Καθρεπτάκια προηγμένης εμπειρογνωμοσύνης για τους «Ιθαγενείς»

“ Όλοι οι δείκτες που φανερώνουν το επίπεδο και τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας του ελληνικού λαού επιδεινώθηκαν σημαντικά τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα την μαζική φυγή χιλιάδων νέων στο εξωτερικό και την όξυνση των φαινομένων κοινωνικής παθολογίας (χιλιάδες αυτοκτονίες, αύξηση αρθμού αστέγων, απασφάλιση και αδυναμία πρόσβασης στο σύστημα υγείας κτλ.). ”

Συμπληρώνονται σύντομα τέσσερα χρόνια από την έλευση των σωτήρων της Τρόικα στην Ελλάδα. Η Ελλάδα έχει ‘σωθεί’ πολλές φορές από τότε, αλλά το δράμα του ελληνικού λαού συνεχίζει να μεγαλώνει. Πολλά πράγματα και κυρίως η συμπεριφορά της αγοράς εργασίας έχουν αλλάξει από το 2010. Οι βασικές διαρθρωτικές αλλαγές στην αγορά εργασίας προωθήθηκαν με ποικίλες νομοθετικές παρεμβάσεις, όπως το πρόσφατο Πολυνομοσχέδιο και οι νόμοι 3845/2010, 3863/2010, 3899/2010, 4046/2012, 4093/2012, 4144/2013, 4172/2013, οι οποίοι οδήγησαν στη διάλυση της εθνικής και κλαδικής συλλογικής διαπραγμάτευσης, στη δραματική μείωση των μισθών και συντάξεων, στη διεύρυνση της εργασιακής ανασφάλειας και στην εκτόξευση των ποσοστών ανεργίας και της φτώχειας σε επίπεδα που ιστορικά έχουν παρατηρηθεί μόνο σε εποχές πολέμου και εθνικών καταστροφών. 

Όλοι οι δείκτες που φανερώνουν το επίπεδο και τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας του ελληνικού λαού επιδεινώθηκαν σημαντικά τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα την μαζική φυγή χιλιάδων νέων στο εξωτερικό και την όξυνση των φαινομένων κοινωνικής παθολογίας (χιλιάδες αυτοκτονίες, αύξηση αρθμού αστέγων, απασφάλιση και αδυναμία πρόσβασης στο σύστημα υγείας κτλ.).

Το μοντέλο απελευθέρωσης και ενίσχυσης των αγορών που εφαρμόστηκε και συνεχίζει να δρομολογείται στην Ελλάδα δεν αποτελεί διεθνή πρωτοτυπία. Είναι το ίδιο ακριβώς μοντέλο διακυβέρνησης και τα μέτρα που προώθησαν στις χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου οι παγκόσμιοι ζηλωτές του νεοφιλελευθερισμού με αφορμή την ύπαρξη υψηλού δημόσιου χρέους και πολιτικής αστάθειας. Ο στόχος τους είναι να υφαρπάξουν τον παραγωγικό και φυσικό πλούτο της χώρας μέσα από ένα σύστημα διακυβέρνησης που θέτει ως απόλυτη και αποκλειστική προτεραιότητα την μονοδιάστατη αύξηση της συχνότητας και του όγκου των οικονομικών συναλλαγών. 

Ο στόχος αυτός μπορεί να υλοποιηθεί μόνο μέσα σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από την αποδιοργάνωση των κοινωνικών θεσμών και κυρίως την αποδυνάμωση των συνδικάτων, την απαξίωση της κοινωνίας των πολιτών και την διεύρυνση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών ανισοτήτων. Το μοντέλο αυτό μετατρέπει σταδιακά τα κοινωνικά δικαιώματα σε ελεγχόμενες κρατικές ανταποδοτικές δαπάνες απασχόλησης και πρόνοιας εισάγοντας αγοραίες σχέσεις μεταξύ των πολιτών και του κράτους (βλέπε για παράδειγμα τα προγράμματα επιταγών/ voucher ευκαιριών απασχόλησης και τα κουπόνια υγείας ή την κατοχύρωση του ελάχιστου(!) εγγυημένου εισοδήματος). 

Η κατίσχυση της αγοράς έναντι του κράτους μέσα από κρατικές πρωτοβουλίες και μέτρα νεοφιλελεύθερης έμπνευσης προς όφελος συγκεκριμένων εγχώριων και ξένων ιδωτικών συμφερόντων τεκμηριώνεται από επαγγελματίες τεχνοκράτες-διαχειριστές της κοινωνικής μιζέριας στη λογική της μίμησης καλών πρακτικών από το εξωτερικό. Μεγάλα δικηγορικά γραφεία και σύμβουλοι επιχειρήσεων, υψηλά στελέχη οργανισμών και ιδιωτικά γραφεία μελετών μετέφεραν πληροφορίες, ανέλυσαν προβλήματα της ελληνικής πραγματικότητας και εισηγήθηκαν μέτρα προς την Τρόικα.

Το πρόσφατο σκάνδαλο με την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ (δώσαμε ένα εκατομμύριο ευρώ σε εποχές μαζικής φτώχειας και συρρίκνωσης των οικογενειακών προϋπολογισμών) αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου της ένδειας ιδεών και πολιτικού σθένους της εγχώριας πολιτικής ηγεσίας να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτεί η κοινωνική βάση και εξυπηρετούν τις ανάγκες των πολιτών. Στο πλαίσιο αυτό και σε μια προσπάθεια αποφυγής κοινοβουλευτικών ατυχημάτων από την εφαρμογή σκληρών αντιλαϊκών μέτρων και την τήρηση μνημονιακών δεσμεύσεων η σημερινή κυβέρνηση έχει υπογράψει συμβόλαια (αξίας εκατομμυρίων ευρώ) για την παροχή συμβουλών και γνωμοδοτικών μελετών με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO), τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (OECD) και την Παγκόσμια Τράπεζα (World Bank). Οι μελέτες αυτές βοηθούν την κυβέρνηση να εκτελέσει by the book και με την μέθοδο της σαλαμοποίησης τις παράλογες, αυθαίρετες και αντικοινωνικές απαιτήσεις της Τρόικα.

Λευτέρης Κρέτσος