ΤΟΥ ΜΑΝΔΑΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ.E-mail: panosmandalos@yahoo.gr.
Στις 29/5/1453, στις 8 π.μ, άρχισε η τελευταία επίθεση των Οθωμανών και ήταν και η τελευταία, αφού έμελε μετά τις αιματηρές απόπειρες να ήταν το τελειωτικό χτύπημα στην Πόλη της Κωνσταντινούπολης.
Και λέμε στην πόλη της Κωνσταντινούπολης, γιατί η Κωνσταντινούπολη δεν ήταν πλέον η μεγάλη αυτοκρατορία εδώ και πολλά χρόνια, αλλά από το 1300 και μετά μόνο μια επαρχία με την Πόλη αρχηγό. Η ακμάζουσα πόλη του 1εκατομυρίου κατοίκων, είχε μείνει μια μικρή πόλη των 80.000 εξουθενωμένων κατοίκων από τις διαρκείς πολιορκίες.
Αν δούμε όμως και την ιστορία της πτώση της. Άρχισε με την πρώτη Άλωση και φυσικά αυτή των Σταυροφόρων, δηλαδή των Χριστιανών ομόθρησκων που όμως δεν ήταν Χριστιανοί…. αλλά αιρετικοί για τους μεν ….και αιρετικοί για τους άλλους.
Αποτέλεσμα η υφαρπαγή όλου του πλούτου και του χρυσού της πόλης και φυσικά εκεί με την οικονομική απώλεια, άρχισε και η πτώση της δύναμης της αυτοκρατορίας. Στην ιστορία του Βυζαντίου, πέρασαν 93 αυτοκράτορες. Οι 30 από αυτούς χαρακτηρίστηκαν σφετεριστές τις εξουσίας από την ιστορία. Οι διαμάχες για την εξουσία και οι ίντριγκες του κλήρου, οδήγησαν σε απομονωτισμό και φυσικά σε μαρασμό την άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία.
Οι αυτοκράτορες για να διατηρήσουν την εξουσία τους και τα πλούτη τους επέβαλαν δασμούς δυσβάστακτους στον λαό, που πολλές φορές πολλές επαρχίες ασπάστηκαν την Οθωμανική κυριαρχία και τους λιγότερους φόρους από την ασυδοσία των αυτοκρατόρων. Σε πολλά μέρη οι διάφοροι στρατηγοί τοποθετούσαν Οθωμανούς για να ελέγχουν καλύτερα τις περιοχές με αποτέλεσμα να εγκατασταθούν πολλοί σε μεγάλες επαρχίες και να κηρύξουν χαλιφάτα και μικρές αυτοδιοικητικές περιοχές.
Έτσι σιγά σιγά εξασθενώντας οικονομικά και στρατιωτικά φτάσαμε και στο τέλος. Η τελευταία ευκαιρία παρουσιάστηκε στον αυτοκράτορα, όταν ένας Ούγγρος κατασκευαστής κανονιών παρότρυνε την ανάπτυξη κανονιών στον αυτοκράτορα, ο οποίος μην έχοντας να τον πληρώσει τον οδήγησε στην αγκαλιά του Σουλτάνου και κατασκεύασε το μεγάλο κανόνι που θα έριχνε τα απόρθητα τείχη.
Και πάλι. Ενώ ο εχθρός ήταν ακριβώς στα τείχη, οι έριδες για την εξουσία συνεχίζονταν. Την πόλη πολιορκούσαν 200.000 στρατός με 420 πλοία, έναντι 4900 Βυζαντινών και 2000 ξένων.
Και όμως ο Γεννάδιος ο Σχολάριος, μετέπειτα Πατριάρχης και ανθενωτικός κολλούσε αναθέματα για τον Παλαιολόγο. Ίσως πατριώτης …ή ίσως Εφιάλτης που κράτησε τα σκήπτρα προδίδοντας ακόμα και την ίδια την Ελευθερία ενός λαού ….έναντι της εξουσίας ..που βέβαια ήτανε δεδομένου ότι θα χαθεί.
Και ήρθε η ρήξη των τειχών και κατέρρευσε ο Ιουστιάνης που υπερασπιζότανε την πύλη του Αγ. Ρωμανού, απεσταλμένος του Πάπα μαζί με τον Αυτοκράτορα. Άλλοι το είπανε Κερκόπορτα, που δεν θα έφτανε για μια άλωση. Το ρήγμα μεγάλο και η ορμή των Τούρκων ακόμα μεγαλύτερη. Και η κατάρρευση αναμενόμενη. Πολλοί είχαν μείνει μέσα στα τείχη. Αν πολεμούσαν, ίσως να είχαμε άλλα αποτελέσματα. Εξ άλλου, 6000 άνδρες είναι λίγοι ..σε έναν πληθυσμό 80.000 κατοίκων.
Αν όμως δούμε και στις μέρες μας τα πράγματα, ίσως ζούμε μια ίδια κατάσταση. Ανίκανοι πολιτικοί που εξανέμισαν τα οικονομικά μιας εύρωστης χώρας διανεμίζοντας τα, σε μίζες και δικούς τους λογαριασμούς. Ευρωπαίοι στο ρόλο των Σταυροφόρων που λήστεψαν και λεηλάτησαν τον πλούτο της χώρας με την βοήθεια και την ευλογία των τοπικών Εφιαλτών που καθότανε σε βουλευτικά έδρανα. Φιλίες και απομόνωση από τις διεθνείς αγορές. Στο όνομα μιας Ε.Ε. που είχε σχέδιο Γερμανικό του 1942, εξανέμισαν ότι λογαριασμό, υπήρχε από ταμεία και δημόσιο χρήμα. Διαφθορά παντού. Ακόμα και το έρμο το σχολείο, αυτό που επιβίωσε ακόμα και σε μορφή κρυφού το διέβρωσαν με πλαστά χαρτιά, που πολιτικοί επί δεκαετίες απόκρυπταν, ενώ οι κατέχοντες καλά περνούσαν. Αυτοί οι ξεφτιλισμένοι ήταν άξιοι, γιατί είχαν χαρτιά από ξένα και ακριβά πανεπιστήμια. Όπως ακριβώς τα πλαστά πτυχία που παρείχαν εδώ. Αυτοί είχαν πολλά προσόντα και έπαιρναν πολλά χιλιάρικα …γιατί ο μπαμπάκας τους από την πρώτη μέρα τους έβαλε στα διοικητικά των υπουργείων. Αυτοί που το μόνο που ήξεραν ..ήταν το yes sir…και η υποταγή προς όφελος των λογαριασμών τους. Και όμως αν και ο Ιούδας κρεμάστηκε ζητώντας έλεος, έστω και με αυτόν τον τρόπο …Αυτοί εκεί ..Θέλουν να κατασπαράξουν ακόμα …ότι απέμεινε από τα χρόνια που διοικούσαν. Ακριβώς δηλαδή μια επαναλαμβανόμενη ιστορία εκείνης της εποχής όπου ο Παλαιολόγος πολεμώντας ..έβλεπε από μέσα το τέλος και την Κερκόπορτα να την ανοίγει κάποιος Εφιάλτης από μέσα.
Και στο τέλος. Όλα για την μίζα και την καταρράκωση και δυσφήμηση κάθε τι Ελληνικού. Φόροι παντού σε έναν πρώην υπερήφανο, λαό που κατάντησε η ανικανότητα τους, έρμαιο ακριβώς των Φράγκων Σταυροφόρων, που ήρθαν όμως με στυλό και πένα. Εφιάλτες παντού. Και φυσικά δύσκολα βρίσκεις και τον Παλαιολόγο ή τον Λεωνίδα σε μια στρατιά Εφιαλτών.
