Μαυρογιαλούροι...

Οι τύποι δεν παίζονται με τίποτα. Όλο το προηγούμενο εξάμηνο μας έπρηξαν με το πρωτογενές πλεόνασμα, μέχρι που το Σάββατο βγήκε ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας και...
δήλωσε επισήμως αυτό που πολλοί γνωρίζουν και όλοι ψυλλιάζονται: ότι η πολυδιαφημισμένη κυβερνητική θέση δεν είναι παρά «καθαρές εικασίες».

«Δεν υπολογίζουμε τους αριθμούς έτσι όπως θα το επιθυμούσε ο Έλληνας πρωθυπουργός Σαμαράς», συμπλήρωσε ο κύριος Eurostat, «αλλά όπως το προβλέπουν οι νόμοι και τα πρότυπα». Τόμπολα! Μπορεί, όταν πρόκειται για τη λίστα Λαγκάρντ ή τις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα, η κυβέρνησή μας να μην είναι τόσο μαχητική, αλλά στη μάχη της προπαγάνδας ποτέ δεν το βάζει κάτω.

Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος συναντήθηκαν εκτάκτως στο Μαξίμου και κάλεσαν και τον κ. Στουρνάρα, που επανέλαβε ότι θα δούμε το πλεόνασμα και θα τρίβουμε τα μάτια μας (για τα στομάχια μας απέφυγε να μιλήσει), διαψεύδοντας τον επικεφαλής της Eurostat, που μάλλον επηρεάζεται από... τον ΣΥΡΙΖΑ. Έπρεπε, όμως, να στρέψουν αλλού τη συζήτηση: ανακοίνωσαν ταυτόχρονα μέτρα... εκδημοκρατισμού, όπως η εισαγωγή του σταυρού προτίμησης στις ευρωεκλογές, αντί για τη λίστα που ίσχυε μέχρι σήμερα και την οποία στα περισσότερα κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ και Οικολόγοι Πράσινοι αποφάσιζαν με εσωκομματικές εκλογές) κατάρτιζε ο αρχηγός. Θεωρητικά, η αλλαγή βάζει τους πολίτες να αποφασίζουν αντί για τις κομματικές ηγεσίες, αλλά γιατί χρειάστηκε αυτό να γίνει 100 μέρες πριν από τις εκλογές; Γιατί στη κατάρτιση των ψηφοδελτίων ο μεν Σαμαράς δεν ήξερε πού να κρυφτεί από το κόμμα του, ο δε Βενιζέλος από τους 58.

Ο πρώτος είχε ανακοινώσει τον Μ. Κεφαλογιάννη για επικεφαλής (πριν έρθει η φαεινή ιδέα για τον σταυρό προτίμησης), για να απομακρυνθεί ησύχως από τη θέση του γραμματέα της ΝΔ, αλλά τα αιτήματα από τους νυν ευρωβουλευτές, τους καραμανλικούς, τους ακροδεξιούς, τους μεγαρομαξικούς, τους κολλητούς, τους κουμπάρους και δεν συμμαζεύεται ήταν τόσο πολλά. που, για να τα ικανοποιήσει, η ΝΔ θα έπρεπε να πάρει 99% των ψήφων και όλες τις έδρες που αναλογούν στην Ελλάδα.

Ο κ. Βενιζέλος, από την πλευρά του, έπρεπε να παραχωρήσει την πρώτη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο στους σύμμαχους της Κίνησης των 58, πίσω από τους οποίους θέλει να κρυφτεί για να μη φανεί πιθανή εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ. Έτσι, όμως, με δεδομένο ότι το εκλογικό σχήμα 58+ΠΑΣΟΚ θα βγάλει πιθανότατα μόνο μια έδρα, το ΠΑΣΟΚ θα έμενε έξω από την Ευρωβουλή (και από τη χρηματοδότηση του νέου σχήματος). Με τον σταυρό προτίμησης οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ θα έχουν πλεονέκτημα, λόγω μεγαλύτερης αναγνωρισιμότητας από τους άγνωστους καθηγητές που κινούν τα νήματα στους 58 και που έχουν ελάχιστο χρόνο να κάνουν εκστρατεία (στις χώρες όπου ισχύει ο σταυρός προτίμησης για τις ευρωεκλογές, οι υποψήφιοι ανακοινώνονται έναν χρόνο πριν).

Ο πανούργος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατάφερε το ακατόρθωτο: να αδειάσει μεγαλοπρεπώς τους συμμάχους του, πριν καλά καλά συμμαχήσει μαζί τους. Η αποθέωση, όμως, του μαυρογιαλουρισμού είναι η αύξηση του αριθμού των υποψηφίων που μπορεί να έχει κάθε ψηφοδέλτιο από 21 (όσες είναι οι έδρες που δικαιούται η Ελλάδα στο Ευρωκοινοβούλιο) σε 42: μετά το πρωτογενές, έχουμε και πλεόνασμα υποψηφίων! Έτσι, και θα ικανοποιηθούν τα διάφορα προσωπικά ρουσφέτια για συμμετοχή και θα έχεις και 42 ανθρώπους να κάνουν εκστρατεία. Ο υπολογισμός είναι απλός: 500 ψήφους να φέρει ο καθένας, έχουμε 42x500=21.000 ψήφους. Θα μου πείτε, εδώ ψηφίζουν εκατομμύρια, τι να σου κάνουν 20.000 ψήφοι. (Μόνο αν κάθε ψηφοδέλτιο μπορούσε να έχει 4.200 υποψήφιους, θα είχε σοβαρό αποτέλεσμα και απορεί κανείς πώς δεν το θέσπισαν.) Αλλά, αν ο Μαυρογιαλούρος δεν υπολόγιζε την κάθε ψήφο, τι Μαυρογιαλούρος θα 'τανε; Αλλάζουν τον εκλογικό νόμο την τελευταία στιγμή – πριν από αυτό άλλαξαν τη διάταξη που όριζε ότι οι ευρωεκλογές πραγματοποιούνται την πρώτη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών και την έβαλαν τη δεύτερη. Άραγε, θα τους ευνοήσει η μικρότερη συμμετοχή την δεύτερη Κυριακή; Κανείς δεν ξέρει ποιος θα ωφεληθεί και σε κάθε περίπτωση το τελικό αποτέλεσμα ελάχιστα θα αλλάξει. Αλλά έτσι είναι ο Μαυρογιαλούρος: όταν οι δημοσκοπήσεις τον δείχνουν να χάνει, θα κάνει τα πάντα για να διασωθεί. Όπως η ελπίδα, έτσι και ο Μαυρογιαλούρος πεθαίνει τελευταίος.

Στέλιος Κούλογλου