Πολιτική «φαρμάκι»

“ Ο υπουργός Υγείας, αντί να απολογείται στον ελληνικό λαό για την διάλυση της δημόσιας Υγείας (προς όφελος τίνος άραγε;), διαλέγει να επιτεθεί σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό και μια εφημερίδα. ”
Του Κώστα Καπνίση

Καλώς ή κακώς, η περίοδος που ο υπουργός Υγείας, πωλούσε ουρλιάζοντας βιβλία μέσω τηλεοπτικών εκπομπών έχει περάσει. Ο ίδιος, έχει δηλώσει ότι δεν μετανιώνει για αυτή την περίοδο της ζωής του και πολύ καλά κάνει. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, ειδικά αν δεν ενοχλεί και δεν ζημιώνει τους υπόλοιπους. Τώρα όμως, ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει λάβει την εντολή από τον πρωθυπουργό της χώρας να υπηρετήσει τον ευαίσθητο και ιδιαίτερα κρίσιμο και νευραλγικό τομέα της Υγείας. Και μάλιστα της δημόσιας Υγείας. Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζει ο υπουργός, η Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και με βάση το ελληνικό Σύνταγμα, το Κράτος υποχρεούται να παρέχει δημόσια Υγεία στους ασφαλισμένους. Άλλωστε οι ασφαλισμένοι πληρώνουν για αυτό από τους φόρους τους και από τις εισφορές τους στα Ταμεία τους. Αν τώρα οι διοικήσεις των Ταμείων ή το υπουργείο τόσες δεκαετίες δεν έχουν κάνει καλά την δουλειά τους ή δεν έχουν διαχειριστεί με τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο για το δημόσιο συμφέρον τους πόρους του ελληνικού λαού, αυτό είναι μια άλλη συζήτηση και είναι ασφαλώς θέμα της Δικαιοσύνης να το ερευνήσει.

Ο υπουργός Υγείας, αισθανόμενος την ανάγκη να εκφράζεται τηλεοπτικά και να παράγει πολιτική στα ΜΜΕ, είπε πριν από λίγο καιρό, εμφανιζόμενος σε τηλεοπτική εκπομπή ότι «Είμαι ο πιο μνημονιακός βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου με διαφορά. Με είπατε αντιμνημονιακό. Μη μου το ξαναπείτε. Αυτό είναι βρισιά για μένα», για να προσθέσει ότι «Μα να με πείτε και αντιμνημονιακό; Για ποιον με περάσατε;». Οι δηλώσει αυτές έγιναν μετά από ερώτηση ενός πολίτη, ο οποίος εξέφραζε την αγωνία του για το πώς θα μπορέσει να επιβιώσει μέσα στην μνημονιακή λαίλαπα, την οποία υπηρετεί με πάθος ο Άδωνις Γεωργιάδης, κατά δική του ομολογία.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, έχει εκφράσει κατά περιόδους την προσωπική του αντίληψη για το πώς βλέπει τα πράγματα, υποστηρίζοντας ότι τα πάντα πρέπει να γίνουν ιδιωτικά. Αναμφίβολα, είναι μια καθαρά προσωπική και σεβαστή άποψη και είναι αναφαίρετο δικαίωμα του Άδωνι Γεωργιάδη να την εκφράζει. Όχι όμως από τη θέση του υπουργικού αξιώματος. Εκεί έχει διοριστεί από τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, προκειμένου να υπηρετεί τον ελληνικό λαό και τα συμφέροντά του. Έτσι τουλάχιστον ορίζει το Σύνταγμα της χώρας και όχι η τρόικα. Ο υπουργός Υγείας, τις προηγούμενες ημέρες είχε υποπέσει σε ένα ακόμα πολιτικό ατόπημα, δηλώνοντας ότι οι απολύσεις στον χώρο της Υγείας είναι δικό του θέμα, κομπάζοντας μάλιστα ότι «Δεν θα μου πάρει την δόξα η τρόικα». Προφανώς, ο υπουργός Υγείας, είναι χαρούμενος και το δείχνει όταν μιλά για απολύσεις, ενώ καμαρώνει δηλώνοντας μνημονιακότερος της τρόικα. Των δανειστών της χώρας δηλαδή.

Το ασφαλές συμπέρασμα που βγαίνει από όλα αυτά είναι ότι, ο Άδωνις Γεωργιάδης και αρκετοί ακόμα βουλευτές και υπουργοί δεν τα είχαν πει στον ελληνικό λαό προεκλογικά, προκειμένου η ελληνική κοινωνία να ξέρει πώς να ασκήσει το εκλογικό της δικαίωμα. Υπενθυμίζεται, γιατί οι καιροί είναι πονηροί, ότι είναι δικαίωμα του οποιουδήποτε πολιτικού να έχει οποιαδήποτε άποψη αυτός επιθυμεί, χωρίς να περιορίζεται, χωρίς να φιμώνεται. Αυτό όμως, οφείλει να το έχει καταστήσει σαφές στον ελληνικό λαό, ο οποίος με βάση το Σύνταγμα είναι κυρίαρχος. Και αυτό λέγεται Δημοκρατία. Ο Άδωνις Γεωργιάδης, πιθανότατα να μη θέλει να το θυμάται ή να προσπαθεί να το ξεχάσει, ότι η κυβέρνηση την οποία υπηρετεί με τόσο πάθος, είχε υποσχεθεί προεκλογικά ότι θα έθετε τέρμα στις μνημονιακές πολιτικές. Τα «Ζάππεια» έχουν καταγραφεί άλλωστε. Όπως επίσης έχουν καταγραφεί και οι δημόσιες προεκλογικές πολιτικές τοποθετήσεις του καθενός.

Το πρόβλημα, δεν είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης. Η προσωποποίηση άλλωστε θα ήταν ένα γεγονός που δείχνει εμπάθεια και αυτό δε θα ήταν έντιμο. Το μεγάλο πρόβλημα για την χώρα είναι η θλιβερή συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, η οποία τοποθέτησε στη θέση του υπουργού Υγείας τον Άδωνι Γεωργιάδη, η οποία καταστρέφει και ισοπεδώνει την ελληνική κοινωνία, η οποία βυθίζει στην ύφεση την εθνική οικονομία και της αποστερεί οποιοδήποτε στρατηγικό πλεονέκτημα παραγωγικής ανασυγκρότησης για την επόμενη ημέρα, για την επόμενη κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Υγείας, αντί να απολογείται στον ελληνικό λαό για την διάλυση της δημόσιας Υγείας (προς όφελος τίνος άραγε;), διαλέγει να επιτεθεί σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό και μια εφημερίδα. Αυτά τα δύο μέσα τυγχάνει να μην υποστηρίζουν την κυβέρνηση. Αυτό αλήθεια πόσο υπηρετεί τον θεσμικό ρόλο του υπουργού; Αξιοσημείωτη δε είναι η ομολογία του χθες το βράδυ στη Βουλή ότι «Εγώ ξέρω τι πίεση δέχθηκα από τους βιομήχανους του φαρμάκου». Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό. Ας τους αποκαλύψει.

Τούτη η κυβέρνηση, μοιάζει να θέλει να υπηρετεί μέσω των Μνημονίων, τα πάσης φύσεως και κακώς νοούμενα ιδιωτικά συμφέροντα. Αν μπορούσε, θα ομολογούσε ότι θα τους απολύσει όλους. Θα σταματήσει να υπάρχει οποιοδήποτε δημόσιο αγαθό, αλλά την ίδια στιγμή οι πολίτες θα καλούντο να πληρώνουν φόρους για κάτι που δεν υπάρχει. Θα έμεναν όλοι άνεργοι σε μια εθνική οικονομία χωρίς παραγωγική βάση και με ψηφισμένους αντεργατικούς νόμους, χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας, χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα. Όλα αυτά για να έρθουν οι «επενδυτές». Αυτό είναι «φαρμάκι» και όχι πολιτική. Τα λόγια είναι πλέον περιττά. Τα πάντα θα κριθούν σύντομα από τον κυρίαρχο λαό. Και αυτή τη φορά, παρόλο τον νέο «ψυχολογικό πόλεμο», ο οποίος φαίνεται να έχει ξεκινήσει, δύσκολα θα καταφέρουν πάλι να τον κοροϊδέψουν…