Από την ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στην Θεσσαλονίκη (Πλ. Αριστοτέλους)

Βίντεο-αφιέρωμα (του Γιώργου Νικολαϊδη (gnborn2shoot)

Το  χρονικό
Ο Μίκης προαναγγέλλει την ομιλία του της 9ης Ιουνίου αρκετές μέρες πριν.
Δύο 24ωρα  νωρίτερα, ο μεν Δήμαρχος Θεσσαλονίκης αρνείται την παραχώρηση της Πλατείας, ο δε Πρύτανης  του ΑΠΘ αποσύρεται και αρνείται να μιλήσει, για λόγους που τους μαθαίνουμε από την τηλεόραση. Το ίδιο και ο  επ. καθηγητής Β. Πολυμένης για λόγους που μας είναι άγνωστοι.
Ο Μίκης φτάνει στη  Θεσσαλονίκη το πρωί της προηγούμενης ημέρας, το απόγευμα «καταλαμβάνει» την Πλατεία Αριστοτέλους και προβαίνει σε καθιστική του(ς) διαμαρτυρία στο κέντρο της «απαγορευμένης» Πλατείας. Ο Δήμαρχος,
μπροστά στη δημόσια κατακραυγή, επιτρέπει σιωπηρά την ομιλία, η οποία πραγματοποιείται χωρίς κανένα περεταίρω πρόβλημα.
Μετά  τον σύντομο χαιρετισμό των καθηγητών κ.κ. Κ. Ζουράρι, Γ. Κασιμάτη και Ν. Μαριά, ξεκινά ο Μίκης. Μιλάει απ’ την καρδιά του και είναι βάλσαμο στις καρδιές ο σοφός, μεστός και μετρημένος λόγος του. Και γίνεται ο ενθουσιασμός του κόσμου αντίδοτο στην αγανάκτησή του για τα σωρευμένα προβλήματα που τον βασανίζουν και για τα τεκταινόμενα που τον εξοργίζουν.
Αναφέρεται  σε αγώνες, σε πνευματική κατάπτωση, σε συμφωνίες  περίεργες και βλαπτικές, σε μνημόνια και επιβουλές ξένων κέντρων εξουσίας, σε διμερή θέματα με την Τουρκία, στις κατάφορες αδικίες σε βάρος της πατρίδας μας, με την ψυχή του πλημμυρισμένη Ελλάδα.
Τραγουδήσαμε  μαζί του και ξανά ονειρευτήκαμε. Δυο  ώρες χαράς στον ζόφο των ημερών. Ο Μίκης  έφερε τη γενιά  του κοντά στις νεότερες, τις μπόλιασε με τη σοφία του, τις  ενθουσίασε με το κουράγιο του.
Οι  συνειρμοί δικοί  σας.