Όχι, δεν κατανοώ τους αγανακτισμένους βουλευτές!

Γράφει η Λιάνα Γούτα

Τις τελευταίες μέρες, εκτός από τους «αγανακτισμένους» πολίτες, είδαμε με μεγάλη έκπληξη και τους «αγανακτισμένους» βουλευτές! Και όσο για τους πολίτες, αργά ή γρήγορα έπρεπε να περιμέναμε ότι θα τους βλέπαμε στους δρόμους και τις πλατείες. Το βλέπαμε, το νιώθαμε, το αφουγκραζόμασταν σε κάθε συζήτηση, σε κάθε κουβέντα, σε κάθε κλειστό μαγαζί και επιχείρηση, σε κάθε νέο φόρο, σε κάθε άνεργο -νέο ή μεσήλικα- εδώ και πάνω από ένα χρόνο! Το ποτάμι φούσκωνε μέρα με τη μέρα και ήταν θέμα χρόνου το πότε και με ποιο τρόπο θα ξεσπάσει!

Το πολύ ενδιαφέρον, όμως, των τελευταίων ημερών ήταν η σφοδρή αγανάκτηση των βουλευτών για έναν εντελώς αναπάντεχο λόγο, κάτι που δε νομίζω πως το ανέμενε κανείς! Ναι, λοιπόν, πριν από λίγες μέρες αγανάκτησαν ΚΑΙ οι βουλευτές, και μάλιστα οι κυβερνητικοί! Σύσσωμοι, ενωμένοι, με σύμπνοια και αποφασιστικότητα και, κυρίως, με οργή μεγάλη! Οργή και αγανάκτηση!…

Ο λόγος;…. Ο κ. Δρούτσας! Ο κύριος που έγινε υπουργός «χωρίς να τους ρωτήσει» κανείς και ο οποίος τόλμησε να διατυπώσει άποψη περί των προνομίων των βουλευτών, στις δύσκολες αυτές μέρες που περνά ο τόπος!

«Ποιος είδε το Θεό και δε φοβήθηκε»! Άστραψαν και βρόντηξαν! Το τί ακούσαμε να γράφεται και να εκτοξεύεται εις βάρος του, δεν περιγράφεται…. «Ένας υπουργός που τόλμησε να πει όλα αυτά, χωρίς να έχει υπάρξει ποτέ του βουλευτής», ήταν το βασικό που του καταλόγισαν!

Ο οποίος όμως, μια και ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως υπουργός, από τον «αφρό» μάλιστα των υπουργικών χαρτοφυλακίων, θα μπορούσε να θεωρεί δεδομένη πλέον την εκλογή του ανά πάσα στιγμή στο βουλευτικό αξίωμα «κάνοντας περίπατο», όχι μόνο στις επόμενες εκλογές, αλλά και για αρκετές ακόμα θητείες!

Αυτή η εκτόξευση του κ. Δρούτσα στο πολιτικό βαρόμετρο είναι που το δίχως άλλο τον κάνει ιδιαίτερα αντιπαθή ανάμεσα στους εκλεγμένους βουλευτές, οι οποίοι ξεκίνησαν αντίστροφα την πολιτική τους πορεία, δίνοντας συνήθως αγώνα για να συμπεριληφθούν σε μια λίστα βουλευτικών υποψηφιοτήτων, κατόπιν αγώνα για να εκλεγούν και, τέλος, αγώνα για κάποιο υπουργικό χαρτοφυλάκιο για να εδραιώσουν τη θέση τους στην κομματική ιεραρχία και, κυρίως, την πολιτική επιρροή στους ψηφοφόρους τους ώστε, τελικά, να εξασφαλίσουν άνετα την επανεκλογή τους.

Από την άλλη, ο κ.Δρούτσας, όχι μόνο έδειξε να μη νοιάζεται ο ίδιος για την προοπτική μιας βουλευτικής ισόβιας καριέρας, αλλά είχε το «θράσος» κατά τους βουλευτές που του επιτέθηκαν ομαδικώς, να αγνοήσει και τη δική τους αγωνία της πολιτικής ανέλιξης, επιβίωσης και επανεκλογής! Και αυτό το θεώρησαν εξοργιστικό, αφού ο ίδιος δεν «έλιωσε» παπούτσια σε προεκλογικές εκστρατείες και δεν πόνεσε το χέρι του σε χειραψίες. Και με αυτό το «περισσό θράσος» της πορείας που ξεκινά κατευθείαν από τα «ρετιρέ», τόλμησε να βγει και να προτείνει τον περιορισμό της Κοινοβουλευτικής εκλογής, σε δύο μόνο συνεχόμενες θητείες!

Μα δε κατάλαβε σε πόσα μέλη και οικογένειες του ελληνικού κοινοβουλίου έβαζε φωτιά; Δε κατάλαβε πόσους εν ενεργεία βουλευτές θα άφηνε την επομένη χωρίς δουλειά η υιοθέτηση της πρότασής του; Σα να ήρθε από άλλο πλανήτη! Έπρεπε κάποιος να τον έχει προειδοποιήσει! Να του έχει πει να μετρήσει τους βουλευτές που «εκλέγονται μια ζωή», αυτούς που δεν άσκησαν ποτέ άλλο πραγματικό επάγγελμα από αυτό του βουλευτή ή αυτούς που μετά από χρόνια και χρόνια εκλογής και επανεκλογής, δε θα είχαν τί άλλο να κάνουν στη ζωή τους, αφού συχνά τα πτυχία τους δεν αντιστοιχούν σε μια πραγματική επαγγελματική καριέρα!

Και, βέβαια, θα έπρεπε να σκεφτεί και να…. «συμπονέσει» ο κ.Δρούτσας και τις πολιτικές οικογένειες που έχουν κάνει «σχολή» την αυτόματη μεταβίβαση εκλογικής πελατείας από τον μπαμπά στον γιό ή από τον μπαμπά στην κόρη, ή και στους δυο καμιά φορά, όταν τα χρόνια περνούν και ο πολιτικός οδεύει προς την έξοδο. Γιούς, κόρες, ανίψια, γαμπρούς, από όλα έχει η Βουλή και άλλοι τόσοι ακόμα προετοιμάζονται να ριχτούν στο μέλλον στον αγώνα της διαδοχής της οικογενειακής βουλευτικής έδρας. Και όταν, μάλιστα, μιλάμε για την δεύτερη γενιά και πάνω, αυτοί πλέον οι γόνοι έχοντας μια θέση σίγουρη στη Βουλή, με έτοιμο το έδαφος και τον εκλογικό μηχανισμό, δε χρειάζεται καν να εργασθούν, παρά μόνο ίσως λίγους μήνες, ένα δυο χρόνια, ώσπου να έρθουν οι επόμενες εκλογές και να φανεί λίγο πιο πλούσιο το βιογραφικό στο προεκλογικό τους φυλλάδιο!…

Με αυτές τις διαπιστώσεις, δε το χωράει ο νους να βλέπει κανείς τους κυβερνητικούς βουλευτές να επιτίθενται σε έναν υπουργό, επειδή τόλμησε να διατυπώσει αυτό που επιζητούν πλέον επιτακτικά οι πολίτες: το σπάσιμο των πολιτικών κατεστημένων και των οικογενειών που αγκιστρώνονται στο βουλευτικό αξίωμα, τη ρήξη των σχέσεων και των δεσμών που αναπτύσσονται επί δεκαετίες ανάμεσα σε πολιτικούς και εκλογικές πελατείες!

Όχι, δε τους κατανοώ τους αγανακτισμένους βουλευτές και τη συντεχνιακή τους λογική! Κυρίως, όμως, δε θα φανταζόμουν ότι θα έφταναν στο σημείο να  ομολογούν με τέτοιο προκλητικό τρόπο τον πανικό τους να χάσουν τα προνόμια τους και την βιοποριστική καρέκλα τους στο Κοινοβούλιο, σε μια εποχή που όλα σε αυτή τη χώρα τρίζουν συθέμελα και καταρρέουν!

Νομίζω ότι οι βουλευτές που τόσο αγανάκτησαν στο άκουσμα της πρότασης για δυο μόνο θητείες, καλό θα ήταν να κατανοήσουν λίγο τους αγανακτισμένους στις πλατείες και να αφουγκρασθούν τα συνθήματα και την οργή, να αντιληφθούν τον πάτο που έχουμε πιάσει ως κράτος και ως κοινωνία! Ας μην τους τρομάζει ο τριγμός της δικής τους μόνο καρέκλας! Κι ας κάνουν τον κόπο να δουν τί γίνεται στην ελεύθερη αγορά και στον ιδιωτικό τομέα, όπου ακόμα κι εκεί, οι εκλεγμένες Προεδρίες και θέσεις σε Διοικήσεις και Συμβούλια επαγγελματικών φορέων και σωματείων έχουν κατά το πλείστον ανώτερο όριο θητείας. Ή για να χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα κεντρικής πολιτικής σκηνής, ακόμα και Πρόεδροι χωρών όπως πχ των ΗΠΑ, μόνο μέχρι δυο φορές έχουν το δικαίωμα να εκλεγούν! Αλλά και στα καθ’ημάς, και ο δικός μας Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρόσωπο πάντα εκλεγμένο με ευρεία αποδοχή από το Κοινοβούλιο, επίσης μόνο μέχρι δυο θητείες μπορεί να εκλεγεί!

Πρότεινε κι άλλα ο κ.Δρούτσας, περί περικοπής προνομίων όπως τα βουλευτικά αυτοκίνητα και άλλα τινά, που κι αυτά εξόργισαν τους βουλευτές που δε δίστασαν να εκφράσουν τον θυμό τους, μη τηρώντας ακόμα και τα ελάχιστα προσχήματα απέναντι στον θυμό και την αγανάκτηση του κόσμου στις πλατείες, για άλλα πολύ βασικότερα, βιοποριστικά ζητήματα.

Αν θέλουν λοιπόν να πολεμήσουν τον κ. Δρούτσα, οι άσπονδοι φίλοι του, ας του βρουν άλλα μεμπτά, γιατί με αυτόν τον πόλεμο που του εξαπέλυσαν, μόνο εκτίθενται, δείχνοντας την αγωνία για την τύχη και την καρέκλα τους, με τρόπο προκλητικό και παράταιρο με όσα συμβαίνουν στη μέση ελληνική οικογένεια, φουντώνοντας ακόμα περισσότερο την οργή και την αγανάκτηση των πολιτών για το ελληνικό κοινοβούλιο και στρέφοντας τα βέλη εναντίον τους με ακόμα μεγαλύτερη δριμύτητα!