Μονόλογος «πεζοδρομίου»…

“ Σε μια αποστροφή του λόγου του, μιλώντας για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο πρωθυπουργός είπε το απίστευτο «Την βρίσκουν». Τι αλήθεια σημαίνει η έκφραση «Την βρίσκουν»; Ίσως ο πρωθυπουργός να νομίζει ότι «Την βρίσκει» με την πολιτική του και η εξαθλιωμένη κοινωνία ”

Φαίνεται πως ο Αντώνης Σαμαράς «ξεχνά» τον θεσμικό του ρόλο, τα όρια των δικαιωμάτων, αλλά και των υποχρεώσεων, οι οποίες απορρέουν από την άσκηση του πρωθυπουργικού αξιώματος. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η τελευταία του εμφάνιση, από τις σπάνιες, στη Βουλή, όπου και μίλησε στην κοινοβουλευτική του ομάδα. Οποιοσδήποτε κι αν άκουγε την ομιλία αυτή με τα μάτια κλειστά ή χωρίς να παρακολουθεί την εικόνα, θα μπορούσε να θεωρήσει ότι βρίσκεται στο …γήπεδο. Εκεί βέβαια θα μπορούσε να γίνει ανεκτό το να χρησιμοποιούνται πιο χαλαρές λέξεις και εκφράσεις. Ο Αντώνης Σαμαράς όμως δεν βρισκόταν στο γήπεδο. Βρισκόταν σε αίθουσα του ελληνικού κοινοβουλίου και η ομιλία του μεταδιδόταν σε εθνικό δίκτυο από αρκετούς τηλεοπτικούς σταθμούς.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρωθυπουργός χρησιμοποιεί γηπεδικό ύφος στις ομιλίες του, κάνοντας κινήσεις που θυμίζουν τα αλήστου μνήμης «κουτσαβάκια». Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτό είναι το στυλ του. Δικαίωμά του βέβαια, αλλά και πάλι θα μπορούσε να είναι πιο προσεκτικός, καθώς βρίσκεται στον πρωθυπουργικό θώκο και μάλιστα σε ένα κόμμα, όπως η ΝΔ, που έστω και τώρα είναι ελαφρώς καλύτερο (σε ποσοστά πάντα) από την «Πολιτική Άνοιξη», της οποίας ηγείτο κάποτε. Η κίνηση όμως, με την οποία υπερέβη τα εσκαμμένα ήταν μια αποστροφή του λόγου του όταν μιλώντας για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είπε το απίστευτο «Την βρίσκουν». Τι αλήθεια σημαίνει η έκφραση «Την βρίσκουν»; Που νόμισε ότι απευθυνόταν και κυρίως από ποιο χώρο αποτόλμησε να μιλήσει με τέτοιο τρόπο;

Δυστυχώς, έχει αποδειχτεί ότι καλά κάνει και κρύβεται ο πρωθυπουργός ή ακριβέστερα τον κρύβουν. Είναι μια μορφή αυτοπροστασίας. Οι δημόσιες εμφανίσεις του, σχεδόν πάντα, καταλήγουν σε ναυάγια τόσο σε ουσιαστικό πολιτικό επίπεδο, όσο και σε επικοινωνιακό. Συμπεριφορές και στάσεις οι οποίες θυμίζουν χουλιγκανισμό – ταλιμπανισμό δεν μπορούν να γίνονται αποδεκτές σε ένα τέτοιο επίπεδο. Αυτός βέβαια είναι ένας από τους λόγους που το πολιτικό σύστημα έχει πέσει αρκετά χαμηλά στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας και έχει οδηγήσει στα σημερινά αδιέξοδα. Ο καθένας, όποια θέση κι αν κατέχει, μπορεί να εκφράζεται όπως επιθυμεί στον ιδιωτικό του χώρο. Όχι όμως και στον δημόσιο. Ειδικά αν κατέχει κάποιο δημόσιο αξίωμα, οποιοδήποτε κι αν είναι αυτό, οφείλει να το σέβεται, αλλά και να δίνει το παράδειγμα στην ελληνική κοινωνία.

Πέρα όμως από όλα αυτά, τι ακριβώς προσέφερε η ομιλία Σαμαρά στην κοινοβουλευτική του ομάδα στην εξαθλιωμένη ελληνική κοινωνία, η οποία έχει φτάσει ως εδώ από τις δικές του πολιτικές επιλογές; Είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο ότι ο Αντώνης Σαμαράς προσπάθησε να συσπειρώσει ή καλύτερα να φανατίσει τους βουλευτές του, οι οποίοι μπορεί να μη ρίχνουν αυτή την κυβέρνηση, διστάζοντας να αναλάβουν τις πραγματικές τους πολιτικές ευθύνες προς όφελος της χώρας, αλλά κατά τα άλλα αρκετοί είναι «πυρ και μανία» με το σημερινό κατάντημα της ΝΔ και την πλήρη ακροδεξιά της στροφή. Ο πρωθυπουργός μάλιστα αναφέρθηκε και στην Επιτροπή, η οποία ελέγχει την τρόικα, σε ένα επίπεδο για το οποίο δεν μπορεί να καμαρώνει, καθώς η κυβέρνησή του υπηρέτησε πιστά μέχρι κεραίας τις εντολές της. Ακόμα και τα λεγόμενα του Ότμαρ Κάρας, τα διέψευσε ο έτερος εισηγητής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία ερευνά τη δράση της τρόικα, Λίεμ Χοάνγκ Νγκοκ. Ο πρωθυπουργός όμως, έκανε πως δεν το άκουσε και φρόντισε να υιοθετήσει ως απόλυτη «αλήθεια» την άποψη του Ότμαρ Κάρας, ο οποίος εντελώς «συμπτωματικά» ανήκει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Στην ίδια πολιτική οικογένεια δηλαδή με την Άνγκελα Μέρκελ και τους λοιπούς νεοφιλελεύθερους.

Πηγαίνοντας ακόμα ένα βήμα παραπέρα και παραχαράσσοντας εντελώς την Πολιτική Ιστορία της χώρας, ο Αντώνης Σαμαράς αποτόλμησε να πει το ακόμα πιο απίθανο για την αξιωματική αντιπολίτευση. «Τι θέλουν;», είπε ο πρωθυπουργός, «Να μοιράσουν πιστοποιητικά φρονημάτων;». Ο Αντώνης Σαμαράς και πάλι ξέχασε ότι απευθυνόταν σε ένα αριστερό κόμμα, το οποίο στηρίζουν δημοκρατικές – προοδευτικές δυνάμεις του ελληνικού λαού, οι οποίες έχουν υποστεί στο πετσί τους (κυριολεκτικά) τις εποχές των πιστοποιητικών πολιτικών φρονημάτων. Αν ο πρωθυπουργός δεν γνωρίζει ούτε αυτό, δηλαδή το ποιοι ήταν οι θύτες και ποιοι τα θύματα εκείνες τις μαύρες και σκοτεινές εποχές, καλά θα κάνει να ανοίξει ένα βιβλίο Ιστορίας, προκειμένου να λάβει γνώση.

Συμπερασματικά, το θέμα είναι ότι η ομιλία Σαμαρά στην κοινοβουλευτική του ομάδα δεν προσέφερε τίποτε καινούριο και τίποτε ουσιαστικό για τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού. Μόνο θλίψη και οργή για πολιτικές, οι οποίες πρόκειται να συνεχιστούν με ακόμα μεγαλύτερη αγριότητα και να δώσουν ακόμα μεγαλύτερο πόνο σε μια κοινωνία, η οποία βρίσκεται ήδη σε ανθρωπιστική καταστροφή. Αυτή άλλωστε είναι και η επίσημη «γραμμή» της Λ. Συγγρού, η οποία προφανώς λειτουργεί ως «σημειωματάκι», σε όσους εκπροσωπούν το κόμμα της ΝΔ στα τηλεπαράθυρα και λένε προς τον ελληνικό λαό με απύθμενο θράσος ότι «Το ξέρουμε ότι πονάτε, αλλά θα συνεχίσουμε», για να προσθέσουν ότι «Κάποια στιγμή θα έλθει η ανάπτυξη».

Κοντά σε όλα αυτά, η συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας θα πρέπει να μάθει να ανέχεται και διαλόγους – εκφράσεις «πεζοδρομίου». Ίσως ο πρωθυπουργός να νομίζει ότι «Την βρίσκει» έτσι η εξαθλιωμένη κοινωνία. Όπως και να έχει, αυτό είναι κάτι που σύντομα θα φανεί, καθώς ο λαός συνηθίζει να λέει το «Κυριακή, κοντή γιορτή». Και αυτή η Κυριακή πλησιάζει…

Κώστας Καπνίσης