ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΟ

Συνεχίζεται η ανεξέλεγκτη  λειτουργία της χωματερής  και κανείς δεν  κάνει το παραμικρό  για την απομάκρυνση  των χιλιάδων τόνων  σκουπιδιών από την  παραλία και τη θάλασσα

Πριν  από λίγες μέρες ζήτησα την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ένα τεράστιο περιβαλλοντικό σκάνδαλο που συντελείται στην Άνδρο. Τι συνέβη εκεί; Στις 4 Φεβρουαρίου 2011, εκατοντάδες χιλιάδες τόνοι σκουπιδιών κατέληξαν στην παραλία του Σχοινιά στο νησί της Άνδρου, όταν η έντονη βροχή οδήγησε στην κατάρρευση του βουνού σκουπιδιών που επί χρόνια συσσωρεύονταν παράνομα σε μια ρεματιά που βρισκόταν στην παρακείμενη περιοχή Σταυροπέδα.

Όλα τα απορρίμματα της Άνδρου -10 με 40 τόνοι την ημέρα από μπάζα, οικιακά σκουπίδια, τοξικά απόβλητα της ΔΕΗ, απόβλητα μπαταριών και μηχανουργείων, πλαστικά κ.ά.-, καταλήγουν στη ρεματιά αυτή, η οποία είναι και ο μοναδικός χώρος εναπόθεσης απορριμμάτων στο νησί.

Η οικολογική καταστροφή είναι ανυπολόγιστη. Εκτιμάται ότι υπάρχουν χιλιάδες τόνοι απορριμμάτων σε ακτίνα  τουλάχιστον 100 μέτρων στο θαλάσσιο χώρο της παραλίας του Σχοινιά. Κυριολεκτικά η θάλασσα έγινε στεριά, ενώ μεγάλες ποσότητες σκουπιδιών βρίσκονται και μέσα στη θάλασσα, με επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, τα θαλάσσια οικοσυστήματα και την τροφική αλυσίδα, Το νεολιθικό λιμανάκι του Στροφιλά καλύφθηκε εντελώς από σκουπίδια.

Έχουν περάσει από την καταστροφή, σχεδόν τρεις μήνες και ενώ κάποιος θα περίμενε ότι η οικολογική καταστροφή θα παραδειγμάτιζε τουλάχιστον τους τοπικούς φορείς, η ακραία ανεύθυνη και παράνομη συμπεριφορά που προκάλεσε την καταστροφή συνεχίζεται. Όπως βλέπετε στο επόμενο βίντεο, το οποίο είναι τραβηγμένο στις 4 Απριλίου, δύο μόλις μήνες μετά την καταστροφή, απορριμματοφόρο συνεχίζει κανονικά τις απορρίψεις, σα να μην τρέχει τίποτα. Ρίχνει και πάλι τα σκουπίδια στην ρεματιά για να καταλήξουν και πάλι μέσω της βροχής στη θάλασσα. Παρά το γεγονός ότι ο Δήμαρχος Άνδρου είχε υποσχεθεί μετά το συμβάν, ότι θα σταματήσει η απόρριψη σκουπιδιών και ότι οποιαδήποτε περαιτέρω επιβάρυνση του χώρου εγκυμονεί κινδύνους για νέα κατολίσθηση. Κι ενώ ο ίδιος 4 μέρες μετά το συμβάν (στις 8 Φεβρουαρίου), απολογούμενος για το ότι συνεχιζόταν και τότε η απόρριψη, την είχε αποδώσει σε έλλειψη συντονισμού, υποσχόμενος ότι δεν θα ξαναγίνει κάτι τέτοιο στο μέλλον. Κι όμως από το βίντεο της 4^ης Απριλίου προκύπτει ότι τα σκουπίδια ρίχνονται ακόμα στο ίδιο μέρος. Κάτι για το οποίο εκ νέου απευθύνθηκα σήμερα με ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μια που τοπικές αρχές συνεχίζουν την ίδια στάση και πολιτική.

Όμως  η υπόθεση δεν αφορά μόνο τις τοπικές αρχές. Αδιανόητη είναι και η αδιαφορία της κυβέρνησης. Στους μήνες που μεσολάβησαν δεν έχει κάνει το παραμικρό για να περιορίσει την καταστροφή. Δεκάδες χιλιάδες σκουπιδιών είναι στη θάλασσα και όποτε φυσάει γερός νοτιάς ταξιδεύουν όχι μόνο στις άλλες παραλίες της Άνδρου και των παρακείμενων νησιών, αλλά και στις ανατολικές ακτές της Αττικής, όπου πηγαίνουν το καλοκαίρι εκατομμύρια άνθρωποι και δεν έχει γίνει τίποτε. Ένα φράγμα επιφανειακό που μπήκε τις πρώτες μέρες παρασύρθηκε από τη θάλασσα. Και από τότε ουδεμία πρωτοβουλία. Ούτε σχέδιο, ούτε πρόγραμμα για την απομάκρυνση των σκουπιδιών. Οι οικολογικές ευαισθησίες της κυβέρνησης και της αρμόδιας υπουργού εξαντλούνται στις διαμάχες της με τον κ. Παπακωνσταντίνου, για το πόσα αυθαίρετα θα νομιμοποιηθούν. Τα σκουπίδια στη θάλασσα την αφήνουν ασυγκίνητη.

Η οικολογική καταστροφή στην Άνδρο δεν ήταν ούτε ατυχία, ούτε αστοχία, ούτε φυσική καταστροφή. Ήταν άμεση συνέπεια μιας συνειδητής πολιτικής ανοχής του ελληνικού κράτους και συνενοχής της τοπικής αυτοδιοίκησης στη διατήρηση και διαιώνιση ενός καθεστώτος εκτεταμένης παρανομίας και εγκληματικής οικολογικά αδιαφορίας σε ολόκληρη την Ελλάδα. Για έναν και μόνο λόγο, την αποφυγή του πολιτικού κόστους της ορθολογικής διαχείρισης των απορριμμάτων. Η περίπτωση της Άνδρου είναι χαρακτηριστική. Χωματερή (όχι χώρος επιστημονικά ορθολογικής διαχείρισης απορριμμάτων), σε ρεματιά, που οδηγεί στη θάλασσα. Παράνομη λειτουργία επί δεκαετίες. Προειδοποίηση από το 2003 από την πυροσβεστική στις τοπικές αρχές  για την πιθανότητα να πάνε τα σκουπίδια στη θάλασσα λόγω της ρεματιάς. Δημιουργία ενός βουνού σκουπιδιών και κατάρρευσή του στη θάλασσα. Αδιαφορία ακόμα και σήμερα από όλους τους αρμοδίους  όχι μόνο για την συντελούμενη οικολογική καταστροφή, αλλά και για τη δημόσια υγεία καθώς η θαλάσσια ζωή αρχίζει να τρέφεται με το μίγμα των σκουπιδιών που επιβαρύνεται και με τα βαρέα και τοξικά μέταλλα των αποβλήτων, που θα καταλήξουν στο πιάτο κάποιων ανυποψίαστων. Αδιαφορία από την κεντρική κυβέρνηση να ερευνήσει τις αιτίες και τις ευθύνες της καταστροφής και να παρέμβει για τον μετριασμό της. Αδιαφορία της αντιπολίτευσης, με τη σημαία της οποίας εξελέγη ο δήμαρχος, να ελέγξει σοβαρά τις ευθύνες των εμπλεκομένων. Αδράνεια και από τη δικαιοσύνη, να ερευνήσει αν έχει τηρηθεί ο νόμος. Ένα κράτος και ένα πολιτικό σύστημα, που σε όλες τους τις πτυχές και τις εκφάνσεις τους, δεν λειτουργούν και δεν προστατεύουν ούτε τον πολίτη ούτε το περιβάλλον.