Και ξαφνικά ο πρωθυπουργός της Ελλάδας γίνεται ηγέτης διεθνούς επιπέδου. Δεν έχει περάσει ούτε μία εβδομάδα από τη νίκη του στις εκλογές και ο Αλέξης Τσίπρας συναντά τον γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών και την ηγεσία της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Προς τι το διεθνές ενδιαφέρον για τον πρωθυπουργό της μικρής μας χώρας; Είναι προφανές ότι ο Αλ. Τσίπρας μετά τις εκλογές είναι ενισχυμένος στην Ευρώπη, ωστόσο δεν είναι μόνο αυτό. Εκείνο που έχει αλλάξει με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα είναι οι πολιτικοί συσχετισμοί και τα δεδομένα στην Ευρώπη. Πρόκειται για εξέλιξη που δεν αφήνει ασυγκίνητη ούτε τη μακρινή Αμερική...
Η πολιτική κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη στηρίχτηκε εδώ και δεκαετίες στη συνθηκολόγηση της άλλοτε κραταιάς σοσιαλδημοκρατίας με τη χρηματοπιστωτική ελίτ και τους πολιτικούς εκπροσώπους της. Σύντομα η σχέση πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στους δύο χώρους πήρε τη μορφή της κυβερνητικής συνεργασίας των δύο υπό το ψευδές μότο "δεν υπάρχει εναλλακτική" - κάτι που γνωρίσαμε στην Ελλάδα το 2012. Σταδιακά η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία έγινε παρακολούθημα της ευρωπαϊκής Δεξιάς και των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων: καμία πρόταση για αλλαγή πολιτικών εις όφελος των πολλών, καμία διάθεση για ρήξεις, για αναδιανομή εισοδήματος και κοινωνικές ανατροπές.
Από τον Ιανουάριο και μετά όμως, το εύθραυστο γυαλί των συγκυβερνήσεων της ευρωπαϊκής Δεξιάς με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ραγίζει. Όλα ξεκίνησαν με τη νίκη της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ελλάδα, η οποία εμπεδώθηκε μετά και τις τελευταίες εκλογές. Η συνέχεια μπορεί να έρθει στην Ισπανία, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία. Απέναντι στον πόλο της Δεξιάς με την σοσιαλδημοκρατία ορθώνεται ο πόλος των δυνάμεων της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Μιας Αριστεράς η οποία δεν περιορίζεται να αυξάνει απλώς το εκλογικό ποσοστό της, αλλά αναλαμβάνει και κυβερνητικές ευθύνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η κυρίαρχη κυβερνητική δύναμη στην Ελλάδα, οι Podemos φιλοδοξούν να πετύχουν το ίδιο στην Ισπανία, και στην Πορτογαλία μόνο η απουσία ενότητας εμποδίζει την Αριστερά να διεκδικήσει την εξουσία.
Σήμερα η ευρωπαϊκή Αριστερά από θέση πολιτικής ηγεμονίας προτείνει τον απεγκλωβισμό της σοσιαλδημοκρατίας από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της με την ευρωπαϊκή Δεξιά. Δείχνει στα κόμματα της ομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών ότι μπορούν να αναζητήσουν διάλογο και συμμαχίες με δυνάμεις εκτός του Λαϊκού Κόμματος και της χριστιανοδημοκρατίας.
Ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ παρακολουθεί με θέρμη την εκδοχή αυτή και δεν είναι τυχαίο ότι τον Οκτώβριο θα επισκεφθεί την Ελλάδα. Ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντζι σπεύδει στη Νέα Υόρκη, όπου στο ίδρυμα Κλίντον (που έχει τις γνωστές σχέσεις με το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ) θα συμμετάσχει σε πάνελ με τον Αλ. Τσίπρα.
Πώς ήταν το σύνθημα τον Ιανουάριο; Η Ευρώπη αλλάζει...
/left.gr/
Προς τι το διεθνές ενδιαφέρον για τον πρωθυπουργό της μικρής μας χώρας; Είναι προφανές ότι ο Αλ. Τσίπρας μετά τις εκλογές είναι ενισχυμένος στην Ευρώπη, ωστόσο δεν είναι μόνο αυτό. Εκείνο που έχει αλλάξει με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα είναι οι πολιτικοί συσχετισμοί και τα δεδομένα στην Ευρώπη. Πρόκειται για εξέλιξη που δεν αφήνει ασυγκίνητη ούτε τη μακρινή Αμερική...
Η πολιτική κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη στηρίχτηκε εδώ και δεκαετίες στη συνθηκολόγηση της άλλοτε κραταιάς σοσιαλδημοκρατίας με τη χρηματοπιστωτική ελίτ και τους πολιτικούς εκπροσώπους της. Σύντομα η σχέση πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στους δύο χώρους πήρε τη μορφή της κυβερνητικής συνεργασίας των δύο υπό το ψευδές μότο "δεν υπάρχει εναλλακτική" - κάτι που γνωρίσαμε στην Ελλάδα το 2012. Σταδιακά η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία έγινε παρακολούθημα της ευρωπαϊκής Δεξιάς και των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων: καμία πρόταση για αλλαγή πολιτικών εις όφελος των πολλών, καμία διάθεση για ρήξεις, για αναδιανομή εισοδήματος και κοινωνικές ανατροπές.
Από τον Ιανουάριο και μετά όμως, το εύθραυστο γυαλί των συγκυβερνήσεων της ευρωπαϊκής Δεξιάς με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ραγίζει. Όλα ξεκίνησαν με τη νίκη της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ελλάδα, η οποία εμπεδώθηκε μετά και τις τελευταίες εκλογές. Η συνέχεια μπορεί να έρθει στην Ισπανία, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία. Απέναντι στον πόλο της Δεξιάς με την σοσιαλδημοκρατία ορθώνεται ο πόλος των δυνάμεων της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Μιας Αριστεράς η οποία δεν περιορίζεται να αυξάνει απλώς το εκλογικό ποσοστό της, αλλά αναλαμβάνει και κυβερνητικές ευθύνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η κυρίαρχη κυβερνητική δύναμη στην Ελλάδα, οι Podemos φιλοδοξούν να πετύχουν το ίδιο στην Ισπανία, και στην Πορτογαλία μόνο η απουσία ενότητας εμποδίζει την Αριστερά να διεκδικήσει την εξουσία.
Σήμερα η ευρωπαϊκή Αριστερά από θέση πολιτικής ηγεμονίας προτείνει τον απεγκλωβισμό της σοσιαλδημοκρατίας από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της με την ευρωπαϊκή Δεξιά. Δείχνει στα κόμματα της ομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών ότι μπορούν να αναζητήσουν διάλογο και συμμαχίες με δυνάμεις εκτός του Λαϊκού Κόμματος και της χριστιανοδημοκρατίας.
Ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ παρακολουθεί με θέρμη την εκδοχή αυτή και δεν είναι τυχαίο ότι τον Οκτώβριο θα επισκεφθεί την Ελλάδα. Ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντζι σπεύδει στη Νέα Υόρκη, όπου στο ίδρυμα Κλίντον (που έχει τις γνωστές σχέσεις με το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ) θα συμμετάσχει σε πάνελ με τον Αλ. Τσίπρα.
Πώς ήταν το σύνθημα τον Ιανουάριο; Η Ευρώπη αλλάζει...
/left.gr/
0 Σχόλια
Αποφύγετε τις ύβρεις για να μην αναγκαζόμαστε να διαγράφουμε.Είμαστε υπέρ της ελεύθερης έκφρασης και του διαλόγου