Οδ. Βουδούρης: Υπάρχει εναλλακτική λύση - Πρέπει να το πούμε δυνατά και τεκμηριωμένα

Συνέντευξη στον Χρήστο Σίμο

• Ένα μέρος των «58» έχουν μείνει προσκολλημένοι στο «εκσυγχρονιστικό» εγχείρημα της δεκαετίας του '90 και δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό το τρένο πέρασε οριστικά

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση ενός πλατιού μετώπου κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα οδηγήσουν τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, τονίζει ο Οδυσσέας Βουδούρης, βουλευτής Β' Αθήνας και μέλος του Συντονιστικού της πολιτικής κίνησης "Κοινωνία Πρώτα". Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην "Αυγή" της Κυριακής, ο Οδ. Βουδούρης τονίζει πως το εγχείρημα των "58" για την Κεντροαριστερά δεν έχει να δώσει κάποια πειστική απάντηση για τις σημερινές εξελίξεις.

* Πώς κρίνετε τις εξαγγελίες της κυβέρνησης περί άρνησης των νέων μέτρων που ζητά η τρόικα;

Η κυβέρνηση αλλάζει φρασεολογία, αλλά όχι την ουσία της πολιτικής της. Ονομάζει τα νέα μέτρα «στοχευμένα» για να παραπλανήσει, λέγοντας ότι δεν έχουν οριζόντιο χαρακτήρα και άρα είναι δίκαια. Στην πράξη προβλέπει 5,6 δισ. ευρώ πρόσθετα έσοδα στον προϋπολογισμό του 2014, τα οποία προέρχονται μέσω της πεπατημένης οδού: περικοπή δαπανών κατά 3,1 δισ. και αύξηση φορολογίας κατά 2,5 δισ. Κατά τα άλλα «δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα»! Ο ενιαίος φόρος ακινήτων, που «ποινικοποιεί» πλέον τη μικρή ιδιοκτησία, και η δυνατότητα πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας έχουν προκαλέσει δυσφορία ακόμη και στην κυβερνητική πλειοψηφία. Η φρασεολογία περί άρνησης νέων μέτρων δεν πείθει ούτε τους κυβερνητικούς βουλευτές!

* Υπάρχει εναλλακτική λύση μπροστά στο αδιέξοδο που έχει οδηγηθεί η χώρα από το Μνημόνιο; Ποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις μπορούν να αποτελέσουν τον πυρήνα της λύσης αυτής;

Και βέβαια υπάρχει. Πρέπει να το πούμε δυνατά, αλλά και τεκμηριωμένα. Για την «Κοινωνία Πρώτα», η εναλλακτική πρόταση περιέχει καταρχήν την ανατροπή του Μνημονίου. Αλλά προσθέτουμε αμέσως ότι, αν περιοριζόμασταν σε αυτό, θα επιστρέφαμε απλώς στην «προμνημονιακή» Ελλάδα. Χρειαζόμαστε μια ανατρεπτική και συνάμα εφικτή προοδευτική μεταρρυθμιστική ατζέντα, που θα βάζει τέλος σε αυτές τις παθογένειες. Όποιος πιστεύει ακόμα ότι αυτό μπορεί να υλοποιηθεί από Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ είναι αφελής ή υστερόβουλος. Ο κλήρος για την εφαρμογή της εναλλακτικής πρότασης πέφτει σε νέες δυνάμεις. Η καταπολέμηση της πελατειοκρατίας, η αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης σε βάση αξιοκρατικής αξιολόγησης και όχι παρωχημένων ιδεοληψιών, η δημιουργία ενός οικονομικού μοντέλου, που συνδυάζει δυνατό δημόσιο πυλώνα, ενθάρρυνση της ελεύθερης πρωτοβουλίας και κοινωνική οικονομία, συνθέτουν το όραμά μας για την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Για να γίνει αυτό χρειαζόμαστε ένα ευρύ μέτωπο προοδευτικών, δημοκρατικών, αριστερών δυνάμεων. Η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία αυτού του μετώπου είναι πρωτεύουσα. Εφόσον το επιθυμεί, θα ανταποκριθούμε. Για να μην πω ότι το διεκδικούμε. Το διεκδικούμε στη βάση ενός «κοινού προγράμματος» που θα γίνει κτήμα της κοινωνίας. Σε ένα τέτοιο μέτωπο θα μπορούσε να μπουν μπροστά προσωπικότητες από το χώρο των επιστημών, της τέχνης, του πολιτισμού. Η ανάγκη ανατροπής και αναγέννησης ξεπερνάει σήμερα τα κομματικά όρια. Πρέπει να γίνει υπόθεση του συνόλου της κοινωνίας.

* Σε περίπτωση που συγκροτηθεί μια κυβέρνηση που θα σκοπεύει στην απαλλαγή της χώρας από τα Μνημόνια, πώς πρέπει να κινηθεί στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές;

Πρέπει να τους πούμε απλά πράγματα: "Το μνημόνιο δεν οδηγεί σε ανάκαμψη αλλά σε κατάρρευση. Εσείς το ξέρετε καλύτερα από μας. Παρόλα αυτά επιμένετε στις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες του Φρίντμαν. Αν συνεχίσετε όμως θα χάσετε τα λεφτά σας. Εσείς υπολογίσατε το κόστος της ελληνικής κατάρρευσης σε 1,7 τρισ. ευρώ. Αν θέλετε να πάμε στον γκρεμό, εμείς δεν έχουμε πια να χάσουμε πολλά: 'loose-loose'. Υπάρχει όμως και το 'win-win'. Επιμήκυνση του δανείου στα 40 χρόνια, επιτόκιο στο ύψος της ΕΚΤ και περίοδο χάριτος με ρήτρα ανάπτυξης. Εμείς δεν είμαστε Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ, δεν είμαστε πελατειοκράτες, γραφειοκράτες και ρουσφετολόγοι. Είμαστε πραγματικοί μεταρρυθμιστές και είμαστε αποφασισμένοι. Έχουμε με σας σοβαρές πολιτικές διαφορές. Αλλά θέλουμε μια θετική έκβαση στην κρίση και την Ελλάδα στην Ευρώπη. Διαλέξτε!".

* Πολύς λόγος γίνεται τώρα τελευταία γύρω από την πρωτοβουλία των «58» για την Κεντροαριστερά. Τι επιδιώκει πολιτικά η κίνηση αυτή; Έχει πιθανότητες να πετύχει;

Ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς με εχθρό την Αριστερά είναι ανιστόρητο αίτημα: Η διατύπωση στο κείμενο των «58»: «ούτε δεξιά ούτε νεοκομμουνιστική εθνολαϊκιστική Αριστερά» είναι ασυγχώρητο ατόπημα, ειδικά εκ μέρους πολιτικών οι οποίοι πριν από λίγα χρόνια παρακαλούσαν τον ΣΥΝ να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ! Αυτή η «Κεντροαριστερά» έχει βουλιάξει ιστορικά διότι αθέτησε τις δυο βασικές διαχρονικές αρχές της: υποστήριξη των μη προνομιούχων και αντιπαράθεση με τη Δεξιά. Ένα μέρος των «58» έχουν μείνει προσκολλημένοι στο «εκσυγχρονιστικό» εγχείρημα της δεκαετίας του '90 και δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό το τρένο πέρασε οριστικά. Και ένα άλλο μέρος εξ αυτών κοιτάζει απλώς την παράταση της πολιτικής τους επιβίωσης. Αυτή η εποχή όμως τέλειωσε.

Εμείς θέλουμε να ανοίξουμε διάλογο με τους πολίτες που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστεροί. Προσωπικά δεν καταλαβαίνω καλά τι σημαίνει πολιτικά αυτός ο όρος, αλλά δεν κολλάω στην ονοματολογία. Η ουσία με ενδιαφέρει: να φύγουν από την κυβέρνηση οι φθαρμένοι πολιτικοί μηχανισμοί, να πάρουμε άμεσα μέτρα ανακούφισης της κοινωνίας, να βάλουμε μπρος ένα ριζοσπαστικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Ελάτε, κεντροαριστεροί, να το συζητήσουμε!

* Μετά την αποχώρησή της από την κυβέρνηση, η ΔΗΜ.ΑΡ. φαίνεται να μην έχει σαφή προσανατολισμό. Πώς αξιολογείτε την πορεία του κόμματος ως πρώην βουλευτής του;

Η ΔΗΜ.ΑΡ. ήταν για μένα μια μεγάλη απογοήτευση. Δεν κρύβω ότι η στάση των στελεχών της μου έφερε απογοήτευση αλλά και θυμό. Τέτοια ασυνέπεια! Σήμερα ακούω στελέχη που επικρότησαν τη διαγραφή μας, του Πάρι Μουτσινά και μένα, διότι θέλαμε γέφυρες με την υπόλοιπη Αριστερά, να μιλάνε για διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ! Η πολιτική όμως δεν χωράει θυμούς. Τον αφήνω λοιπόν στην άκρη. Αν η ΔΗΜ.ΑΡ. καταφέρει τελικά να προσδιορίσει πού βρίσκεται πολιτικά και αν αυτός ο χώρος είναι πάντα η αριστερά, με το καλό ας ανοίξουμε διάλογο.

* Και μια πιο προσωπική ερώτηση: Κάποια δημοσιεύματα αναφέρονται σε παλαιότερη συμμετοχή σας στην προσπάθεια δημιουργίας Μουσείου Ιστορίας του Πολέμου από το ίδρυμα Πάλλη. Ποια ήταν η σχέση σας με το συγκεκριμένο ίδρυμα;

Ναι, η ιδέα ήταν να γίνει ένα μουσείο, αντίστοιχο με το British War Museum στο Λονδίνο και το Musé des Invalides στο Παρίσι. Γνώρισα τον κ. Πάλλη έχοντας χειρουργήσει συγγενικό του πρόσωπο και μου ζήτησε να τον φέρω σε επαφή με το γαλλικό Μουσείο. Δέχτηκα να τον βοηθήσω διότι θεώρησα το σχέδιο ενδιαφέρον για την Ελλάδα. Τον έφερα σε επαφή με τον τότε Γάλλο πρέσβη. Επισκεφθήκαμε μαζί τη συλλογή του, όπως την επισκέφτηκαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και πολλοί άλλοι. Μετά η συμμετοχή μου ήταν άνευ αντικειμένου και αποχώρησα.

* Γιατί όμως ένα μουσείο με αντικείμενο τα όπλα; Τι μπορούν να μας διδάξουν τέτοιου είδους μουσεία;

Τα όπλα έχουν έναν διττό συμβολισμό. Είναι αφενός εργαλείο και σύμβολο βίας και φρίκης του πολέμου. Το έχω ζήσει προσωπικά, ως Γιατρός Χωρίς Σύνορα, στο πεδίο των μαχών: στη Ρουάντα, στο Σαλβαδόρ, στην Καμπότζη, στη Βοσνία και σε πολλούς άλλους πολέμους. Και από 'κεί αποκόμισα την άποψη ότι ιδανική θέση για τα όπλα είναι... τα μουσεία!

Ταυτόχρονα όμως είναι σύμβολο και εργαλείο αντίστασης και απελευθέρωσης. Το έπος του '40 και η Εθνική Αντίσταση γράφτηκαν με όπλα. Ένα μουσείο λοιπόν μπορεί να μας βοηθήσει να γνωρίσουμε την Ιστορία της Ελλάδας, της πατρίδας μας... Καταφέραμε ως λαός να ιδρύσουμε ένα εθνικό κράτος, το πετύχαμε με αγώνες, με θυσίες, με αίμα. Ο λαός μας έχει επιδείξει πολεμικές αρετές, χωρίς ποτέ να είναι πολεμοχαρής. Είναι ένα ιστορικό γεγονός. Ο καθένας ας το αξιολογήσει με τις δικές του αξιακές αναφορές. Επίσης, ένα Μουσείο Ιστορίας του Πολέμου αναδεικνύει με τον πιο εύγλωττο τρόπο την αξία της ειρήνης.

avgi.gr