Ένα διαχρονικό αστείο

Κακό βέβαια, αλλά μοιάζει ακατόρθωτο να διαγράψουμε την κομματική μας επιθυμία. Ταυτιζόμαστε απόλυτα και με φανατισμό στα σήματα και τα χρώματα, που καλοπληρωμένα επιτελεία με μαεστρία έχουν επιλέξει. Φτάνει η εκφορά και μιας μόνο υβριστικής λέξης για το κόμμα μας, για να βγούμε εκτός εαυτού. Είναι ότι το χειρότερο, γιατί οι μηχανισμοί αυτοί, θέλουμε ή όχι,αποφασίζουν ερήμην και τελικά επιβάλλουν τις συνθήκες και τους όρους της διαβίωσής μας. Ουσιαστικά και σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν οι δυσαρεστημένοι και οι ευνοημένοι, που αυτό από μόνο του στοιχειοθετεί την διαχρονική ανισότητα, αδικία και την μη αξιολογική εφαρμογή των νόμων. Έτσι άθελά  μας καταλήγουμε άβουλα όντα, που άγονται και φέρονται ανάλογα με τα συμφέροντα των εξουσιαστών, που εμείς διαλέξαμε.

Κι’ αν όλα αυτά μοιάζουν σαν ένα αναγκαίο παιχνίδι του λαού με την απαραίτητη(;) εξουσία, καταντάει ένας ανεπιθύμητος βρόγχος και εν τέλει ένα κακόγουστο αστείο. Αφού από κυρίαρχοι του παιχνιδιού καταντάμε ρακένδυτοι ζητιάνοι, που παρακαλούμε τον κάθε τυχαίο πολιτικάντη να κάνει το αυτονόητο για το οποίο εκλέχθηκε, το οποίο είναι να υπηρετεί το συμφέρον του κράτους και των πολιτών, δηλαδή το κοινό καλό. Δεν είναι της ώρας να πούμε,

πόσο μεγάλη ευθύνη έχουμε δίνοντας την εξουσία σε ανίκανους, αλλά πρέπει στα σοβαρά να προβληματισθούμε γιατί εμπιστευόμαστε συνεχώς τους ίδιους ανθρώπους. Τότε ποιος ο λόγος που διώξαμε τους βασιλιάδες, που μάλλον μας στοίχιζαν και φθηνότερα;

Κρίνοντας τα πολιτικά γεγονότα, ειδικά τα τελευταία, με ρεαλισμό και ειλικρίνεια παρατηρούμε πως έχουμε πέσει στη δίνη ενός στην κυριολεξία φαύλου κύκλου και στην ουσία είμαστε οι ηθικοί αυτουργοί. Είμαστε οι κύριοι υπεύθυνοι γιατί, ενώ βλέπαμε με καχυποψία και ουσιαστικά ήμασταν αντίθετοι με τις πολιτικές των τελευταίων κυβερνήσεων, δεν αντιδράσαμε, αλλά αντιθέτως επανειλημμένα δώσαμε την ψήφο μας, νομιμοποιώντας τις επιζήμιες επιλογές. Το αποτέλεσμα; Εκ των υστέρων μεμψιμοιρούμε και αναζητούμε ενόχους να τους φορτώσουμε τις δικές μας ευθύνες και τα λάθη που διαχρονικά επαναλαμβάνουμε!

http://www.tempo.gr/