Εξαφανισμένοι

 Του Θανάση Νικολαΐδη
Η βάση μετέχει. Ορατή, απτή και θαρραλέα. Η κορυφή μισοφαίνεται και η κορυφή της  κορυφής παραμένει  εξαφανισμένη. Σαν  τον κακοποιό μακριά απ’ τον τόπο του  εγκλήματος μη τον  δουν, τον (ανα)γνωρίσουν  και τον αναγκάσουν να ομολογήσει.
ΠΑΜΕ  στους υψηλόβαθμους της δημόσιας ζωής. Μάταια περιμένουμε  υπουργούς του  παρελθόντος στο  προσκήνιο. Να τους δούμε  να εξηγούν και  να επεξηγούν, να μας  βοηθούν να ξεμπλοκάρει  το μυαλό μας απ’  τη
σύγχυση και  την αμφιβολία  και να αποδώσουμε «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι». Είναι εξαφανισμένοι υπολογισμένα μέχρι την επανεμφάνισή τους για λόγους επανεκλογής κι ανάμεσά τους κάποιοι εξαφανισμένοι οριστικά. «Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι»; Όχι, βέβαια, γιατί του κ. Σημίτη ο αγώνας δεν υπήρξε καλός και του κ. Κώστα Καραμανλή υπήρξε χειρότερος. Ήσαν επικεφαλής και πρωτεργάτες. Με συμβούλους, υπουργούς, σχεδιασμούς και τα…κατάφεραν. Υπέφερε η Ελλάδα στα χέρια τους, τα ξέπλυναν και την παρέδωσαν εξουθενωμένη στον επόμενο κι αυτός στον μεθεπόμενο. 
ΑΝ  αποτύχεις, υπάρχει ο δρόμος της συγγνώμης. Της μεταμέλειας, με την ανάληψη ευθυνών. Δεν τον ακολούθησαν αποτυχημένοι υπουργοί, δεν ξανάσκασαν μύτη χωρίς τα «διακριτικά» τους και την ισχύ του αξιώματος. Δεν είδαμε έκτοτε τον κ. Αλογοσκούφη, δεν μας χάρισε τη θωριά του, δεν μας έδωσε εξηγήσεις. Ούτε τον κ. Πολύδωρα των «Δεκεμβριανών» ξαναείδαμε, ούτε τον κ. Ρουσόπουλο να βγαίνει απ’ τα…γένια του Εφραίμ και να μας εξηγεί στα…παραθύρια. Δεν είδαμε τον «στρατηγό» Τσουκάτο, και του κ. Γείτονα οι παρουσίες όλο και λιγοστεύουν. Κι αν έσκασαν μύτη οι κ.κ. Μαντέλης και Τσοχατζόπουλος, ήταν για πάρτη τους, για να (απο)κρύψουν την αλήθεια και για να μας μπερδέψουν.
ΚΑΙ πάμε στους «μεγάλους  και τρανούς», άξονες κεντρικούς που ζουν και βασιλεύουν. Στο  τζάκι του ο ένας, στα «ορεινά» ο έτερος κι εμείς στη μέση μόνοι. Δεν μας έδωσαν λογαριασμό, δεν μας βοήθησαν να βγάλουμε άκρη. Οι κ.κ. Σημίτης και Καραμανλής αποσύρθηκαν με τη μεγαλοπρέπεια του Καίσαρα και παραμένουν εξαφανισμένοι. Με τους υπόλοιπους να βράζουν στο ζουμί τους, να τσακώνονται για τις ευθύνες και το φταίξιμο, την Ελλάδα να ξεψυχάει, και τις μείζονες ευθύνες αιωρούμενες, μέχρι να κατακάτσουν σε άλλων ώμους.
ΚΑΛΟΥΜΕ τους εξαφανισμένους να εμφανισθούν. Με θάρρος και χωρίς τουπέ. Να φορτωθούν ευθύνες που διαχέονται και είναι άδικο. Ν’ απλώσουν χέρι στοργικό στην Ελλάδα που «κυβέρνησαν».