Γιατί επέλεξε τη μετωπική με Ψυχάρη

Η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου να συγκρουστεί προσωπικά με τον Σταύρο Ψυχάρη και το Συγκρότημα Λαμπράκη, δεν ήταν… στιγμιαίο ξέσπασμα, αλλά βαθιά μελετημένη πολιτική στρατηγική.

Στο dna του παπανδρεϊσμού αλλά και του πολιτικού Κέντρου, ενυπάρχει η αμφιβολία για το ρόλο των ισχυρών του Τύπου και της επιχειρηματικότητας, στη διαμόρφωση των δεδομένων και των ισορροπιών που υπάρχουν στον δημόσιο βίο.

Η προϊστορία της οικογένειας Παπανδρέου με το Συγκρότημα Λαμπράκη, επιτρέπει στον σημερινό Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να υψώνει τους τόνους. Έστω καθυστερημένα. Έστω γνωρίζοντας πως μια καταγγελία χάνει τη μισή τουλάχιστον αξία της, αν δεν καταγράφεται δημοσίως, σε χρονικά καίρια στιγμή.

Ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, παρότι υπήρξε «εκλεκτός» των ΜΜΕ, ειδικά από το 1996 και μετά, δηλαδή στα χρόνια του εκσυγχρονισμού του Κώστα Σημίτη, που οδήγησαν στο να πάρει ο ίδιος «πακεταρισμένο» το ΠΑΣΟΚ το 2004, δεν πίστεψε στη δύναμη των παραδοσιακών ΜΜΕ.

Λάτρης των νέων τεχνολογιών και βαθύς γνώστης του διαδικτύου και των social media, ο πρώην πρωθυπουργός άκουγε… περίεργα όσους του μιλούσαν για την ανάγκη να μην διαταράσσονται οι ισορροπίες με τους ισχυρούς. Και προτιμούσε να γράφει τις προσωπικές σκέψεις του στους λογαριασμούς που διατηρεί στο Facebook και το Twitter.

Γνωρίζοντας ότι πλέον δεν έχει να χάσει τίποτα, αφού απώλεσε την πρωθυπουργία και λίαν συντόμως θα βρεθεί και εκτός προεδρίας του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Παπανδρέου λειτουργεί απρόβλεπτα.

Καθώς λοιπόν πορεύεται σε μια πολιτική αναμέτρηση… υστεροφημίας, στο επικείμενο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, είναι βέβαιο ότι θα κραδαίνει ως πρόσθετο επιχείρημα, τον «πόλεμο» που φούντωσε με τον Σταύρο Ψυχάρη. Και θα περιμένει να… εξαργυρώσει τα όποια πολιτικά οφέλη από την κόντρα αυτή. Όπως συνέβη και το 2007.

NΙΚΟΛΑΟΣ-ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ