Οι Γερμανοί κι…εμείς

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΣΤΗ Γερμανία «πόνταραν», μεταπολεμικά, οι Αμερικάνοι. Εκεί όπου άφησε τα «ιδεολογικά» του ίχνη ο φασισμός, και τα ερείπιά τους οι Συμμαχικές βόμβες. Σε λαό ηττημένο και τρομαγμένο, ωστόσο, μοναδικά στην Ευρώπη πειθαρχημένο. Χωρίς, σήμερα, να σκιάζεται να «εκθέσει» τα αίσχη του στο Νταχάου και αλλαχού.

ΚΑΙ άλλους λαούς της Ευρώπης μπούκωσαν με δολάρια οι ΗΠΑ, αλλά όχι για τις πληγές του πολέμου. Για αντικομουνισμό και το’ χαν καμάρι οι «παρακατιανοί» της Ευρώπης. Ροκάνισαν μυστικά κονδύλια «αξιωματούχοι» και χαφιέδες και το’ ξερε ο… χρηματοδότης. Για να στηθεί τείχος στην Ευρώπη και να γίνει παγκόσμια «ιδεολογία» ο αντικομουνισμός.

ΚΑΠΟΥ εκεί στη γωνιά κι εμείς ως Έλληνες τσαρουχάδες, που θα μας στρατολογούσαν στη μακρινή Κορέα για τους ίδιους λόγους. Να «φάμε» τους…«κίτρινους» πριν (δήθεν) μας φάνε.

ΚΙ ύστερα, σήμερα, τώρα; Τι κάνεις χωρίς τον αντικομουνισμό να σε κρατάει ξάγρυπνο μην «έρθουν οι Ρώσοι» και το χέρι οπλισμένο μη σε προλάβουν τρομοκράτες; Καιρός για συναίνεση, αλλά δεν τη βλέπουμε. Όπως δεν την είδαμε ποτέ στην Ιστορία μας, ως έλληνες της διχόνοιας και του διχασμού. Ώρα να ξορκίσουμε τη διχόνοια με την κρίση να μας υποδεικνύει το δρόμο, ωστόσο, δεν τον περπατάμε, μη φανεί πως κέρδισε στον καυγά ο «εχθρός».  

ΝΑ ξαναπάμε στη σύγχρονη Γερμανία που «κυβερνά» την Ευρώπη, κυβερνάει κι εμάς. Τα «βρήκαν» χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλιστές και, σε τακτό χρόνο, έχουν κυβέρνηση(!). Δεν αίρουν την κηδεμονία της στην Ευρώπη οι μακρινοί της (υπο)στηριχτές - αλλιώτικα θα’ πρεπε να διευθετούν αμέσως και…αυτοπροσώπως οι ΗΠΑ τα ευρωπαϊκά (και εξόχως τα ελληνικά) προβλήματα.

ΔΕΝ πάμε στα βαθιά, αναζητώντας την κακοδαιμονία μας στους ξένους. Θα το κάνουμε, αφού εξαντλήσουμε τη δικιά μας κρίση και κριτική στα καθημερινά και τρέχοντα. Σε επίπεδο βουλής, τηλεόρασης και γειτονιάς. Δεν τα βρίσκουμε στα απλά, μη ψάχνεις για συναινέσεις στα μείζονα. Κι αν δεν τα βρίσκουμε στα απλά, τι περιμένεις για τα δύσκολα; Μα κι αν ακόμα «βρέξει» απ’ τον ουρανό (διάβαζε δανεικά), θα φαγωθούν πριν ακουμπήσουν στο τραπέζι.

ΑΣ πορευτούμε, λοιπόν, με…Ναταλίες και Λαζόπουλους, Τατιάνες και Μενεγάκες. Πολύ μας πέφτουν.