Ο “Κανένας” κερδίζει (και) τον Ομπάμα…

Ο «Κανένας» ξέφυγε από τα στενά όρια της ελληνικής πολιτικής καθημερινότητας, και όπως φαίνεται σεργιανίζει ήδη στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, διαμορφώνοντας ένα πλαίσιο απρόσμενης αμφισβήτησης της ανανέωσης της θητείας του Μπαράκ Ομπάμα στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου.

Ενώ ο σημερινός πλανητάρχης δείχνει να μην έχει επαρκή αντίπαλο από την πλευρά των Ρεπουμπλικανών, και ούτε προβάλλει στον μακρινό ορίζοντα κάποια ανεξάρτητη υποψηφιότητα, που θα μπορούσε να αναστατώσει το επιτελείο των Δημοκρατικών, τα ποιοτικά στοιχεία των τελευταίων δημοσκοπήσεων που διενεργήθηκαν στις ΗΠΑ, μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Ομπάμα για τις εκλογές του 2012, δείχνουν ότι… κάπου εκεί έξω, οι Αμερικανοί αναζητούν τον «Κανένα».

Ο Μιτ Ρόμνεϊ και ο Μάικ Χάκαμπι φαντάζουν ως οι μοναδικοί Ρεπουμπλικανοί που θα μπορούσαν να δυσκολέψουν την επανεκλογή Ομπάμα, αλλά μέχρι εκεί. Η Σάρα Πέιλιν και ο Νιουτ Γκίνγκριτς, δυο πολύ πιο χαρισματικές προσωπικότητες, χτυπούν κόκκινο στον δείκτη… απέχθειας, αν όχι μίσους, της

αμερικανικής κοινής γνώμης προς το πρόσωπό τους. Με όρους ελληνικών δημοσκοπήσεων, οι «αρνητικές γνώμες» είναι σαρωτικά περισσότερες.

Παρόλαυτά, υπάρχει «κάτι» που κάνει τους πολιτικούς αναλυτές να προβληματίζονται. Στις δημοσκοπήσεις που έχουν διενεργηθεί το τελευταίο διάστημα, η πιο δημοφιλής απάντηση την οποία έδωσαν οι Αμερικανοί πολίτες, στην ερώτηση «αν σκοπεύουν να ψηφίσουν υπέρ ή κατά του Μπαράκ Ομπάμα», ήταν… «σίγουρα όχι», με ποσοστό 35%! Μόλις το 25% δήλωσε ότι «σίγουρα ναι» θα ψηφίσει και πάλι τον Αμερικανό Πρόεδρο, ενώ το 51% διατύπωσε την εκτίμηση ότι «πιθανότατα θα χάσει». Και όλα αυτά, ενώ δεν έχει εκδηλωθεί ακόμη κάποια αντίπαλη υποψηφιότητα.

Τα ποσοστά αποδοχής της προσωπικής απήχησης του Μπαράκ Ομπάμα, έχουν μειωθεί κατακόρυφα, λόγω του ότι απέτυχε να φανεί συνεπής σε κεντρικές προεκλογικές δεσμεύσεις του: Δεν έκλεισε το Γκουαντάναμο. Δεν εγκατέλειψε (πλήρως) τα πολεμικά μέτωπα στα οποία συμμετέχουν οι Αμερικανοί ανά τον πλανήτη.

Πάνω απ’ όλα όμως, δεν κατάφερε να διανθίσει με πινελιές ανάπτυξης την αμερικανική οικονομία, που δοκιμάζεται οριακά από την παγκόσμια κρίση, και το δολάριο απειλείται ευθέως με απώλεια της ηγεμονικής θέσης του.

«It’s the economy», είχε πει ο Μπιλ Κλίντον, όταν κλήθηκε να εξηγήσει πως το 1992 κατάφερε να κερδίσει τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο. Σήμερα, η οικονομία μοιάζει με αδέσποτη σφαίρα. Και η αμερικανική κοινωνία αναζητεί εναγωνίως εκείνον που θα προσωποποιήσει τον «Κανένα»…