Ποιος έλεγχος; (Από ποιον και…γιατί;)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ και πολίτες δεν είναι το ίδιο, ούτε κυβερνώντες και κυβερνώμενοι. Έχουμε τις ευθύνες μας, είχαν τα «κλειδιά». Για δεκαετίες δεν έβαλαν τάξη στα δημόσια, γιατί γούσταραν την αταξία. Κι άφησαν την πολιτική να «λειτουργεί» με ανάποδες στροφές, με το λάδι μόνο για ανταποδοτικά λαδώματα, για να σκουριάσει πριν την ώρα της. Και τώρα; Πώς ξανακάνεις το τέρας άνθρωπο ή ξαναζωντανεύεις το κουφάρι;

ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να ελέγξουν την κατάσταση και δεν το’ καναν. Να πάρουν μέτρα πριν η δημόσια κλοπή πάρει διαστάσεις

μάστιγας. Να προλάβουν, αλλά δεν το’ θελαν. Γιατί να περνάνε από έλεγχο οι δράσεις και οι παραλείψεις δημόσιων «λειτουργών»; Ποιος έχει να κερδίσει (σε ψήφους) από δαύτους και ποιος από ‘μας να ενδιαφερθεί για τα κοινά; Και ποιος να πραγματοποιήσει τον έλεγχο που θα’ χει αφομοιωθεί με τον ελεγχόμενο, για να σμίξουν την αλητεία τους κατά του δημοσίου; Και ποιος απόμεινε να νοιαστεί, χωρίς κίνητρο και συμφέρον;

ΚΑΠΟΤΕ έριχναν σπιούνους και χαφιέδες ανάμεσα σε δημοκράτες για να τους «ζωγραφίσουν». Στις δεκαετίες της ασυδοσίας, κανένας δεν το’ βαλε καημό να προφυλάξει το Κράτος από αλήτες σε κρατικά πόστα, γερά, «προσοδοφόρα». Υπουργοί και Υπουργεία δεν το πήραν χαμπάρι πως η τεχνολογία και η τεχνική έκαναν άλματα, πως η «έκρηξη» της ηλεκτρονικής έβαλε το κομπιούτερ σε κάθε σπίτι. Επέμεναν στον αραμπά και σε ρυθμούς χελώνας. Σκόπιμα «καθυστερημένοι», μη στηθούν απέναντι σε τρωκτικά και στην αλήθεια.

ΚΙ αφού η μπόχα απ’ τη σήψη έκλεισε ρουθούνια, άρχισαν να σχεδιάζουν και να υπόσχονται. «Θα ελέγχονται πρόσωπα, δράσεις και καταστάσεις ηλεκτρονικά»! Φέξε μου, λοιπόν, και γλίστρησα... Και, βέβαια, δες τη νωχέλειά τους στους ρυθμούς, διάβασε τη σκέψη και βγάλε συμπέρασμα για τις προθέσεις τους. Όταν οι «κουτόφραγκοι» ανακαλύπτουν ακαριαία τον αμαρτωλό, τον εξουδετερώνουν και τον τιμωρούν, πριν προλάβει να χωθεί στη γη σαν αρουραίος και αγγίξει το δημόσιο σαν τρωκτικό.

ΕΔΩ, στην Ελλάδα της ρεμούλας, της κομπίνας και της αρπαχτής όπου οι πολιτικοί μας ξεκίνησαν το προεκλογικό πανηγύρι, δεν τους καίγεται καρφί π.χ. για τα κλεμμένα εκατομμύρια του ΙΚΑ και τους μαφιόζους που συνεννοούνται…ηλεκτρονικά, κατά την ώρα της ανάκρισης. Δεν αλλάζουν τον νόμο για την απομόνωσή τους προκειμένου να ψαύσουν την αλήθεια. Έτσι τα βρήκαμε, έτσι το πάμε, έτσι θα πάμε. Με «παραδόσεις» και θεσμούς που συντηρούν το κλίμα και διαμορφώνουν την κοινωνία μοντέρνων αρχόντων και υπηκόων.