «καθημερινοί», συμπολίτες μας που έχουν δει μια ασφυκτική δέσμη οικονομικών μέτρων να επιβάλλονται εις βάρος τους, οικογενειάρχες, μισθωτοί, επαγγελματίες και συνταξιούχοι, που έχουν βρεθεί στο περιθώριο μιας κοινωνίας που υποφέρει, μιας κοινωνίας που βυθίζεται ταχύτατα από την κυβερνητική πολιτική και διακατέχεται από ένα αίσθημα αδικίας και ατιμωρησίας που θεωρεί ότι καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος.  

(3)

Μπροστά σε αυτό το «αδιέξοδο» που βρισκόμαστε σήμερα, υπάρχουν οι τέσσερις επιλογές:

1. Να συνεχίσει ο κ. Παπανδρέου να κυβερνά με 153 Βουλευτές. Αμφίβολο πόσο θα αντέξει, καθώς η Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ είναι διαλυμένη, κατακερματισμένη, ενώ αρκετοί βουλευτές δεν εμπιστεύονται πλέον φανερά τον κ. Παπανδρέου.
2. Να διεξάγει δημοψήφισμα, το οποίο βεβαίως δεν θα έχει κανένα νόημα μπροστά στις διαμορφωμένες πλέον καταστάσεις που βιώνουμε,
3. Να προχωρήσει ο Πρωθυπουργός άμεσα σε προκήρυξη Εθνικών Εκλογών, οι οποίες δεν θα φέρουν αυτοδύναμη κυβέρνηση, άρα θα οδηγηθούμε εκ των πραγμάτων σε κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά έπειτα από τουλάχιστον ένα μήνα αβεβαιότητας και ακυβερνησίας και
4. Να αναλάβει άμεσα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Παπούλιας συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και να καλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς όλων των κομμάτων, με σκοπό την άμεση συγκρότηση Κυβέρνησης Εκτάκτου Ανάγκης με εξωκοινοβουλευτικό Πρωθυπουργό, πρόταση αλλά και πάγια θέση της Δημοκρατικής Συμμαχίας. «Γιατί όταν έχει πιάσει φωτιά το χωριό μας αυτό που πρέπει να κάνουμε άμεσα είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να σβήσουμε την πυρκαγιά που καταστρέφει οτιδήποτε βρει μπροστά της. Όλα τα άλλα αυτή την ώρα περισσεύουν».

 

(4)

Στο σημείο αυτό, επιτρέψτε μου να κάνω έκκληση, ως νέος άνθρωπος, ως νέος επαγγελματίας και ως νέος πολιτικός, στους αρχηγούς των δύο παλαιών μεγάλων κομμάτων, κ. Παπανδρέου και κ. Σαμαρά, αναγνωρίζοντάς τους μεγάλες και προσωπικές ευθύνες για την κατάσταση που βιώνει η χώρα μας, την ώρα αυτή να βάλουν στην άκρη τις όποιες μικροπολιτικές επιδιώξεις, προσωπικούς εγωισμούς ή φιλοδοξίες, να πάψουν να συμπεριφέρονται σαν μικρά «κακομαθημένα παιδιά», και να σταθούν επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων, προτάσσοντας το Εθνικό συμφέρον και όχι το κομματικό και να συμφωνήσουμε άμεσα σε μια Κυβέρνηση Εκτάκτου Ανάγκης.  

(5)

Ενεργή  παράκληση κάνω και προς όλους τους συναδέλφους Βουλευτές όλων των πτερύγων, να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας, τώρα, οι οποίες βεβαίως δεν είναι μόνο συλλογικές, είναι και ατομικές. Τώρα πρέπει να σταθούμε δίπλα στους πολίτες που υποφέρουν, να αγκαλιάσουμε τον κόσμο που εξαθλιώνεται και ζητά αλλαγή πορείας. 

Δεν αρκεί  να εξαφανιζόμαστε απλώς από το προσκήνιο  όπως κάνουν αρκετοί βουλευτές αυτή τη κρίσιμη περίοδο, πιστεύοντας  ότι έτσι διατηρούν ατσαλάκωτο το προφίλ τους ή ακόμα χειρότερα  ορισμένοι εκ της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως να χαίρονται με τις ραγδαίες εξελίξεις και από τη δίψα τους να κυβερνήσουν και τη λαχτάρα τους για επιστροφή στην εξουσία να μην καταλαβαίνουν ότι γκρεμίζεται και όλο το πολιτικό σύστημα. Μαζί και οι ίδιοι.  

Είναι βέβαιο ότι θα κληθούμε μετά από χρόνια να απαντήσουμε και στα δικά μας παιδιά τι κάναμε αλήθεια αυτές τις κρίσιμες ώρες. Πως θα δικαιολογήσουν τότε κάποιοι βουλευτές τη σημερινή στάση τους; Αλήθεια μπορούν να πουν ότι έκαναν αυτό που τους έλεγε η κομματική γραμμή, ενώ η χώρα κατέρρεε; Πως αλήθεια θα αντιμετωπίσουμε την κρίση της Ιστορίας ότι κάποιοι «επαγγελματίες Βουλευτές», πλέον αποδεδειγμένα, προτάσσουν έως και σήμερα το κομματικό πάνω από το Εθνικό συμφέρον;  

Είναι καιρός να πούμε τα πράγματα με το όνομά  τους. Και ο κάθε Βουλευτής να αναλάβει το μέγεθος της ιστορικής ευθύνης που του αναλογεί. Γιατί κανείς μας δεν ορκίστηκε στο όνομα του κόμματος. Όλοι ορκιστήκαμε μπαίνοντας στη Βουλή ενώπιον του Συντάγματος και του Έθνους.  

Βεβαίως, αφού ενημερωθούμε από τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Βενιζέλο για τις λεπτομέρειες της νέας δανειακής σύμβασης, είμαστε βέβαιοι –και αυτό έχουμε ζητήσει ως Δημοκρατική Συμμαχία- ότι αυτή πρέπει να έρθει στην Ολομέλεια της Βουλής με ενισχυμένη πλειοψηφία, δηλαδή με την ψήφο τουλάχιστον 180 Βουλευτών. Και τότε είναι βέβαιο ότι ο καθένας μας πρέπει να αναλάβει ξεχωριστά τις ευθύνες μας. 

Είναι δεδομένο ότι παίζουμε ως χώρα το τελευταίο  μας χαρτί. Αν τώρα αποτύχουμε, η  χώρα μας θα επιστρέψει μεμιάς πολλές δεκαετίες πίσω.  

Αυτό  που απαιτείται –και το επαναλαμβάνω- αυτή την ώρα είναι μια Κυβέρνηση Εκτάκτου Ανάγκης με Εξωκοινοβουλευτικό Πρωθυπουργό, με ανθρώπους υπεράνω κομμάτων, οι οποίοι θα υποστηριχθούν από τις φιλοευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας.

Διαφορετικά στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, το λόγο θα πρέπει να έχει Λαός.