Το διάλειμμα που έκανε η ΝΔ από την τοξικότητα του Σαμαρά είχε αποτελέσματα. Την έφερε στο 28% στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, της έστειλε 400 χιλ. και πλέον πολίτες στις εσωκομματικές εκλογές και την ξανατοποθέτησε ψηλά στην πολιτική σκακιέρα ως αντίβαρο στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Έδωσε μία ελπίδα στον κόσμο πως υπάρχει μία δύναμη ικανή να ισορροπήσει την εθνική πορεία και ανά πάσα ώρα έτοιμη να κυβερνήσει.
Η μετά εποχή Σαμαρά, είχε επιτυχίες γιατί η ΝΔ με αρχηγό τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη προσδιορίστηκε στο κοινωνικό μεταρρυθμιστικό κέντρο με κύριο πυλώνα τη μετριοπάθεια, έτσι όπως αυτή εκφράζεται από ένα σύγχρονο κεντροδεξιό κόμμα και όχι όπως αυτή εκφραζόταν από ακροδεξιές νεοφιλελεύθερες συνιστώσες που είχαν παρεισφρήσει στο κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Σήμερα το ερώτημα είναι αν οι ψηφοφόροι της ΝΔ έχουν αντιληφθεί με ποιες προϋποθέσεις και με ποιο πολιτικό πρόσημο το κόμμα της κεντροδεξιάς μπορεί να γίνει πραγματικά μεγάλο και να ενώσει τους Έλληνες, με σκοπό την επιστροφή στην κανονικότητα.
Η πρόταση του Μητσοτάκη, σίγουρα δεν ικανοποιεί αυτή τη συνθήκη. Και αυτό γιατί τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα, τα οποία επιμελώς κρύβει, μόνο θα συρρικνώσουν τη ΝΔ και σε καμία περίπτωση δεν θα τη διευρύνουν. Θα ανακόψουν την πορεία της.
Πρώτον, ο Μητσοτάκης ήταν στην ηγετική ομάδα του Σαμαρά. Μαζί με τον Γεωργιάδη και τον Βορίδη ήταν οι σκληροί και πρόθυμοι εκφραστές του Μνημονίου. Όσοι συνεργάστηκαν μαζί τους λένε τα χειρότερα για την αναλγησία τους. Δεν είναι τυχαίο που σήμερα όλοι μαζί διεκδικούν την αρχηγία της ΝΔ. Θεωρούνται ως οι πλέον πρόθυμοι της Τρόικα και των ξένων πολυεθνικών που επιθυμούν την κατάρρευση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων.
Δεύτερον, το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης ήταν στην ηγετική ομάδα Σαμαρά, τον κατατάσσει απόλυτα, ως συμμέτοχο της οργανωτικής κατάντιας της ΝΔ, της δημοσκοπικής κατάρρευσης και της ιδεολογικής εκτροπής. Όποια αναφορά του ότι θα φέρει το νέο και θα τα αλλάξει όλα μάλλον είναι φαιδρή, καθώς είναι βασικός υπαίτιος του Νεοδημοκρατικού διολισθήματος μέχρι και την εποχή του δημοψηφίσματος.
Τρίτον, ο Μητσοτάκης είναι ένας Μητσοτάκης. Δεν είναι ένας αυτόφωτος, αυτοδημιούργητος όπως θέλει να εμφανίσει τον εαυτό του. Είναι η επιτομή της βαρονίας, του πολιτικού τζακιού, με πολιτικά συστατικά που δεν φέρουν κάποιο ιδεολογικό στίγμα, το αντίθετο.
Τέταρτον, ο Μητσοτάκης θα φέρει για πάντα τη ρετσινιά της Siemens. Αντέχει η ΝΔ να έχει αρχηγό κάποιον που μόνιμα θα απολογείται για τα προσωπικά του τιμολόγια από την εταιρία που βύθισε την Ελλάδα στο βούρκο και ταυτίστηκε με τη διαπλοκή;
Πέμπτον, ο Μητσοτάκης στηρίζεται από την εγχώρια μιντιακή διαπλοκή. Τα συγκροτήματα που στο παρελθόν είχαν πολεμήσει με λύσσα τον Κώστα Καραμανλή σήμερα συντάσσονται με την υποψηφιότητα Μητσοτάκη.
Η μετά εποχή Σαμαρά, είχε επιτυχίες γιατί η ΝΔ με αρχηγό τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη προσδιορίστηκε στο κοινωνικό μεταρρυθμιστικό κέντρο με κύριο πυλώνα τη μετριοπάθεια, έτσι όπως αυτή εκφράζεται από ένα σύγχρονο κεντροδεξιό κόμμα και όχι όπως αυτή εκφραζόταν από ακροδεξιές νεοφιλελεύθερες συνιστώσες που είχαν παρεισφρήσει στο κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Σήμερα το ερώτημα είναι αν οι ψηφοφόροι της ΝΔ έχουν αντιληφθεί με ποιες προϋποθέσεις και με ποιο πολιτικό πρόσημο το κόμμα της κεντροδεξιάς μπορεί να γίνει πραγματικά μεγάλο και να ενώσει τους Έλληνες, με σκοπό την επιστροφή στην κανονικότητα.
Η πρόταση του Μητσοτάκη, σίγουρα δεν ικανοποιεί αυτή τη συνθήκη. Και αυτό γιατί τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα, τα οποία επιμελώς κρύβει, μόνο θα συρρικνώσουν τη ΝΔ και σε καμία περίπτωση δεν θα τη διευρύνουν. Θα ανακόψουν την πορεία της.
Πρώτον, ο Μητσοτάκης ήταν στην ηγετική ομάδα του Σαμαρά. Μαζί με τον Γεωργιάδη και τον Βορίδη ήταν οι σκληροί και πρόθυμοι εκφραστές του Μνημονίου. Όσοι συνεργάστηκαν μαζί τους λένε τα χειρότερα για την αναλγησία τους. Δεν είναι τυχαίο που σήμερα όλοι μαζί διεκδικούν την αρχηγία της ΝΔ. Θεωρούνται ως οι πλέον πρόθυμοι της Τρόικα και των ξένων πολυεθνικών που επιθυμούν την κατάρρευση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων.
Δεύτερον, το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης ήταν στην ηγετική ομάδα Σαμαρά, τον κατατάσσει απόλυτα, ως συμμέτοχο της οργανωτικής κατάντιας της ΝΔ, της δημοσκοπικής κατάρρευσης και της ιδεολογικής εκτροπής. Όποια αναφορά του ότι θα φέρει το νέο και θα τα αλλάξει όλα μάλλον είναι φαιδρή, καθώς είναι βασικός υπαίτιος του Νεοδημοκρατικού διολισθήματος μέχρι και την εποχή του δημοψηφίσματος.
Τρίτον, ο Μητσοτάκης είναι ένας Μητσοτάκης. Δεν είναι ένας αυτόφωτος, αυτοδημιούργητος όπως θέλει να εμφανίσει τον εαυτό του. Είναι η επιτομή της βαρονίας, του πολιτικού τζακιού, με πολιτικά συστατικά που δεν φέρουν κάποιο ιδεολογικό στίγμα, το αντίθετο.
Τέταρτον, ο Μητσοτάκης θα φέρει για πάντα τη ρετσινιά της Siemens. Αντέχει η ΝΔ να έχει αρχηγό κάποιον που μόνιμα θα απολογείται για τα προσωπικά του τιμολόγια από την εταιρία που βύθισε την Ελλάδα στο βούρκο και ταυτίστηκε με τη διαπλοκή;
Πέμπτον, ο Μητσοτάκης στηρίζεται από την εγχώρια μιντιακή διαπλοκή. Τα συγκροτήματα που στο παρελθόν είχαν πολεμήσει με λύσσα τον Κώστα Καραμανλή σήμερα συντάσσονται με την υποψηφιότητα Μητσοτάκη.
Έκτον, ο Μητσοτάκης ...ένας Μητσοτάκης στηρίζεται από τον Σαμαρά, όσο σουρεαλιστικό και αν ακούγεται με ότι αυτό συνεπάγεται για το εκρηκτικό πολιτικό μίγμα που δημιουργείται για να πολεμηθούν οι αρχές και αξίες του Καραμανλισμού.
Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό: Ποια ΝΔ θέλουν οι Νεοδημοκράτες; Μία μεγάλη, ανοιχτή, με κοινωνικό πρόσημο, ή μία ΝΔ μικρή της βαρονίας που θα εξυπηρετεί ελιτίστικα συμφέροντα και θα είναι όμηρος σκανδάλων και μιντιαρχών;
Ιωάννης Καλαμίδης
www.tokentro.com
Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό: Ποια ΝΔ θέλουν οι Νεοδημοκράτες; Μία μεγάλη, ανοιχτή, με κοινωνικό πρόσημο, ή μία ΝΔ μικρή της βαρονίας που θα εξυπηρετεί ελιτίστικα συμφέροντα και θα είναι όμηρος σκανδάλων και μιντιαρχών;
Ιωάννης Καλαμίδης
www.tokentro.com
