Συντεχνίες

 Του  Θανάση Νικολαΐδη  
«ΔΥΟ  φωνακλάδες ψεύτες ήδη  είναι πλειοψηφία». Και γρήγορα θα γίνουν χίλιοι δυο, κατά το ατομικό συμφέρον που θα γίνει ομαδικό. Στο όνομα της συντεχνίας, που μπορεί να είναι επαγγελματική, είτε απλά «συντεχνία σκέψης». Με τη δύναμη κυρίαρχη, το δίκαιο συρρικνωμένο και την ηθική στη γωνιά.
ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ τη δύναμη της συντεχνίας ο νεοέλληνας, παραπίστεψε  στην «εν τη ενώσει ισχύν» και στάθηκε  απέναντι σε άλλες  συντεχνίες. Όποιος προλάβει και αλίμονο  στους ανοργάνωτους και «παρακατιανούς». Μπορείς να «εκβιάσεις» απεργώντας ως κλάδος ισχυρός; Περίμενε και αποτέλεσμα. Θα ενδώσει ο εργοδότης κι αν αυτός είναι το Κράτος, περίμενε καινούριο…επίδομα. Αν ο κλάδος σου είναι «παρακατιανός», σκάσε, κολύμπα και μην προχωράς σε…απεργία.

ΔΕΝ έχεις άποψη ως «συντεχνίτης». Κι αν έχεις, δεν την διατυπώνεις-αλλιώς, τι συντεχνίτης θα’ σουν; Κι αν βγεις «αιρετικός», περίμενε να σου πετάξουν…πέτρες. Μην περιμένεις, λοιπόν, αλήθειες απ’ τον συνδικαλιστή του κλάδου (είτε μέλος της συντεχνίας) και αντικειμενικότητα από εκπρόσωπο οργανωμένων συμφερόντων.
ΜΕ  τόσες συντεχνίες, λοιπόν, της βάσης, γιατί να μην περιμένεις οργανωμένη και την  «κορυφή»; Αυτό κάνουν τα κόμματα! Συντεχνίες οργανωμένων συμφερόντων, με κρατική…επιχορήγηση. Ομόνοια και αντιπάθεια κατά το κομματικό συμφέρον, με το άτομο άτολμο έως ανύπαρκτο. «Ιδεολογία» και πρακτική οργανωμένων με σαφείς διαχωριστικές γραμμές στις κοκορομαχίες των πολιτικών μας, που τις σβήνουν για κοινές, συνολικά, διεκδικήσεις. Με την ισχύ του νομοθέτη που ευλογεί τα γένια του, και την  πολιτική ηθική στρυμωγμένη στη γωνιά. Κι αν τους ζητήσεις να μειωθεί ο αριθμός τους, η φρουρά, η σύνταξη και ο μισθός, θα πέσουν απάνω σου…ομαδικά. Και για το «πόθεν έσχες», απ’ το «74; Θα καμωθούν πως δεν το άκουσαν μέχρι να ξεχαστεί.
ΝΑ  ξαναπάμε στη συντεχνία  της βάσης με την  «δεδομένη-ξύλινη γλώσσα»  των εκπροσώπων της. Δεν θα βρεις γιατρό να σου λέει, δημόσια, την αλήθεια. Άρα, δεν υπάρχει…φακελάκι, μίζες, υπερσυνταγογραφία, προμηθευτές-πιράνχας και η συντεχνία  παραμένει αρραγής. Θα βρεις εκπρόσωπο των βενζινάδων να μιλάει για νοθεία, φούρναρη για κακούς συναδέλφους του, έμπορο για φοροδιαφυγή και βιομήχανο για υπερκέρδη; Μιλώντας με τραπεζικό, θα μάθεις την αλήθεια για κόλπα και μηχανισμούς που «κλείνουν σπίτια», για ταχυδακτυλουργίες των «μικρών γραμμάτων» και για τα επιδοτούμενα (δημοσία δαπάνη) υπερκέρδη και μπόνους;
ΘΑΒΟΝΤΑΙ, λοιπόν, αλήθειες και  φύλλο δεν κουνιέται. Γρονθοκοπείται (συχνά) το δίκαιο και η  συντεχνία θριαμβεύει. Με την ατομική  άποψη ισοπεδωμένη  κι όλα πάνε…μια χαρά.