Ας συμμετέχουμε στη διαβούλευση

καλοί μου φίλοι,

ας περιμένουμε να ολοκληρωθεί η διαβούλευση,
και ας συμμετέχουμε σαυτήν κάνοντας προτάσεις και εφιστώντας την Προσοχή!!!

σας παρακαλώ εντω μεταξύ ας μελετήσουμε και
ας προτείνουμε ΠΑΝΤΑ τις 7 βασικές αρχές του ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΣΜΟΥ

λαμβάνοντας υπόψη τη Σύσταση 193/2002 του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας


διότι ο ΤΡΟΧΟΣ  ανακαλύφθηκε
προσήλωσή στις 7 Συνεταιριστικές Αρχές Διακήρυξης της Διεθνούς Συνεταιριστικής Ένωσης (International Cooperative Association)

(το Ελλαδικό με λένε ΡΙΖΟ και όπως θέλω τα γυρίζω είναι γνωστό)

Η Σύσταση 193/2002 του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας και ο συνεταιριστικός τομέας,
ένας διαφορετικός τομέας από τον δημόσιο και τον ιδιωτικό

Σύμφωνα με την Σύσταση 193/2002 του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας ILO που είναι δεμένη με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα[1]  και η Ελληνική Κυβέρνηση την έχει αποδεχτεί,[2] ο συνεταιριστικός τομέας δεν περιλαμβάνεται ούτε στον δημόσιο ούτε στον ιδιωτικό τομέα.[3]

Επίσης σύμφωνα με την Σύσταση 193/2002
«οι κυβερνήσεις οφείλουν, στα πλαίσια αυτά, να υιοθετήσουν μια ευνοϊκή πολιτική και ένα νομικό καθεστώς, τα οποία να συμφωνούν με την ταυτότητα και τα χαρακτηριστικά των συνεταιρισμών, και να έχουν ως βάση τις συνεταιριστικές αρχές και αξίες»
και
«να προωθήσουν την διδασκαλία των συνεταιριστικών αρχών και των υφισταμένων πρακτικών εφαρμογής τους καθώς και της επιμόρφωσης που αφορά σε αυτές, σε όλα τα επίπεδα όλων των εθνικών συστημάτων παιδείας και κατάρτισης και σε ολόκληρη την κοινωνία»

[1] «Κατευθυντηρίων Γραμμών για την Συνεταιριστική Νομοθεσία» του ILO σελ. 5 http://www.diktio-kapa.dos.gr/keimena/kateyuintiries%20gramesGR.pdf

[2] έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής COM (2004) 18 τελικό «Σχετικά με την προώθηση των συνεταιριστικών εταιριών στην Ευρώπη» Βρυξέλλες 23-2-2004 παράγραφο 1.2 http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=COM:2004:0018:FIN:EL:PDF

Έκθεση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ «Οι συνεταιρισμοί στην κοινωνική ανάπτυξη» παράγραφο 45 http://www.copacgva.org/publications/un/a64132e.pdf

[3] «Για λόγους κοινωνικής αρμονίας, επιβάλλεται να υπάρχουν ισχυροί δημόσιοι και ιδιωτικοί τομείς της οικονομίας καθώς και ισχυρός συνεταιριστικός και αλληλοβοηθητικός» παράγραφος ΙΙ.6 Σύσταση 193/2002  ILO

αναγκαιότητα καθιέρωσης μιας ενιαίας νομοθεσίας για όλα τα είδη συνεταιρισμών

o   Κατευθυντήριες Γραμμές για τους Συνεταιρισμούς (A/56/73) από τον ΟΗΕ κατά το 2001[1] παράγραφος 11:

«(Τα κράτη) πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη ότι κανένας νόμος ή πρακτική δεν θα περιορίζει τα δικαιώματα των πολιτών στην πλήρη συμμετοχή στο συνεταιριστικό κίνημα υπό οποιαδήποτε ιδιότητα σύμφωνα με τις αξίες και τις αρχές του και δεν πρέπει να περιορίζουν την λειτουργία του εν λόγω κινήματος, να προβλέψουν ότι ένας γενικός νόμος εφαρμόζεται σε όλες τις κατηγορίες των συνεταιρισμών, αλλά ότι, προκειμένου να υπάρχει ανταπόκριση  στην περίπτωση ορισμένων κατηγοριών συνεταιρισμών, θα μπορούσε να θεσπιστεί ειδική νομοθεσία, σύμφωνα με την γενική για αυτούς νομοθεσία, διατάξεις ώστε όλες οι δικαστικές και διοικητικές ρυθμίσεις και πρακτικές να βασίζονται μόνο στη γενική ή ιδιαίτερη νομοθεσία για τους συνεταιρισμούς»

o   Κατευθυντήριες Γραμμές για την Συνεταιριστική Νομοθεσία του ILO[2] σελ. iii «Το συνεταιριστικό κίνημα είναι ένα. Το σύνολο των συνεταιριστικών αρχών είναι ένα. Έτσι, η βασική συνεταιριστική νομική ύλη πρέπει επίσης να είναι μία»

Σύμφωνα με όσα αναφέρουν αρμόδιοι διεθνείς οργανισμοί oι συνεταιρισμοί δεν ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα  της οικονομίας ούτε στον δημόσιο.
Βασική προϋπόθεση για την  επιτυχία του συνεταιριστικού εγχειρήματος είναι μια ενιαία νομοθεσία για όλους τους τύπους συνεταιρισμών η οποία θα βασίζεται στις συνεταιριστικές αρχές και αξίες, και η προώθηση της συνεταιριστικής εκπαίδευσης για την κατανόηση λειτουργίας του διαφορετικού τρόπου λειτουργίας του, όπως προτείνει η Διεθνή Κοινότητα.

Η πρόταση νόμου για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς του 2011 από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης κάνοντας επίκληση στο συνταγματικό δικαίωμα του «συνεται-ρίζεσθαι», επιβάλει στην συνέχεια στις συνεταιριστικές Κοινωνίες να δημιουργήσουν «κεφαλαιουχικές εταιρείες» οι οποίες ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα και όχι συνεται-ρισμούς  σύμφωνα με την δήλωση της διεθνούς αποδεκτής ταυτότητας τους, ως «αυ-τόνομες (4η συνεταιριστική αρχή) Κοινωνίες προσώπων η οποίες συγκροτούνται εθε-λοντικά (1η συνεταιριστική αρχή) για την αντιμετώπιση των κοινών οικονομικών, κο-ινωνικών και πολιτιστικών αναγκών και επιδιώξεών τους μέσω μιας από κοινού ιδι-όκτητης (3η συνεταιριστική αρχή) και δημοκρατικά ελεγχόμενης επιχείρησης (2η συ-νεταιριστική αρχή), όπως ορίζεται πλέον παγκοσμίως.

Η παραπάνω δήλωση της ταυτότητας του συνεταιρισμού περιλαμβάνει τις 4 βα-σικές συνεταιριστικές αρχές χωρίς τις οποίες οι συνεταιρισμοί χάνουν την ταυτό-τητά τους, σύμφωνα  με το ILO  και τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ.

Οι κεφαλαιούχες εταιρείες σε αντίθεση με τις συνεταιριστικές επιχειρήσεις:

o       δεν εφαρμόζουν την 1η αρχή της ανοιχτής πόρτας (εθελοντικής ένταξης) ως εταιρείες μη μεταβλητού κεφαλαίου και μη μεταβλητού αριθμού μελών, καθιστώντας δυσχερή την είσοδο νέων μελών,

o       δεν είναι δημοκρατικά ελεγχόμενες εταιρείες με τον τρόπο που ορίζε-ται από την 2η συνεταιριστική αρχή, εφαρμόζοντας την αρχή ένα μέλος/μια ψήφος, αντίθετα οι ψήφοι τους μοιράζονται στον κάθε επενδυτή σύμφωνα με τον αριθμό των μετοχών που διαθέτει,

o       δεν κάνουν δίκαιη διανομή σύμφωνα με τον συνεταιριστικό ορισμό της επιχειρηματικής δικαιοσύνης (3η συνεταιριστική αρχή), δηλ. της αν-ταμοιβής αναλογικά με τις εργασίες ή συναλλαγές με τον συνεταιρισμό, αλλά μοιράζουν τα κέρδη στους επενδυτές σύμφωνα με το πλήθος μετο-χών που διαθέτουν, επίσης δεν διαθέτουν κοινά ταμεία για τις κοινές α-νάγκες των μελών τους,

o       δεν είναι αυτόνομες με τον τρόπο που ορίζεται  στην 4η συνεταιριστική αρχή. Οι κεφαλαιούχες εταιρείες, εξασφαλίζουν κεφάλαια από εξωτερικές πηγές μέσω της μετοχοποίησης, χάνουν και μέρος της περιουσία τους και μέρος της εξουσία τους με την παραχώρηση ψήφων στους αγοραστές των μετοχών ανάλογα με τον αριθμό των μετοχών τους, αντίθετα οι συνεταιρισμοί δεν μετοχοποιούν κομμάτια της περιουσία τους για να την παραχωρήσουν σε επενδυτές έναντι χρημάτων ούτε τους παρέχουν ψήφους ανάλογα με τις μετοχές τους.

Επίσης η παρέμβαση του κράτους για να επιβάλλει τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής στους συνεταιρισμούς, είναι μια ευθεία παρέμβαση στην αυτονομία τους.

[1] http://www.un.org/documents/ecosoc/docs/2001/e2001-68.pdf  σελ. 16

Ελληνική Επίσημη μετάφραση σελ. 74 http://www.diktio-kapa.dos.gr/keimena/kateyuintiries%20gramesGR.pdf

[2] Ελληνική επίσημη μετάφραση των «Κατευθυντηρίων Γραμμών για την Συνεταιριστική Νομοθεσία» του ILO»  http://www.diktio-kapa.dos.gr/keimena/kateyuintiries%20gramesGR.pdf

με βαθιά Εκτίμηση και ΑΓΑΠΗ

Μανώλης Κ.