Ομιλία στο Σύνταγμα του Δαμιανού Βασιλειάδη, Σάββατο, 18.26. 201, ώρα 8.30 μ.μ., ύστερα από πρόσκληση των 300 της Πλατείας

Αγαπητοί φίλες  και φίλοι,
Αποδέχτηκα την  πρόσκληση των 300 της πλατείας που μας θυμίζει κάποιες άλλες εποχές, όπου κατάφεραν να περάσουν οι βάρβαροι τελικά. Τώρα όμως δεν πρόκειται να περάσουν. Η καρδιά της Ελλάδας χτυπά στις πλατείες. Η συνείδηση των Ελλήνων βρίσκεται στις πλατιές.
Θέλω να μιλήσω εδώ πέρα για να πω μερικές αλήθειες που για πολλούς και διάφορους λόγους δεν τολμά κανείς να αποκαλύψει. Όμως όπως λέει και το Ευαγγέλιο: «Και γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς».¹
Ο προλαλήσας καλώς  αναφέρθηκε και τόνισε ως ύψιστο εθνικό θέμα, το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων και φυσικά δεν είναι το μόνο.
Η κρίση που διέρχεται με τόσο δραματικό και πρωτοφανή τρόπο η πατρίδα μας δεν είναι στην ουσία και κατά κύριο
λόγο οικονομική.
Είναι κυρίως και  χωρίς περιστροφές εθνική. Γιατί  τι να την κάνω την οικονομία, αν δεν έχω πατρίδα;
Γι’ αυτό όσοι πιστεύουν  ότι το πρόβλημα της Ελλάδας λύνεται με την αύξηση των μισθών και συντάξεων εξαπατούν τον ίδιο τους τον εαυτό και υπηρετούν χωρίς να το θέλουν την κυβερνητική πολιτική, που υποτίθεται προσπαθεί να λύσει το οικονομικό πρόβλημα της χώρας μας προς όφελος δήθεν της πατρίδας μας, για την οποία φυσικά χύνουν κροκοδείλια δάκρυα.
Είμαστε αναμφίβολα χώρα υπό κατοχή. Και αυτό είναι  το πρόβλημα. Κινδυνεύει η εθνική μας  ανεξαρτησία. Κινδυνεύει η Λαϊκή  Κυριαρχία, Κινδυνεύει η Δημοκρατία, Κινδυνεύει η ύπαρξη του ελληνικού  έθνους. Πολύ σωστά διαλαλείται το σύνθημα: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το 73».
Κατοχή από  επίορκους πολιτικούς και πολιτικές  παρατάξεις που κατέλυσαν το σύνταγμα, τη δημοκρατία και τις δημοκρατικές ελευθερίες, τις οποίες επικαλούνται εναντίον των Ελλήνων πολιτών υποκριτικά. Και το κάνουν εν πλήρη συνειδήση. Δεν κάνουν λάθη, ούτε είναι αφελείς, ούτε ανίκανοι.
Δεν είναι η  Βουλή, ούτε η Δημοκρατία, που θέλουν δήθεν να καταλύσουν οι αγανακτισμένοι πολίτες, αλλά οι επίορκοι πολιτικοί. Αυτοί  που μας οδήγησαν στην καταστροφή και τώρα θέλουν να μας σώσουν. Δεν είναι σωστό ακόμη να γενικεύουμε.
Πρόκειται βασικά για μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία που σε αγαστή σύμπνοια με δυνάμεις εντός και εκτός Ελλάδας  οδήγησαν τον ευλογημένο αυτό τόπο στο χείλος της καταστροφής.
Διαρρηγνύουν  τα ιμάτιά τους δήθεν υπέρ του έθνους, της πατρίδας, της δημοκρατίας, ενώ  στην ουσία ξεπουλούν τα πατρίδα  μας, γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξουσία ως αυτοσκοπός και τα πολλαπλά και ποικίλα προνόμια που τους προσφέρει.
Από το 1985 και  όχι το 1989, όπως ισχυρίζεται ο  κ. Κώστας Μπέης, η Ελλάδα δεν είχε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, σύμφωνα με δήλωση του διοικητή της  Τράπεζας της Ελλάδας.
Γνώριζαν όλες οι πολιτικές δυνάμεις ανεξαιρέτως  το έγκλημα, ότι δηλαδή ζούμε με δανικά, τρώγοντας το ψωμί των παιδιών μας και υποθηκεύοντας το μέλλον τους.
Όμως καμία  δεν αντέδρασε. Όλοι ζητούσαν περισσότερους  μισθούς και συντάξεις, για να ικανοποιήσουν το εγωιστικό καπιταλιστικό  υπερκαταναλωτικό μοντέλο της αποκτήνωσης  με δανεικά.
Το κομματικό  παρακράτος του ΠΑΣΟΚ και της  Νέας Δημοκρατίας, μαζί με τις δυνάμεις της Αριστεράς που ενσωματώθηκε στο καταναλωτικό μοντέλο της  λογικής της παγκοσμιοποίησης και  της Νέας τάξης, επέπεσε επάνω  στο κράτος και το καταλήστευσε.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες πολίτες, που δεν νοιάζονται μόνο για το πορτοφόλι τους, αλλά και για την πατρίδα τους ότι η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών κύκλων και κυρίως των ΗΠΑ και της Γερμανίας, πρώτον για να παραδώσει την Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη, τη Μακεδονία και την Ήπειρο στους γείτονές μας δια της διολισθήσεως, δηλαδή ντε φάκτο, δεύτερον για να ξεπουλήσει τα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας κοψοχρονιάς, τρίτον για να μεταβάλει την Ελλάδα σε μια πολυπολιτισμική, πολυφυλετική και πολυεθνική χώρα. Γι’αυτό και ο σχεδιασμένος και μεθοδευμένος εποικισμός της μέσω της Τουρκίας² και τέταρτον για να την υπαγάγει ως προτεκτοράτο στη Νέο – Οθωμανική Τουρκία, για να την ελέγχει.
Γιατί όπως είπε ο ιστορικός  της Αριστεράς Νίκος Σβωρόνος ο Έλληνας έχει την αντιστασιακή φύση μέσα του και συνεπώς δεν υποτάσσεται εύκολα. Ας θυμηθούμε και το τραγούδι, που εκφράζει εύγλωττα τη φύση του Έλληνα: «Τη Ρωμιοσύνη μη την κλαις εκεί που πάει να σβήσει..». Απόδειξη η Κίνηση Αγανακτισμένων Πολιτών. Κάποιος λοιπόν πρέπει να τον ελέγχει. Ο ρόλος αυτός ανατέθηκε από τις ΗΠΑ και τους «άσπονδους φίλους και συμμάχους μας» στη Νέο – Οθωμανική Τουρκία. 
Πρέπει να λέμε κάποιες αλήθειες και ας πονούν.
Το πρόβλημα βασικά δεν είναι στην ουσία του ούτε οικονομικό ούτε πολιτικό, αλλά καθαρά πρόβλημα πολιτιστικής παρακμής αυτού του τόπου, γιατί και ο ελληνικός λαός δεν αντέδρασε, αλλά υιοθέτησε αυτό το σύστημα και -  όπως ξέρουμε  -ο «σιωπών δοκεί συναινείν.
Υπάρχει ένα  αρχαίο ρητό που λέει: «Το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν» και μια παροιμία που σπάει κόκαλα, ότι δηλαδή, «όταν η σύζυγος (δηλαδή το πολιτικό σύστημα) αμαρτάνει ο σύζυγος (δηλαδή ο ελληνικός λαός) δεν είναι αναμάρτητος».
Όμως όλα αυτά τελείωσαν, όταν επιτέλους εξεγέρθηκαν οι αγανακτισμένοι και αποφασισμένοι πολίτες ενάντια στους αχρείους της εξουσίας.
Αν τώρα, έστω και την τελευταία στιγμή που  αφυπνιστήκαμε, δεν τους εμποδίσουμε, μας περιμένει, ως Ελληνισμός, όχι  μόνο η οικονομική καταστροφή, αλλά ο πλήρης αφανισμός μας από προσώπου γης.
Αποτελεί επτασφράγιστο  μυστικό  ότι το μπλοκ εξουσίας που προέκυψε μετά την εποποιία του  ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, και εξ’  αυτού του γεγονότος, ήθελε να κρύψει και αποσιωπήσει τις θυσίες του ελληνικού λαού.
Η Ελλάδα και  αυτό δεν είναι γνωστό, λόγω δωσιλογισμού πολλών κυβερνήσεων και της υποτέλειας όλων, έχει, μετά από τους Εβραίους, τα περισσότερα θύματα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
13.5% έχασε ο  ελληνικός λαός, ενώ αντιστοίχως  η Ρωσία 10% και η Πολωνία  8%. Κανένας δε μιλάει γι’ αυτό.
Έχουμε 89 ανεγνωρισμένα  ολοκαυτώματα και βασικά ολόκληρη η  Ελλάδα υπήρξε ένα ολοκαύτωμα.
Και όμως η πατρίδα  μας είναι η μοναδική χώρα που  δεν πήρε αποζημιώσεις από τους Γερμανούς, οι οποίοι ισχυρίζονται ασυστόλως, όπως όλοι γνωρίζουμε, ότι δήθεν μας χαρίζει χρήματα του Γερμανού φορολογούμενου πολίτη, ενώ ακόμη και σήμερα, όπως και κατά την κατοχή, κερδοσκοπεί εις βάρος μας με το πιο βάναυσο τρόπο, θέλοντας επιπλέον ίσως από εκδίκηση να μας διαλύσει, όπως ήθελε και ο Χίτλερ κατά τη διάρκεια της κατοχής, τώρα βέβαια με άλλα μέσα.
Η Γερμανία για  να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν  οι νέοι οφείλει στην Ελλάδα τις  εξής αποζημιώσεις, που περιλαμβάνονται  συνοπτικά σε ψήφισμα του 9^ου Συνεδρίου του «Εθνικού Συμβουλίου διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα»:
Σας διαβάζω  το ψήφισμα:
Το  Εθνικό Συμβούλιο 
Διαπιστώνει ότι η Γερμανία εξακολουθεί να οφείλει στην Ελλάδα:

1. Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που άρπαξαν οι δυνάμεις κατοχής από τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους και από παράνομες ανασκαφές.
2. Τις επανορθώσεις για τις καταστροφές στις υποδομές κατά τη διάρκεια της κατοχής, δηλαδή προς το Δημόσιο, ύψους 7,1 δισ. δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938. Αυτές, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδας, υπολογίζονται έως τον Μάρτιο του 2010 στο ποσό των 108,43 δισ. Ευρώ, χωρίς τόκους. 
3. Το κατοχικό δάνειο, ύψους 3,5 δισ. Δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938). Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, το ποσό ανέρχεται σήμερα σε περίπου 54 δισ. Ευρώ, χωρίς τόκους. 
Επιπλέον, οφείλει να αποζημιώσει τις οικογένειες των θυμάτων των 89 τουλάχιστον μαρτυρικών πόλεων και χωριών  καθώς και όλων των θυμάτων των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής.
Γνωρίζει ότι τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται.
Αξιώνει από την Ελληνική Κυβέρνηση να πράξει το ιστορικό της χρέος και να απαιτήσει, επιτέλους, από τη Γερμανία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.
Καλεί τη Γερμανική Κυβέρνηση να πάψει να υπεκφεύγει, διαδίδοντας ψευδώς ότι τάχα έχει πληρώσει στο παρελθόν ή ότι δεν οφείλει τίποτα. Η καταβολή των αποζημιώσεων στην Ελλάδα είναι αναγκαία προϋπόθεση για να γυρίσει οριστικά η μαύρη σελίδα του ναζισμού και για να προχωρήσουμε, με αλληλεγγύη και ανθρωπιά, προς ένα κοινό δημοκρατικό ευρωπαϊκό μέλλον.
Καλεί τους θεσμικούς εκπροσώπους του Ελληνικού Λαού, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τη Βουλή, τα Κόμματα, τις πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, να ασκήσουν την επιρροή τους προς την Κυβέρνηση ώστε να τεθεί τέρμα στην προσβλητική αδικία σε βάρος του Λαού και της Χώρας.
Καλεί, τέλος, τον Ελληνικό Λαό, και ιδιαίτερα τη νεολαία, εφ’ όσον η Κυβέρνηση και οι θεσμικοί του εκπρόσωποι αδρανούν, αδυνατούν ή δεν επαρκούν, να κάνει τον αγώνα μας δική του υπόθεση, να πυκνώσει τις τάξεις του Εθνικού Συμβουλίου ώστε να μην μπορεί κανείς πια να αγνοεί τη φωνή μας μέχρις ότου δικαιωθούμε!
Αν συνυπολογίσουμε  τα ποσά αυτά με τους τόκους τότε η Γερμανία χρωστάει στην Ελλάδα πάνω από ένα  τρισεκατομμύριο.
Στα ανωτέρω  που περιλαμβάνονται στο ψήφισμα  του Εθνικού Συμβουλίου δεν υπολογίζονται  τα θύματα της κατοχής. Πώς να αποτιμηθεί η ζωή των ανθρώπων σε χρήμα; Δεν  είναι δυνατόν. Σε μια προσπάθεια αποτίμησης που έγινε σε συνέδριο του Εθνικού Συμβουλίου στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο το 2005 αποδείχτηκε ότι το ποσό που μας οφείλει η Γερμανία, αν υπολογίσουμε τα θύματα, που υπερβαίνουν το 1.106.922, είναι ασύλληπτο, σύμφωνα με υπολογισμούς του Εθνικού Συμβουλίου που περιλαμβάνονται στη Μαύρη Βίβλο της κατοχής.
Δικαιολογημένα  μιλάμε σήμερα για κατοχή της πατρίδας μας, όπως ακριβώς την εκφράζει το σύνθημα: «Ψωμί, Παιδεία, ελευθερία, η  χούντα δεν τελείωσε το 73». Απόδειξη περίτρανη το νέο αναγκαστικό  κατοχικό δάνειο που υπέγραψε η δωσιλογική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Γιατί τι είναι το μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνησή του, αν δεν είναι αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, με τη διαφορά ότι το αναγκαστικό αυτό δάνειο δεν επεβλήθη από τη Γερμανία και την Ιταλία, αλλά υπεγράφη από την ίδια την ελληνική εντός εισαγωγικών κυβέρνηση. 
Ένα μικρό παράδειγμα υποτέλειας και εξάρτησης αποτελεί και η περίπτωση του Διστόμου, όπου παρουσιάζεται ανάγλυφη η ενδοτική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων  στο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων.

Κατά  το δεύτερο εξάμηνο του 2010 αντιμετωπίσαμε το σοβαρότατο θέμα της δίκης μεταξύ της Γερμανίας και Ιταλίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Όπως  είναι γνωστό μετά την εγκληματική  συμπεριφορά τους τέως Προέδρου του  Αρείου Πάγου Στέφανου Ματθία, ο  οποίος κατ΄ εντολή της κυβέρνησης Σημίτη μεθόδευσε την ανατροπή της απόφασης της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου που έχει δεχθεί εν μέρει (δηλαδή μόνον ως προς την ψυχική οδύνη) την αγωγή των κατοίκων του Διστόμου κατά του Γερμανικού Δημοσίου και την επέτυχε με παραπομπή όμοιας υπόθεσης κατοίκων του Λιδωρικίου στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, το οποίο με πλειοψηφία μιας μόνο ψήφου έκρινε α) ότι η Γερμανία έχει το δικαίωμα της ετεροδικίας και επομένως τα Ελληνικά Δικαστήρια δεν έχουν αρμοδιότητα να δικάζουν αγωγές κατά του Γερμανικού Δημοσίου και β) ότι τα θύματα της Γερμανικής Κατοχής δεν έχουν ατομικό δικαίωμα αγωγής, αλλά οι αποζημιώσεις τους είναι θέμα διακρατικών διαπραγματεύσεων, οι οποίες ουδέποτε έγιναν και όπως πάνε τα πράγματα ουδέποτε θα γίνουν διότι κάποτε θα παραγραφούν.  

Κατόπιν αυτών, ο αείμνηστος Σταμούλης που  είχε πετύχει την έκδοση ευνοϊκών αποφάσεων του Πρωτοδικείου Λειβαδιάς, του Εφετείου Αθηνών και της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, αντιμετωπίζοντας άρνηση του έλληνα Υπουργού Δικαιοσύνης  να παράσχει άδεια κατάσχεσης Γερμανικής Περιουσίας στην Ελλάδα,  βάσει του νόμου 923 της πολιτικής δικονομίας, κατέφυγε στην Ιταλία, όπου κατέσχεσε ακίνητο της Γερμανίας στη λίμνη Κόμο (βίλα Βιγόνι), γιατί σύμφωνα με το άρθρο 44 της Ευρωπαϊκής Ένωσης απόφαση ενός Δικαστηρίου μέλους της Ένωσης είναι εκτελεστή σε όλες τις χώρες της.

Όπως  ήταν επόμενο η Γερμανία ζήτησε την  ακύρωση αυτής της κατάσχεσης από τα ιταλικά δικαστήρια όλων των  βαθμών τα οποία από το Πρωτοδικείο  της Φλωρεντίας μέχρι τον Άρειο  Πάγο της Ιταλίας, απέρριψαν την  ένσταση της Γερμανικής ετεροδικίας και η γερμανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να καταφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Η υπόθεση  εκκρεμεί στο Διεθνές Δικαστήριο.

Σε περίπτωση  που το Διεθνές Δικαστήριο αποφασίσει υπέρ της ετεροδικίας, δηλαδή δικαιώσει  τη Γερμανία, σταματούν πια οριστικά οι νομικές διεκδικήσεις των θυμάτων και των συγγενών των θυμάτων.

Παραμένουν  όλα τα άλλα θέματα ανοιχτά. Μόνο όμως μια ελληνική κυβέρνηση που σέβεται  τους Έλληνες πολίτες και δεν  είναι υποτελής μπορεί να ζητήσει  όλες τις άλλες υποχρεώσεις της Γερμανίας και η τελευταία αρνηθεί υπάρχουν κα τα Διεθνή Δικαστήρια για να αναγκάσουν την Γερμανία να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ελλάδα.

Αυτό  το καθήκον δεν μπορούν να επιτελέσουν  κυβερνήσεις υποτέλειας. Γι’ αυτό πρέπει ο ελληνικός λαός να τις στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, παρέα με τους εφιάλτες, τους δωσίλογους και τους κουίσλιγκς. 

                                                                                            Αθήνα, 3 Απριλίου 2011