Για αλλαγή - ας σκεφτούμε ΠΡΙΝ ψηφίσουμε

Του Άρη Δαβαράκη 
Παρ’ όλο που δεν είχα καμιά ιδιαίτερη  ανησυχία είναι μεγάλη η ανακούφιση που αισθάνομαι μετά το αποτέλεσμα της τρίτης ψηφοφορίας στη Βουλή. Πάμε για εκλογές και για πρώτη φορά μπορούμε να έχουμε σοβαρές ελπίδες πως κάτι θ’ αλλάξει επιτέλους  και πως δεν θα υποχρεωθούμε πια ποτέ να υποστούμε ξανά ηγεσίες τόσο αναποτελεσματικές και συγχρόνως τόσο υπερφίαλες όσο η «συγκυβέρνηση» Σαμαρά - Βενιζέλου. Άνθρωποι χωρίς καμία επαφή με την πραγματική ζωή και την κοινωνία, φοβικοί, κουραστικοί και κουρασμένοι, εγωκεντρικοί  και γαντζωμένοι από την εξουσία σαν τους απελπισμένους που χάσκει ο γκρεμός από κάτω τους και αν λιγάκι χαλαρώσουν τα λουριά θα τους φάει το χάος της προσωπικής τους μαύρης τρύπας.

Αλλά αυτά, τώρα και μία περίπου ώρα, είναι δικά τους προβλήματα , εμείς δεν εξαρτιόμαστε πια από τις εμμονές, τις ψυχώσεις και τις μεγαλομανίες τους.  Ο δρόμος είναι πάλι ανοιχτός και εμείς πρέπει τώρα να αρπάξουμε την ευκαιρία από τα μαλλιά  και μέσα σε 4 εβδομάδες ακριβώς να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει χρήσιμα και εποικοδομητικά, χωρίς πείσματα, φανατισμούς και ιδεοληψίες. Ας σκεφτούμε επιτέλους σαν να εξαρτάται από την δική μας απόφαση το μέλλον όλης της Ελλάδας της οποίας είμαστε ένα ζωντανό και χρήσιμο κομμάτι, όλοι μας και ο καθένας χωριστά.

Το ζήτημα δεν είναι να φορτώσουμε βιαστικά σε κάποιον άλλον την ευθύνη και εμείς να πάμε γρήγορα να πλύνουμε τα χέρια μας μόλις ψηφίσουμε. Το ζήτημα είναι να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε σε ποιόν θα αναθέσουμε την υπόθεσή μας, σε ποιόν θα δώσουμε ένα τετραετές πληρεξούσιο να μας εκπροσωπήσει. Όπως όταν διαλέγουμε δικηγόρο για κάποια πολύ σοβαρή μας υπόθεση από την έκβαση της οποίας θα εξαρτηθεί  αν θα ζήσουμε καλά, ελεύθερα και δημιουργικά, εμείς και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας ή αν θα τα «χάσουμε όλα» και θα καταδικαστούμε σε μια ζωή στέρησης και υποταγής κι’ εμείς και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.

Όλοι είμαστε αυτή τη φορά, επιτέλους, συνυπεύθυνοι. Δεν έχει σημασία τι λένε τα κανάλια, οι οίκοι αξιολόγησης, τα διάφορα «δημοσιεύματα», αυτοί που θέλουνε να μας χαϊδέψουνε τ’ αυτιά ή οι άλλοι που θα συνεχίσουν να μας τρομοκρατούν με νεροπίστολα. Σημασία έχει τι λέει ο καθένας από μας χωριστά. Αυτό το «ο καθένας από μας» θα μπει τελικά διπλωμένο μέσα στον φάκελο του στην κάλπη της 25^ης Ιανουαρίου.

Αν αυτό που θα ψηφίσουμε είναι αυτό που πιστεύουμε (ή το πιο κοντινό σε αυτά που πιστεύουμε) το αποτέλεσμα το βράδυ εκείνης της Κυριακής  θα είναι εναρμονισμένο με τις απαιτήσεις μιας ισχυρής πλειοψηφίας και θα οδηγήσει τον τόπο σε λύσεις και διεξόδους.

Αν ψηφίσουμε επηρεασμένοι από τρομοκρατικά δελτία ειδήσεων και φήμες, σφηνωμένοι σε δήθεν αδιέξοδα, έντρομοι και υπό ισχυρή ψυχολογική πίεση, ότι και να βγάλει η κάλπη δεν θα είναι για καλό.

Γι’ αυτό ας προσπαθήσουμε αυτή τη φορά να σκεφτούμε τι θέλουμε, πως θέλουμε να ζήσουμε και με ποιο τρόπο μπορούμε να το πετύχουμε αυτό που θέλουμε.

Να μην ψηφίσουμε με θυμό ούτε με φόβο. Να ψηφίσουμε αφού ζυγίσουμε τα πράγματα και πάρουμε (μέσα μας) τις δικές μας αποφάσεις.

Αν το καταφέρουμε αυτό, τότε θα είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε και το αποτέλεσμα στην πράξη και στην καθημερινότητα και αυτόματα ο τόπος θα πάει μπροστά γιατί θα δραστηριοποιηθούμε.

Αν περιμένουμε πρώτα να πάει ο τόπος μπροστά και μετά να δραστηριοποιηθούμε είμαστε έτσι κι’ αλλοιώς χαμένοι από χέρι, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα.

Από toportal