Στη δημοσιότητα και πάλι ο Νίκος Μπίστης και μάλιστα με ένα επίκαιρο, καυτό θέμα, το της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας ("Αυγή" 7.11.14).
Και απευθύνεται δημοσίως στον Π. Τατσόπουλο, που δεν του λείπει ούτε η νοημοσύνη, αλλά έχει και εκπεφρασμένη βούληση στο συγκεκριμένο θέμα, και προσπαθεί να τον διευκολύνει τάχα, λέγοντάς του ότι δεν δεσμεύεται από τον ΣΥΡΙΖΑ "αφού από αυτόν αποχώρησε γιατί διαφώνησε" (λες και ο Τατσόπουλος ζήτησε συνήγορο υπεράσπισής του) κι έτσι είναι ελεύθερος να προσπαθεί για τον ανασχηματισμό των 180 βουλευτών.
Μ' αυτόν τον τρόπο μας δείχνει ότι είναι ένας απ' αυτούς τους μεσάζοντες που χρησιμοποιούνται για να μεταπείσουν τους βουλευτές με οποιοδήποτε αντίτιμο, ηθικό ή άλλο, να ενταχθούν στον χώρο των προσχωρούντων για τη συμπλήρωση των 180 βουλευτών.
Μετά το παραπάνω λογικό συμπέρασμα, θυμήθηκα τι έλεγε ο σοφός πατέρας του Νίκου: "Ούτε η δόξα ούτε τα χρήματα αξίζουν όσο ένας ήσυχος ύπνος το βράδυ" και "μεγάλη υπόθεση να κοιμάσαι χωρίς εφιάλτες" (από το βιβλίο του Ν. Μπίστη "Προχωρώντας και αναθεωρώντας").
Αναρωτήθηκα, λοιπόν, πώς ξεπέρασε ο Νίκος το παραπάνω απόφθεγμα του σοφού του πατέρα. Και πώς ξεπέρασε τις αρχές της Αριστεράς, στην οποία είχε, τα νεανικά του χρόνια, θητεύσει και που κάθε αριστερός σεβόταν και σέβεται, δηλαδή αυτή της εντιμότητας, της συνέπειας, της πίστης στις αρχές της ειλικρίνειας, της ηθικής κ.λπ. και που τήρησε ανεβασμένος στην ταράτσα της Νομικής Σχολής, φωνάζοντας με άλλους δεκάδες φοιτητές κατά της τυραννίας των συνταγματαρχών.
Αλλά και κάτι άλλο: πώς ξέχασε την πειραιώτικη παρέα των ΕΠΟΝΙΤΩΝ της αντίστασης, πολλούς από τους οποίους αναφέρει με ιδιαίτερη εκτίμηση στο παραπάνω βιβλίο του (τους Σταύρο Καρρά, Μπάμπη Δρακόπουλο, Κ. Φιλίνη και άλλους, και ακόμη τους νεότερους Θ. Δρίτσα και Νίκο Βούτση) που τον χειροκροτούσαν γιατί τον πίστεψαν σαν συνεχιστή τους, μια και ανήκουν (οι πρώτοι) στη γενιά των γονιών του;
Μετά από αυτή τη συμπεριφορά, τη σημερινή, κοιμάται άραγε ήσυχος, χωρίς εφιάλτες, ή τους ξεπέρασε κι αυτούς;
Από την ΑΥΓΗ
Και απευθύνεται δημοσίως στον Π. Τατσόπουλο, που δεν του λείπει ούτε η νοημοσύνη, αλλά έχει και εκπεφρασμένη βούληση στο συγκεκριμένο θέμα, και προσπαθεί να τον διευκολύνει τάχα, λέγοντάς του ότι δεν δεσμεύεται από τον ΣΥΡΙΖΑ "αφού από αυτόν αποχώρησε γιατί διαφώνησε" (λες και ο Τατσόπουλος ζήτησε συνήγορο υπεράσπισής του) κι έτσι είναι ελεύθερος να προσπαθεί για τον ανασχηματισμό των 180 βουλευτών.
Μ' αυτόν τον τρόπο μας δείχνει ότι είναι ένας απ' αυτούς τους μεσάζοντες που χρησιμοποιούνται για να μεταπείσουν τους βουλευτές με οποιοδήποτε αντίτιμο, ηθικό ή άλλο, να ενταχθούν στον χώρο των προσχωρούντων για τη συμπλήρωση των 180 βουλευτών.
Μετά το παραπάνω λογικό συμπέρασμα, θυμήθηκα τι έλεγε ο σοφός πατέρας του Νίκου: "Ούτε η δόξα ούτε τα χρήματα αξίζουν όσο ένας ήσυχος ύπνος το βράδυ" και "μεγάλη υπόθεση να κοιμάσαι χωρίς εφιάλτες" (από το βιβλίο του Ν. Μπίστη "Προχωρώντας και αναθεωρώντας").
Αναρωτήθηκα, λοιπόν, πώς ξεπέρασε ο Νίκος το παραπάνω απόφθεγμα του σοφού του πατέρα. Και πώς ξεπέρασε τις αρχές της Αριστεράς, στην οποία είχε, τα νεανικά του χρόνια, θητεύσει και που κάθε αριστερός σεβόταν και σέβεται, δηλαδή αυτή της εντιμότητας, της συνέπειας, της πίστης στις αρχές της ειλικρίνειας, της ηθικής κ.λπ. και που τήρησε ανεβασμένος στην ταράτσα της Νομικής Σχολής, φωνάζοντας με άλλους δεκάδες φοιτητές κατά της τυραννίας των συνταγματαρχών.
Αλλά και κάτι άλλο: πώς ξέχασε την πειραιώτικη παρέα των ΕΠΟΝΙΤΩΝ της αντίστασης, πολλούς από τους οποίους αναφέρει με ιδιαίτερη εκτίμηση στο παραπάνω βιβλίο του (τους Σταύρο Καρρά, Μπάμπη Δρακόπουλο, Κ. Φιλίνη και άλλους, και ακόμη τους νεότερους Θ. Δρίτσα και Νίκο Βούτση) που τον χειροκροτούσαν γιατί τον πίστεψαν σαν συνεχιστή τους, μια και ανήκουν (οι πρώτοι) στη γενιά των γονιών του;
Μετά από αυτή τη συμπεριφορά, τη σημερινή, κοιμάται άραγε ήσυχος, χωρίς εφιάλτες, ή τους ξεπέρασε κι αυτούς;
Από την ΑΥΓΗ
0 Σχόλια
Αποφύγετε τις ύβρεις για να μην αναγκαζόμαστε να διαγράφουμε.Είμαστε υπέρ της ελεύθερης έκφρασης και του διαλόγου