Πούτιν, Ουκρανοί και στο βάθος…Αμερικανοί

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ κινδυνεύει (με πόλεμο) η Ευρώπη, δεν ξεσπάει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Κι αν χαθούν «επαναστάτες» στο Κίεβο, είναι για να τρομάζουν οι λαοί (με ξένο αίμα), να ξορκίζουν την «επιστροφή», να πειθαρχούν και να πορεύονται. Με τα δεδομένα του καπιταλισμού και την (παν)κυριαρχία των Αμερικανών.

ΣΕ άλλες εποχές, υπήρχε κάποιος κίνδυνος της…θέρμανσης του «ψυχρού πολέμου», ωστόσο, οι Μεγάλοι «ξεφούσκωναν» με μικρές επιτόπιες εστίες «εκπροσώπων» τους σε διάφορα μέρη της Γης. Γιατί, στο βάθος…αποθήκες με πυρηνικά, που στόμωναν αμφοτέρων τη σπάθα.

ΩΣΤΟΣΟ, «αν θέλεις ειρήνη, προπαρασκευάσου δια πόλεμον», γι αυτό και στη σειρά οι πυρηνικές κεφαλές, πριν γίνουν βόμβες ΝΑΤΟικές (και μόνο). Για επίδειξη της δύναμής του…εκάτερος των Ισχυρών, με το σύστημα και την ιδεολογία του. Και με τους πιστούς (;) των συμμαχιών τους…ράθυμους να πέσουν στη φωτιά (εμπειρία δυο πολέμων).

Ο «αλληλοσεβασμός» τους κράτησε όσο οι δυο να γίνουν ένας. Με το ΝΑΤΟ (τους) οι Αμερικάνοι, χωρίς το Σύμφωνο της Βαρσοβίας οι Σοβιετικοί, που έπαψαν να είναι σοβιετικοί. Ήταν μη φάει χώμα η πλάτη του αντιπάλου. Σήμερα, οι τ. Ανατολικοί μόνο για τα προβλήματά τους υπάρχουν. Και για να «λιμπίζονται» τα αγαθά της Δύσης, που τα γεύονται όσο για να διατηρούν την όρεξή τους. Και να συντηρούν τα όνειρα για ένταξη στον «Ελεύθερο κόσμο».

ΚΑΙ, βέβαια, ο καπιταλισμός ξέρει να κρύβει τη σκλαβιά των λαών του, κι άλλοτε να τη σερβίρει μακιγιαρισμένη και αγνώριστη. Στον (άλλοτε) αντίποδά του, του (αν)υπαρκτού σοσιαλισμού, ήταν δεδομένη, φανερή και χειροπιαστή.

ΧΩΡΙΣ άμυνα στην πανκυριαρχία των Αμερικανών, είναι αστείο να μιλάς για παγκόσμιο δίπολο, αντίπαλο δέος και για…Πούτιν. Είναι ο άνθρωπός τους (των Αμερικανών), χωρίς να είναι προδότης. Παραπέμπει σε Γκορμπατζώφ, αλλά δεν είναι δρομολογητής της «πτώσης». Είναι πεσμένος με τα μούτρα στη χώρα που κουμαντάρει, αλλά για «αλλότρια» θέματα. Το «ιδεολογικό» είναι δεμένο και…λυμένο. Τηλεκατευθυνόμενος των Αμερικανών-δεν μπορεί να κάνει αλλιώς-και χωρίς να (του) φαίνεται. Και με τους ντόπιους «νοσταλγούς» του να ονειρεύονται μια σύγχρονη Ανατολική Ουκρανία. Νεκραναστημένο το ιδεολογικό μοντέλο που το πολέμησαν εχθροί (διάβαζε Αμερικανοί) και «φίλοι», σε ρόλο εσωτερικού υπονομευτή.