Έγινε… Στρος-Καν, για χάρη της Ελλάδας

Για ακόμη μια φορά, μέσα σε διάστημα ολίγων εβδομάδων, ο Νικολά Σαρκοζί ενδύεται τον ρόλο του «από μηχανής Θεού», για τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας, και την συνεπακόλουθη διάσωση της ευρωζώνης.

Ο Γάλλος Πρόεδρος ξεκίνησε τον μαραθώνιο στήριξης, από τη Σύνοδο των G8 στην πόλη Ντοβίλ, τον προηγούμενο μήνα, εκεί όπου κατάφερε να εξασφαλίσει ακόμη και την on camera ονομαστική αναφορά του Μπαράκ Ομπάμα στην αναγκαιότητα να αποφευχθεί η κατάρρευση της Ελλάδας.

Στη συνέχεια, βρέθηκε στο Βερολίνο, όπου ουσιαστικά «υποχρέωσε» την Άνγκελα Μέρκελ να συμφωνήσει με την πρόταση της Γαλλίας και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για εθελοντική και όχι υποχρεωτική συμμετοχή των ιδιωτών στο νέο πακέτο στήριξης της Ελλάδας.

Χθες, πήγε ένα βήμα πιο μακριά. Παρουσίασε «κλειδωμένη» συμφωνία με τις γαλλικές τράπεζες, για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των ελληνικών δανείων, για τρεις ολόκληρες δεκαετίες. Η πλέον ελκυστική από όσες προτάσεις έχουν κατατεθεί μέχρι σήμερα δημοσίως, που μοιάζει να έχει την «αόρατη στήριξη» της Ουάσινγκτον, και να ασκεί πιέσεις μονόδρομου στην επιφυλακτική Γερμανία.

Η θέρμη που επιδεικνύει ο Νικολά Σαρκοζί στην κατεύθυνση αποφυγής της ελληνικής χρεοκοπίας, είναι αναμενόμενη και εξηγήσιμη. Με όρους ρεαλιστικής πολιτικής, και όχι φυσικά λόγω της… καταγωγής του παππού του από τη Θεσσαλονίκη.

Έναν περίπου χρόνο πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2012, και με τον πλέον επικίνδυνο αντίπαλό του εκτός μάχης, ο Νικολά Σαρκοζί επιχειρεί να… μπει στα παπούτσια του Ντομινίκ Στρος-Καν. Και αντιγράφοντας τον εκπεσόντα Γενικό Διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου,να επενδύσει στη διάσωση της ευρωζώνης, μέσω της διάσωσης της Ελλάδας, ως κεντρικό πολιτικό διακύβευμα και επιχείρημα, για να εξασφαλίσει την επανεκλογή του στο Μέγαρο των Ιλισίων Πεδίων.

Η «τακτική Στρος-Καν» άλλωστε, έδειχνε να αποφέρει καρπούς για τον DSK, καθώς τον εμφάνιζε ωςθεματοφύλακα του ευρώ, στην πλέον κρίσιμη ιστορικά συγκυρία για το νόμισμα που ενοποίησε οικονομικά την Ευρώπη.

Ο Σαρκοζί πιστεύει ότι ο μιμητισμός δεν θα αποδειχθεί… φάρσα ή τραγωδία, αλλά αντιθέτως ο ίδιος θα πετύχει να αποκομίσει περισσότερα κέρδη σε σχέση με τον Ντομινίκ Στρος-Καν, από τη στιγμή μάλιστα που διακρίνεται από μεγαλύτερη επικοινωνιακή άνεση και ευχέρεια να αξιοποιεί τις συγκυρίες.

Απέναντι πάντως στην εύληπτη φιλοδοξία του Σαρκοζί να μην αποστρατευτεί πολιτικά, υψώνεται το νέο… Τείχος του Βερολίνου. Καθώς αντίστοιχες φιλοδοξίες, αλλά για τον εαυτό της, έχει η Άνγκελα Μάρκελ.

Μόνο που η πρώην Ανατολικογερμανίδα δεν έχει στο πλευρό της τον Λευκό Οίκο, όπως συμβαίνει με τον Σαρκοζί. Και, όπως έχει αποδειχθεί, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο, οι γεωπολιτικές ισορροπίες του πλανήτη είναι ένα «παιχνίδι», στο τέλος του οποίου κερδίζουν (σχεδόν) πάντα οι Αμερικανοί. Όχι οι Γερμανοί…

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ