Ανθρώπινα τόξα-Ανοιχτό βλέμμα

Ν. Λυγερός
Ανθρώπινα τόξα βλέπεις στην ξερή γη για να περάσουν οι άνθρωποι τις βαθιές χαράδρες και ν’ αλλάξουν τη ροή του χρόνου για να δουν πέρα από το μέλλον του θανάτου τους δίχως να χρησιμοποιήσουν παρά μόνο τη μνήμη της βραδύτητας για να ξεπεράσει τα εμπόδια της βαρύτητας που καρφώνει τις ζωές στο έδαφος, κάθε πέτρα είναι ένα σώμα που αποφάσισε να στηρίξει το ακίνητο πέρασμα που δένει τα βουνά γιατί δεν δέχεται τα όρια αλλά μόνο τη συνεκτικότητα που επιτρέπει στην ανθρωπιά ν’ αγγίξει περισσότερο κόσμο. Πέρα από τις σκιές και τις νύχτες της πορείας του μετώπου που δεν γονατίζει ακόμα και μέσα στη θύελλα της βαρβαρότητας, για να φέρει το φως της γνώσης όλο και πιο μακριά και να ενώσει τους ανθρώπους που ζούσαν απομονωμένοι μέσα στη μοναξιά μιας ύπαρξης περιορισμένης από τη σκληρότητα που δεν χάιδεψε η θάλασσα για να μην πληγώνει τα χέρια τους, ενώ τώρα μπορούν να περάσουν πάνω από τα ύψη εκεί που το βλέμμα δεν τολμά ν’ αγγίξει τον ουρανό λόγω του ιερού, γιατί ακόμα και αόρατο, ο καθένας ήξερε ποιο ήταν το πρέπον αλλά πώς να επινοήσει το πρέπον δίχως την ανθρωπιά και τον αλτρουισμό, αλλά τα ανθρώπινα τόξα σέβονταν τη φύση και μαζί της δημιουργούσαν το ανέφικτο, για να ζήσουν ελεύθεροι οι πολιορκημένοι χάρη στην πίστη που δεν έπαυε να διδάσκει ακόμα και πληγωμένη για το κλέος των αιώνων που δεν θα ζούσες δίχως τις θυσίες τους.

Ανοιχτό βλέμμα

Δεν χτίσαμε ποτέ τοίχους! Κανείς δεν έπρεπε να εκτελεστεί πάνω τους. Κανείς δεν έπρεπε να νιώθει αποκλεισμένος μέσα τους. Δεν ήταν ποτέ η παράδοσή μας. Κανένα όριο δεν ήταν αποδεκτό. Δεν χωρίσαμε ποτέ τους ανθρώπους. Έτσι αρχίσαμε να χτίζουμε γέφυρες για να προσπεράσουμε το κενό και το απαγορευτικό. Η ελευθερία του περάσματος είναι ο μόνος μας στόχος. Κι ύστερα όποιος θέλει μπορεί να περπατήσει και διαβεί στον κόσμο που δεν υπήρχε πριν και να δει διαφορετικά με ανοιχτό βλέμμα τον κόσμο του παρελθόντος. Το άνοιγμα πάνω στην πέτρινη σκακιέρα είναι κλειστό για ν' αντέξει περισσότερο τις βάρβαρες επιθέσεις. Για μας δεν αρκεί ν' αγγίζεις τον άλλον πρέπει να του κρατήσεις το χέρι ειδικά όταν υπάρχει ανάγκη. Οι γέφυρες μας διασχίζουν το χρόνο γι' αυτό το λόγο. Για να μη μείνει κανείς πίσω νεκρός ή ζωντανός. Πρέπει να περάσει μεταξύ μας. Είμαστε ένας λαός της μνήμης ακόμα και αν αυτό μας πληγώνει δεν θέλουμε να ξεχάσουμε τους δικούς μας μέσα στη μοναξιά τους. Κι αν χρειαστεί θα μείνουμε κοντά στη γέφυρα για να προστατεύσουμε τον διαβάτη διότι δίχως φιλοξενία, ο Ελληνισμός δεν θα είχε νόημα. Το ανοιχτό βλέμμα βασίζεται πάνω σε όλους τους ανθρώπους γιατί ο κόσμος μας είναι ο κόσμος. Οι γέφυρες μας δεν είναι υψηλές πύλες, μόνο Θερμοπύλες όπου δίνουμε μάχες και θυσιαζόμαστε για να μην περάσουν οι εχθροί μας και να διασχίσουμε το χρόνο ελεύθεροι.