Αγανακτισμένοι Και Αποφασισμένοι Πολίτες Έβρου

Δράσεις Σαββάτου 18 Ιουνίου 2011

Το απόγευμα του Σαββάτου 18 Ιουνίου 2011 θα μοιραστεί στη φιέστα των Special Olympics το παρακάτω κείμενο:

Είμαστε εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, συνταξιούχοι/ες, φοιτητές/τριες, μαθητές/τριες, άνθρωποι που εδώ και ένα μήνα σχεδόν μαζευόμαστε στις πλατείες όλης της χώρας. Συζητάμε, προβληματιζόμαστε και διεκδικούμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

Με χαρά και σεβασμό, βλέπουμε στην πλατεία που μαζευόμαστε εδώ και μέρες συνανθρώπους μας με ειδικές ανάγκες. Απόψε βρισκόμαστε εδώ για αυτούς και μόνο καθώς η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη για εμάς είναι στάση ζωής.

• Τη στιγμή που οι δημόσιοι χώροι είναι απροσπέλαστοι για τους πεζούς, πόσο μάλλον για άτομα με κινητικά προβλήματα.
• Τη στιγμή που πριν από 10 μέρες αποφασίστηκε περικοπή της χρηματοδότησης των αναπηρικών ειδών κατά 50%
• Τη στιγμή που αναβάλλονται επ' αόριστων οι εγκεκριμένες προσλήψεις ΑΜΕΑ στο δημόσιο  τομέα.

Δυστυχώς δε βλέπουμε την ίδια ευαισθησία από κεντρικούς και τοπικούς φορείς οι οποίοι διοργανώνουν φιέστες σαν αυτή,

Αφήνουμε λοιπόν όλους αυτούς στην ιδιοτέλεια και την υποκρισία τους και δηλώνουμε παρώντες/ουσες ελπίζοντας να μεταδώσουμε  σε όλους/ες λίγη από τη χαρά που νιώθουμε τόσα βράδια  σε αυτήν την πλατεία.           

Σας περιμένουμε να συζητήσουμε, να συμφωνήσουμε, να διαφωνήσουμε, να συνδιαμορφώσουμε.

ΧΑΡΑ , ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

                                                                                                      

Μετά την φιέστα των Special Olympics αν ταιριάξει με το χρόνο, στις 10 το βράδυ θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ για την Αργεντινή που δεν είχε προβληθεί την προηγούμενη φορά λόγω βροχής.

Το Σάββατο 18 Ιουνίου στις 10 μ.μ, στην Πλατεία Φάρου, 

θα γίνει προβολή της ταινίας/ ντοκιμαντέρ του Εξάντα 

"Το πείραμα της Αργεντινής".

Υπόθεση: Το Δεκέμβριο του 2001 στο Μπουένος Άιρες, μεγάλες λαϊκές μάζες κατευθύνονται προς την ιστορική πλατεία «Πλάσα δε Μάγιο.» Η Αργεντινή μία από τις πλουσιότερες οικονομίες στο παρελθόν, έχει χρεοκοπήσει. Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί και ο Πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο Δε Λα Ρούα διαφεύγει από το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο μέσα στη θύελλα του οργισμένου λαού που συγκρουόταν με την αστυνομία, έσπαγε τράπεζες, λεηλατούσε σούπερ μάρκετ και φώναζε μαζικά «Να φύγουν όλοι!». Η κοινωνική έκρηξη του 2001, ήταν το τέλος ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου διάρκειας 10 ετών και άφησε πίσω της 35 νεκρούς (δολοφονημένους από την αστυνομία και τους ιδιωτικούς φρουρούς των τραπεζών), 30.000 παράπλευρες απώλειες (ανθρώπους που αυτοκτόνησαν, η υπέστησαν καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια), και περίπου 20.000.000 ανθρώπους (πάνω από το μισό του πληθυσμού) βουτηγμένους στην φτώχεια και τη μιζέρια.

Σχεδόν 10 χρόνια μετά, ο Γιώργος Αυγερόπουλος, που είχε εργαστεί στην Αργεντινή το 2001-2002 κατά την περίοδο της κρίσης, επιστρέφει για μια νέα αυτοψία στην οικονομία, την πολιτική και την κοινωνική κατάσταση της χώρας.