Αρθρο Δ. Καραμήτσα: ποιοί καταβαράρθωσαν την αγωνιστική διάθεση του λαού

ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΕΝΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

              Γεγονότα…

Χθες σε ένα μεγάλο γραφείο στο κέντρο της Αθήνας, που προσφέρει ο σύντροφος ιδιοκτήτης του για να συνεδριάζουν και να συναντιούνται κινήματα  παίχτηκε ακόμα ένα δράμα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Στο ίδιο γραφείο την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε βρεθεί «Σπίθες» (ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ Πολιτών), «ΕΠΑΜ», «Αγανακτισμένοι», «Αρμα Πολιτών», εμείς το Λαϊκό Κίνημα και άλλα

σοβαρά κινήματα και πρόσωπα και είχαμε συμφωνήσει στο πλαίσιο μιας εκλογικής συμπαράταξης με απλές και λιτές αρχές, για να αποπειραθούμε δώσουμε στον ελληνικό λαό την διέξοδο έκφρασης και ενότητας που του λείπει και αναζητεί.

Τα παριστάμενα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου των Σπιθών εξέφρασαν την πίστη τους στην ενότητα, ένα δε εξ αυτών υπερφαλάγγισε σε ενωτικό λόγο. Από μέρους του Λαϊκού Κινήματος διατυπώθηκε η θέση που λάβαμε να εργαστούμε για την εκλογική συνεργασία των κινημάτων κατά προτεραιότητα και όχι την συνεργασία μας με κόμματα και σχηματισμούς του δευτερογενούς πολιτικού κατεστημένου (κόμματα εντός Βουλής αλλά εκτός δικομματισμού).

Οι εκπρόσωποι του ΕΠΑΜ μετά τον 1ο κύκλο ενωτικών σε γενικές γραμμές τοποθετήσεων πρότειναν την συγκρότησης μιας εκλογικής σύμπραξης, μιας συμπαράταξης, όπως αναλύοντας όλοι οι παριστάμενοι καταλήξαμε να την χαρακτηρίσουμε κατά το εννοιολογικό περιεχόμενό της. Συμφωνήθηκε η κάθοδος στις εκλογές με νέο όνομα (όχι με κάποιο ήδη υπάρχον όνομα κινήματος), η λιτή για ενωτικούς σκοπούς πολιτική ατζέντα, η διατήρηση της αυτονομίας των κινημάτων που μετέχουν και συζητήθηκαν μια σειρά από άλλα ουσιαστικά, αλλά και τεχνικά ζητήματα (π.χ. δήλωση στον Αρειο Πάγο, εκλογική ετοιμότητα που προσφέρει τεχνικά το ΕΠΑΜ κλπ.).

Είναι αλήθεια ότι οι εκπρόσωποι των Σπιθών ήταν σχετικά διστακτικοί, λέγοντας ότι υπάρχει το θέμα της απόφασης που πρόσφατα έλαβαν να μην μετάσχουν στις εκλογές, αλλά εδώ το θέμα και τα δεδομένα άλλαξαν άρδην και η συμπαράταξη ήταν ένα νέο  ποιοτικά και πολιτικά γεγονός. Ηταν σαφής όμως η συμφωνία τους (έστω με κάποιες νοούμενες επιφυλάξεις) που χαρακτηριζόταν και αποδεικνυόταν από την ίδια την παρουσία τους και την συμμετοχή τους στην διαμόρφωση των στοιχείων της συμπαράταξης.

Ορίσαμε τελική συνάντηση για την Δευτέρα 10/4/2012, για να περάσει το θέμα και από το συνέδριο του ΕΠΑΜ, αλλά και από κινήματα πιστά στην Δημοκρατία όπως το δικό μας.

Μια πραγματική ελπίδα, μια ελπίδα συγκρότησης και έκφρασης των λαϊκών και κοινωνικών δυνάμεων που βολοδέρνουν δερόμενες από το καθεστώς Τσολάκογλου ήταν παρούσα και ορισμένη.

Στο τέλος και αφού δόθηκαν τα χέρια συμφωνήσαμε να μην ανακοινωθεί τίποτα πριν την Δευτέρα 10/4/2012, όταν θα υπήρχε η οριστική, η «επίσημη» συγκρότηση. Μετά την συγκρότηση θα γινόταν και η πρόσκληση των άλλων κομμάτων, κινημάτων και συλλογικοτήτων στην συμπαράταξη, καθώς συμφωνήθηκε ακόμα και τα ελάχιστα πολιτικά χαρακτηριστικά του ποιοι θα προσκληθούν ή μπορούν να μετάσχουν (όχι ρατσιστές, όχι εντεταλμένοι εθνομηδενιστές).

Εμείς ως Λαϊκό Κίνημα με ενωτική θέση από την αρχή αποφασίσαμε σε συνέλευση ομόφωνα την συμμετοχή μας στο εγχείρημα.

Την Δευτέρα 9/4/2012, την αναμέναμε ως μία ημέρα σημαντική για την ενότητα των κινημάτων, την ενότητα του λαού, την επόμενη ημέρα αυτού του τόπου.

Δυστυχώς, την ίδια Δευτέρα, κάποιοι δεν «θυμούνταν», όσα είχαμε πει, κάποιοι δεν θυμούνταν το θέμα της συνάντησης και η «ατζέντα» είχε αλλάξει.

Οι εκπρόσωποι του ΕΠΑΜ δεν εμφανίστηκαν, επικαλούμενοι κόπωση από το συνέδριο … . Οι εκπρόσωποι των Σπιθών ήταν αρνητικοί και ήθελαν να μας πείσουν όλους, ότι η συμπαράταξη σχεδόν δεν τέθηκε στο τραπέζι !!!.

Αυτή είναι η μοίρα του λαού …

Τι συνέβη στον ελληνικό λαό

Εχω πλέον σαφή και αποκρυσταλλωμένη εικόνα για όσα συνέβησαν, συμβαίνουν και θα συμβούν σε αυτό τον λαό, σε αυτή την χώρα και καλώ τους συντρόφους στο «Λαϊκό Κίνημα» σε άμεση και ενεργή πάλη, γιατί το κίνημά μας είναι από τα ελάχιστα καθαρά, ανεπηρέαστα και με ουσιαστικό πολιτικό λόγο κινήματα στην χώρα.

Οι άνθρωποι που συγκροτήσαμε το Λαϊκό Κίνημα και όσοι προστίθενται στην πορεία του, δεν είναι «επαναστάτες της μίας ημέρας», αλλά άνθρωποι με συγκροτημένη προ πολλού πολιτική σκέψη. Δεν περιμέναμε το μνημόνιο και το ΔΝΤ για να εμφανιστούμε. Στην πραγματικότητα το είχαμε προβλέψει πολύ πριν. Για εμάς όσα συμβαίνουν είναι αποτέλεσμα και όχι αιτία. Είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών καταστροφικών για την χώρα. Αυτές τις πολιτικές τις είχαμε καταδείξει και καταγγείλει έγκαιρα και με το όνομά τους. Την ίδια ώρα, μαζί με τον οραματικό κοινωνικό πανανθρώπινο λόγο, είχαμε συγκροτήσει το πλήρες πολιτικό πλαίσιο της αλλαγής, το πολιτικό πλαίσιο της σωτηρίας της χώρας και αυτό με πλήρη υπευθυνότητα και επίγνωση της νοοτροπίας και της κατάστασης του λαού μας, από τον οποίο (και όχι από «τζάκια») οι ίδιοι προερχόμαστε.

              Το μέλη του κινήματός μας, όντας εφευρέτες και φορείς πρωτοπόρων ιδεών και πολιτικά και κοινωνικά ανήσυχοι κατάφεραν να επηρεάσουν σημαντικά την πολιτική ζωή και ατζέντα. Οι βασικές θεωρίες και τα αναλυτικά εργαλεία του κινήματός μας μιλούν στον άνθρωπο και στην κοινωνία και είναι εργαλεία παραγωγής καθαρών νέων πολιτικών. Τα πολιτικά κόμματα της κεντροαριστεράς και της αριστεράς ήταν οι πρώτοι δέκτες της ρηξικέλευθης φιλοσοφίας και πολιτικής μας, ακολούθησε ακόμα και η δεξιά είτε ως ΝΔ, είτε ως ΛΑ.Ο.Σ., είτε ακόμα και ως άκρα δεξιά !!!. Τα τσιτάτα (π.χ. «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ» και το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ πριν τις εκλογές του 2009 είχε ως βάση του τις πολιτικές των μετέπειτα μελών του κινήματος.  Ο ΣΥΡΙΖΑ αντέγραψε σχεδόν αυτούσιο το πρόγραμμα που είχε ετοιμαστεί. Το ΚΚΕ, αυτό που μπορεί να αναλύει και σε άλλα επίπεδα πήρε αυτούσιο το κεντρικό μας σύνθημα «Κοινωνία με κέντρο τον Ανθρωπο και τις Ανάγκες του» και ενσωματώνει σταδιακά με ταχύ ρυθμό μια σειρά από πολιτικές μας. Δεν μας χαλάει ιδιαίτερα που όλοι τους ξέχασαν την «πηγή». Σκοπός μας δεν είναι η προσωπική ανάδειξη, αλλά η ανάδειξη των ζητημάτων και των λύσεων για τον άνθρωπο, τις κοινωνίες και όλο τον ελληνικό λαό.

Όμως τέτοιες θεωρίες, θέσεις και προτάσεις που διαχέονται σε όλο τον ελληνικό λαό, σε κάθε πολιτικό του φάσμα, σε ανθρώπους κάθε τοποθέτησης,  είναι πραγματικά επικίνδυνες για το βρώμικο σύστημα και όσους το συγκροτούν και το τροφοδοτούν.

Ι              δέες όπως οι δικές μας είναι οι πραγματικά επικίνδυνες γιατί αποδιαρθρώνουν ένα σάπιο σύστημα αξιών και δημιουργούν ένα νέο, ένα νέο κόσμο.

Το σύστημα ξέρει να προβλέπει … .

Σε όλες τις χώρες που εφαρμόζεται η πολιτική «Σοκ και Δέος», σε όλες τις χώρες όπου εμπλέκεται το Δ.Ν.Τ. , η «Παγκόσμια Τράπεζα» και οι λοιποί κλεπτοκρατικοί θεσμοί του BretonWoods πάντοτε και εξ ορισμού δημιουργείται ένα κίνημα λαϊκής κοινωνικής και πολιτικής αντίστασης, που αργά η γρήγορα διεκδικεί την εξουσία. Καθώς γνωρίσετε δύο μόνο τρόποι διεκδίκησης της εξουσίας υπάρχουν: είτε η επαναστατική εξεγερσιακή βία είτε η εκλογική νίκη στους θεσμούς της κίβδηλης αστικής ψευδο-δημοκρατίας. Το σύστημα γνωρίζοντας τα πιο πάνω όφειλε να προβλέψει και να εργαστεί για να μην καταστεί εφικτή η δημιουργία ενός μεγάλου πολιτικού μετώπου, με αντισυστημικά πολιτικά χαρακτηριστικά και προτασιακό υπόβαθρο που θα ήταν ικανά να το ανατρέψουν. Η πιθανότητα εξεγερσιακής βίας (κάτι για το οποίο ούτε έτοιμος, ούτε ικανός, ούτε πρόθυμος ήταν ο ελληνικός λαός) εκτελέστηκε στην πλατεία Συντάγματος και στο τέλος αυτοκτόνησε στον ίδιο χώρο στο πρόσωπο του μάρτυρα Δημήτρη Χριστούλα.

Εμενε το πολιτικό πλαίσιο, εκεί που το «Λαϊκό Κίνημα» είχε (και έχει) ολοκληρωμένη και συνολικά ανατρεπτική, ζωοδότη για την κοινωνία πολιτική πρόταση. Το κίνημά μας και άλλα με αντίστοιχη πολιτική συναντίληψη, ήταν και είναι ο πραγματικός εχθρός του συστήματος. Αυτά συγκροτούν τον πραγματικό κίνδυνο για το σύστημα, αυτόν της πολιτικής συνειδητοποίησης, της πολιτικής ανατρεπτικής πρότασης, της συνολικής πραγματικής αλλαγής και της πορείας κατεδάφισης του σάπιου συστήματος.

Η μόνη λύση για το σύστημα, η μοναδική λύση για να μην υπάρχουν ισχυρές πολιτικές που θα εκφράσουν τις υγιείς δυνάμεις του λαού και το ανατρέψουν είναι αυτή του αποπροσανατολισμού και της πολυδιάσπασης του λαού. Αποπροσανατολισμού από το πολιτικό περιεχόμενο, τα αίτια της κρίσης και τις λύσεις για αυτή και πολυδιάσπασης, ώστε να μην συγκροτηθεί ένα ουσιαστικό πολυπληθές πολιτικό κίνημα, που θα φέρει την ανατροπή. Ουσιαστικά η πολυδιάσπαση και οι ελάχιστες πολιτικές θέσεις ήταν και είναι το ζητούμενο του συστήματος. Οσο δε πιο αόριστες, εννοιολογικά πλατειές  δυσπροσδιορίσημες είναι αυτές οι ελάχιστες πολιτικές θέσεις (π.χ. εθνική ανεξαρτησία, πατρίδα κλπ…), τόσο το καλύτερο για το σύστημα.

Τόσο ο ίδιος όσο και πάρα πολλοί σύντροφοι, πριν ακόμα συγκροτήσουμε το κίνημα προσπαθήσαμε να επισημάνουμε τα πολιτικά αίτια της κρίσης της χώρας μας και να προβάλλουμε τις λύσεις αυτές. Προσπαθήσαμε ως πρωτεργάτες να συνεργαστούμε με κινήματα ανατροπής της φαυλοκρατίας.

Εκεί παρενέβη το σύστημα με τους ανθρώπους του και όσους χρηματοδοτούνται από αυτό για να υλοποιήσει την διάλυση, την πολυδιάσπαση, τον μη ουσιαστικά πολιτικό λόγο και να επιβάλλει τα ετεροπροσδιοριζόμενα συνθήματα δήθεν με σκοπό την ενότητα. «Αυλαία», «Συσπείρωση για τη Δημοκρατία» και τελευταία το μεγάλο αντιμνημονιακό μέτωπο, όλα κατέρρευσαν γιατί δεν είχαν νόημα και ουσία, γιατί κάποιοι έπρεπε να παίξουν το διασπαστικό τους ρόλο, να απογοητεύσουν τον κόσμο, να αποστεώσουν το κίνημα από τα πολιτικά του χαρακτηριστικά, αυτά που στρέφονταν ευθέως ενάντια στο σύστημα έχοντας έτοιμη και την αντιπρόταση.

Στην χώρα όμως πριμοδοτήθηκαν, χρηματοδοτήθηκαν και προβλήθηκαν κινήματα χωρίς πολιτική ουσία, κινήματα που αρκούνταν σε συνθήματα αντιπαράθεσης και όχι σε αναλύσεις και προτάσεις ουσίας. Στο τέλος και ενόψει των εκλογών καταφέρνουν να ξαναστείλουν τον κόσμο είτε στα μαντριά των κομμάτων είτε στο σπίτι του. Το αντιμνημονιακό κίνημα και η διάθεση του κόσμου να αγωνιστεί διοχετεύτηκαν σκόπιμα σε δευτερογενή πολιτικά κόμματα που μετέχουν στο ίδιο σύστημα και εξαρτούν από αυτό την ύπαρξή τους. Το αντιμνημονιακό κίνημα δεν υπάρχει και θα είναι πλήρης ανάμνηση την επόμενη ημέρα των εκλογών. Οι επιδιώξεις των διεθνών κέντρων αποφάσεων πέτυχαν με πράκτορες και ηλίθιους τον στόχο τους. Δεν συγκροτήθηκε ενιαίο αντιμνημονιακό κίνημα και τα «αντιμνημονιακά» κόμματα έχουν τόσο ευρύ και αόριστο πολιτικό περιεχόμενο που καταλαμβάνουν όλο το φάσμα του πολιτικού σκηνικού από την Χρυσή Αυγή μέχρι τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτό σημαίνει ότι το αντιμνημονιακό κίνημα δεν έχει κανένα συγκεκριμένο πολιτικό χαρακτηριστικό. Αυτό πέτυχαν οι πρακτορίσκοι και οι άνοες υποστηρικτές τους.

Πέτυχαν να διπλώσουν ένα ολόκληρο λαό σε μια κόλλα χαρτί και να τον κάνουν ένα άψυχο ομόλογο που παρέδωσαν στα αφεντικά τους.

Κινήματα σαν το δικό μας φοβόταν και φοβάται το σύστημα, την εξάπλωσή τους, την εξάπλωση των προτάσεών μας στην κοινωνία. Γιατί αυτές οι προτάσεις που αφορούν κάθε φάσμα της ζωής, κάθε κοινωνική δομή και οργάνωση και μιλούν στον ίδιο τον άνθρωπο, είναι η πραγματική ανατροπή, η πραγματική σωτηρία.

              Εμείς δεν θα αφήσουμε τον λαό στην μοίρα που του έταξαν κάποιοι.

              Η οργάνωση στο Λαϊκό Κίνημα είναι πρωταρχική και επιτακτική ανάγκη για κάθε Ελληνα πολίτη που θέλει να είναι ελεύθερος και αξιοπρεπής.

             

Δημήτρης Καραμήτσας – ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ