ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΓΣΕΕ

Πραγματοποιήθηκε σήμερα Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013 η συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ με τη συμμετοχή συνδικαλιστικών στελεχών (Πρόεδροι ή αναπληρωτές Πρόεδροι Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών) από όλη τη χώρα.

Στη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου συζητήθηκαν όλα τα μεγάλα σοβαρά και κρίσιμα προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους ανέργους, όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί από τις μνημονιακές αντεργατικές και αντικοινωνικές κυβερνητικές πολιτικές και κυρίως αυτό της ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ενώ εξετάστηκε και η στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει το συνδικαλιστικό κίνημα το επόμενο διάστημα με στόχο να υπάρξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συστράτευση και αποτελεσματικότητα των αγώνων.

Αναδείχτηκε για μια ακόμα φορά η αναγκαιότητα για συντονισμό του αγώνα και ενότητα του κινήματος με δεδομένο το γεγονός ότι η κατάσταση και το επόμενο διάστημα αναμένεται ιδιαίτερα δύσκολη με πρώτο πεδίο αντιπαράθεσης τον προϋπολογισμό, αφού προ των πυλών βρίσκονται νέα μέτρα παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για το αντίθετο.

Γι΄αυτό το λόγο, το Γενικό Συμβούλιο εξουσιοδότησε τα όργανα της ΓΣΕΕ, Διοίκηση και Εκτελεστική Επιτροπή να καθορίσουν τους τρόπους συνέχισης του αγώνα.

ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΓΣΕΕ

ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ της ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ

 22/11/2013

Σήμερα δεν κάνουμε τυπική συνεδρίαση για να πάρουμε τυπικές αποφάσεις.

Θα πρέπει να συζητήσουμε σε βάθος κάνοντας κριτική και αυτοκριτική, πέραν των τριών ετών πορείας των συνδικαλιστικών οργανώσεων, να δούμε τους αγώνες, τα λάθη, τις παραλείψεις, τις επιτυχίες, τις διαφορές. Να επιχειρήσουμε να επαναχαράξουμε τη στρατηγική.

Όχι με επιμέρους και αποσπασματικές τακτικές. Να κάνουμε όποια αντιπαράθεση θέλετε, αλλά να συζητήσουμε επί της ουσίας και να δούμε πώς πρέπει να συνεχίσουμε για να στρατεύσουμε περισσότερους στις γραμμές μας, για να είναι πιο εμφατικοί οι αγώνες μας.

Για μια ακόμα φορά ως άτομο, ως επικεφαλής της ΓΣΕΕ, δέχτηκα ανοίκειες επιθέσεις και μου καταλογίστηκαν προθέσεις, λές και δεν ξέρουν κάποιοι ότι οι προθέσεις και η δίκη των προθέσεων είναι εξαιρετικά συντηρητική ως αντίληψη. Επιπλέον δεν γνωρίζουν ότι ακόμα κι αν σε κάποιον αναγνωρίζουν καλές προθέσεις δεν αρκεί, γιατί όπως έλεγε ο Γκαίτε «ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις».

Μετά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης τέθηκαν, με διάφορες αφορμές ή με διάφορα προσχήματα, να ληφθούν αποφάσεις για απεργίες ή απεργία, αυτές που προαναγγέλλονται από κομματικά έντυπα ή να ζητείται από άλλες δημοσιοϋπαλληλικές οργανώσεις να προσχωρήσει και η ΓΣΕΕ σε απεργία ασθμαίνοντας, χωρίς προετοιμασία. Η συντριπτική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, σ΄αυτή την περίπτωση, είπε ότι δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η τακτική. Δεν μπορεί να αποφασίζουμε απεργία για την επόμενη μέρα, να τίθεται θέμα τη Δευτέρα για να γίνει απεργία την Τετάρτη. Και δεν αναφέρομαι φυσικά όταν υπάρχει ένα θέμα όπως π.χ. της πολιτικής επιστράτευσης, που είναι απολύτως θεμιτό να γίνει άμεσα απεργία, αλλά σε κάτι προγραμματισμένο και μάλιστα με τη διαδικασία της δια περιφοράς ψήφου και να μη συνεδριάζουν τα όργανα.

Αυτά δε μας τιμούν, δεν ανεβάζουν το επίπεδο του συνδικαλιστικού κινήματος που έχει χτυπηθεί, λοιδορηθεί, που βεβαίως βρίσκεται στο στόχαστρο των ασκούμενων κυβερνητικών πολιτικών, αλλά και κατ΄ επιταγή των δανειστών και της Τρόικας να επιχειρείται να σιγήσει αυτή η φωνή που είναι από τις λίγες φωνές οργανωμένης αντίστασης να μην υπάρχει, να θέλουν να την πλήξουν.

Όλοι αυτοί που λοιδωρούν τη Συνομοσπονδία να ξέρουν ότι στην Πορτογαλία της κρίσης σε 3,5 χρόνια έγιναν 3 απεργίες. Και στην ηγεσία βρίσκεται η αριστερά. Στην Ισπανία, με μια πολύ σκληρή πολιτική, τα τελευταία χρόνια έγιναν επίσης 3 απεργίες. Εδώ κάποιοι βέβαια αποφάσισαν να κάνουν απεργία όταν έφτιαξαν μια διασπαστική μικροπαράταξη.

Από τη μεριά μας ως παράταξη είπαμε στο κάθε μέλος του Γενικού Συμβουλίου ότι είναι ελεύθερο να πει ότι θέλει, ότι πιστεύει, ότι διαπιστώνει από τις εξελίξεις. Δεν υπάρχει μια κεντρική γραμμή, άλλωστε εμείς όπως ξέρετε το έχουμε κάνει επανειλλημένως δήλωση και με ένα στοιχείο ατάκας και χιουμοριστικό δηλώνουμε ότι βρισκόμαστε σε συνθήκες πολιτικής ορφάνιας.

Είμαστε αυτοί που όταν υπερασπιστήκαμε πολιτικές το κάναμε με κριτική διάθεση και πολύ σύντομα ήρθαμε σε σύγκρουση.

Να κάνετε ο καθένας έχοντας γνώση του χώρου του αποτίμηση αυτής της περιόδου και να βοηθήσετε να χαράξουμε μια νέα αγωνιστική πορεία.

Εξαιτίας πολιτικοκομματικής στράτευσης πολλές φορές διαμορφώνονται στρατηγικές στο πλαίσιο παρατάξεων που δεν ξέρω αν υπηρετούν, εκτιμώ πως όχι, το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα, υπηρετούν κομματικές αντιλήψεις ή κομματικές επιδιώξεις.

Σ΄αυτό έχουμε συμμετάσχει όλοι. Κάποιοι που πάθαμε και μάθαμε, βγάλαμε συμπεράσματα.

Είναι θεμιτή η άποψη να λέει κάποιος ότι επιδιώκω να κάνω αγώνες, να κινητοποιήσω δυνάμεις ώστε διαμέσου κοινωνικών κινημάτων να ανατρέψω την κυβέρνηση και στην κυβέρνηση να έρθει το δικό μου κόμμα, να έρθει  κυβέρνηση αριστεράς, τώρα εάν θα μπει και ο Καμμένος αυτό είναι άλλο θέμα.

Μπορεί όμως να εντάξει τη στρατηγική όλων των συνδικάτων σε τέτοιες κοντόφθαλμες πολιτικές; Τα συνδικάτα έχουν τακτική και διεκδικητική ενότητα στη βάση των συμφερόντων της μισθωτής εργασίας. Πρέπει να ισορροπήσουμε ανάμεσα σε πολλά πράγματα ώστε να έχουμε μια σαφή στρατηγική των συνδικάτων, ώστε να δημιουργηθούν τέτοιες πλειοψηφίες που δεν θα εντάσσουν τα συνδικάτα σε έναν μονόχνωτο κομματικό σχεδιασμό.

Είμαστε υποχρεωμένοι να σταθούμε όρθιοι, να αγωνιστούμε. Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι μια απεργία με μικρή συμμετοχή, μια αποτυχημένη συγκέντρωση είναι δώρο στον εχθρό.

Έχουμε μπροστά μας τον Προϋπολογισμό. Μη φανταστείτε ότι είναι αυτός ο Προϋπολογισμός που είδαμε αφού δεν τον ενέκρινε η Τρόικα καταλαβαίνετε ότι είναι Προϋπολογισμός για να καλυφθούν τα συνταγματικώς επιτασσόμενα.

Μέσα στον Φεβρουάριο – Μάρτιο θα έρθει συμπληρωματικός Προϋπολογισμός πάλι άγριας λιτότητας, περικοπών, θα οδηγηθούμε σε σκληρότερα μέτρα.

Ετοιμάζουν επίθεση και στον συνδικαλιστικό νόμο. Προβάλλουν το θέμα των συνδικαλιστικών αδειών γιατί είναι πιο πιασάρικο, γιατί θέλουν να δημιουργήσουν ψύχωση στην ελληνική κοινωνία. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Θέλουν να βάλουν περιορισμούς στις απεργίες. Θέλουν να εφαρμόσουν το λόκ-άουτ και έσπευσαν για ακόμη μια φορά οι κουκουλοφόροι της Τρόικα για να τους ενημερώσουν. Πρέπει λοιπόν, σήμερα εδώ να καταγράψουμε τη στρατηγική και μετά να πραγματοποιήσουμε Εκτελεστική Επιτροπή και Διοίκηση και να λάβουμε τις αποφάσεις μας.

ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΣΕΕ

Εισηγητής Γεν. Γραμματέας της ΓΣΕΕ κ. Νικ. Κιουτσούκης

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Βρισκόμαστε εδώ μια μέρα μετά την κατάθεση του Προϋπολογισμού για το 2014.

Ένας Προϋπολογισμός που το δημοσιονομικό του πλεόνασμα -αν και εφόσον “εγκριθεί” φυσικά από την Τρόικα - βασίζεται πάνω σε ένα τεράστιο κοινωνικό έλλειμμα…

Βασίζεται πάνω στη μεγάλη αναδιανομή πλούτου σε βάρος του κόσμου της εργασίας που έχει συντελεστεί την τελευταία τετραετία, με οριζόντια μέτρα- “χιλιόμετρα” ακραίας λιτότητας, ύφεσης και κοινωνικής ισοπέδωσης.

Βασίζεται πάνω:

• στα 37 δις € που έχουν χάσει οι μισθωτοί από το 2010 μέχρι σήμερα,
• στην πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και των Συλλογικών Συμβάσεων με το εργατικό δίκαιο να απομακρύνεται οριστικά από τον “υπαρξιακό” του ρόλο και να νομιμοποιεί κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία,
• στην ραγδαία πτώση του βιοτικού μας επιπέδου κατά 50%, ποσοστό πρωτόγνωρο για ευρωπαϊκή χώρα σε συνθήκες ειρήνης,
• στις εκατόμβες των ανέργων που αγγίζουν ή και ξεπερνούν τους 1 εκατ. 400 χιλιάδες,
• στις άδικες απολύσεις που κρύβονται πίσω από το “φερετζέ” της διαθεσιμότητας,
• στην “εκποίηση” δημόσιας περιουσίας ή τον “ξαφνικό θάνατο” των κρατικών επιχειρήσεων,
• στην “άνευ όρων παράδοση” της αμυντικής μας βιομηχανίας,
• στις συνεχείς φοροεπιδρομές, στο δήθεν έκτακτο “χαράτσι” που έγινε “μόνιμος” φόρος κατοχής όταν οι περίφημες “λίστες” με τους μεγαλοφειλέτες και φοροφυγάδες αγνοούνται σε “στικάκια”  ή “υπόγειες διαδρομές”,
• στους Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης που μετατρέπουν τη θέρμανση σε “πολυτέλεια” επαναφέροντας την τριτοκοσμική έννοια της “ενεργειακής φτώχειας”,
• στις αυξήσεις του ΦΠΑ που καθιστούν απαγορευτική την πρόσβαση της “πάλαι ποτέ” μεσαίας τάξης σε είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, την ώρα που τα μονοπώλια, τα ολιγοπώλια και τα καρτέλ συνεχίζουν ακάθεκτα την κερδοσκοπία τους,
• στα κοινωνικά αγαθά που “βαπτίζονται” εμπορεύματα,
• στον πολλαπλασιασμό της ανέχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων με τις ουρές των συσσιτίων να γεμίζουν από τους “νοικοκυραίους του χτες”…
• στο σχεδόν μισό εκατομμύριο ελληνικές οικογένειες που αναγκάζονται να ζήσουν χωρίς κανένα εισόδημα,
• στα δεκάδες χιλιάδες “λουκέτα” μικρομεσαίων επιχειρήσεων με τις Τράπεζες να κρατούν κλειστή τη “στρόφιγγα” του δανεισμού παρά τα 233 δις των εγγυήσεων και τα 50 δις Ευρώ των  ανακεφαλαιοποιήσεων,
• στην μετεξέλιξη του Κοινωνικού Κράτους σε “Κράτος Φιλανθρωπίας” με τις κοινωνικές δαπάνες να μειώνονται κατά 27%,
• στην απαξίωση του Ασφαλιστικού Συστήματος που “επιφυλάσσει ” προνοιακά επιδόματα αντί για αξιοπρεπείς συντάξεις διαγράφοντας τους κόπους του επαγγελματικού μας βίου,
• στο “κούρεμα” των Ταμείων και των μικροομολογιούχων,
• στην κατάρρευση του Εθνικού Συστήματος Υγείας που εγκαταλείπεται στους ανάλγητους πειραματισμούς του εκάστοτε Υπουργού,
• στην αποσύνθεση της Δημόσιας Παιδείας,
• στο “πετσόκομμα” του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, σε μια χώρα που η σωρευτική υποχώρηση του ΑΕΠ ξεπερνά το 25% και ο παραγωγικός ιστός καταρρέει βυθισμένος στην αποεπένδυση,
• στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς που “στρώνουν το χαλί” σε διεθνή τοκογλυφικά funds και ντόπια “κοράκια” προκειμένου να υφαρπάξουν έναντι “πινακίου φακής” τα σπίτια και τα υπάρχοντα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών που δανείστηκαν με άλλα δεδομένα και σε άλλους καιρούς.

Με λίγα λόγια εάν κάποιος ήθελε να χαρακτηρίσει αυτόν τον προϋπολογισμό και το πλεόνασμα του θα μπορούσε να πει ότι είναι ένας ακόμη “Αιματοβαμμένος Προϋπολογισμός ” φτώχειας και κοινωνικής αναλγησίας.

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Στην προηγούμενη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου, από αυτό εδώ το βήμα, είχαμε προειδοποιήσει για ακόμη πιο επώδυνες συνέπειες και προεκτάσεις της “λάθους συνταγής”….

Δυστυχώς δικαιωθήκαμε….

Δυστυχώς το “λάθος” δεν διορθώθηκε αλλά συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.

Οι δέκα μήνες που μεσολάβησαν είναι μια ακόμη εφιαλτική περίοδος για τους Έλληνες πολίτες και την κοινωνία των εργαζομένων.

Η υπογραφή του 2ου Μνημονίου από την κυβέρνηση Παπαδήμου, που όταν τον είχαμε αποκαλέσει “Παπαδήμιο” κάποιοι μειδίαζαν περιφρονητικά, “φιλοτέχνησε” -σε απόλυτη εναρμόνιση με τις εγκληματικές παρεμβάσεις των προκατόχων της- την καταστρατήγηση κάθε Συλλογικής Διαπραγμάτευσης με:

• την αυταρχικού τύπου νομοθετική ρύθμιση για τη μείωση του κατώτατου μισθού και τη θεσμοθέτηση διαφορετικού βασικού μισθού για τους νέους κάτω των 25 ετών,
• την αναστολή της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της επέκτασης των Κλαδικών Συμβάσεων,
• το ψευδομόρφωμα των Ενώσεων Προσώπων,
• τη μείωση του χρόνου μετενέργειας και τη ουσιαστική απονεύρωση του ΟΜΕΔ.

Μια καταστρατήγηση που ολοκληρώθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση με την κατάργηση της καθολικότητας ισχύος της ΕΓΣΣΕ για μισθολογικά θέματα.

Με τις παραπάνω αλλαγές και παρεμβάσεις που όλοι γνωρίζουμε ποιοί κρύβονται πίσω από τις προτάσεις των e-mail της Τρόικα. Η αγορά εργασίας μετασχηματίζεται, πλέον, σε “γαλέρα”…

Και η τραγική εργασιακή πραγματικότητα αποτυπώνεται:

• στις δεκάδες ανυπόγραφες ή ανεφάρμοστες Κλαδικές και Ομοιοεπαγγελματικές Συμβάσεις,
• στην πρόσφατη Επιχειρησιακή Σύμβαση που προβλέπει τριμηνιαία καταβολή αποδοχών,
• στις ειδεχθείς και εξευτελιστικές ατομικές συμφωνίες,
• στους 800 χιλιάδες συναδέλφους μας που παραμένουν απλήρωτοι από 5 έως και 18 μήνες, και δυστυχώς κάποιοι εργοδοτικοί συνδικαλιστές αλλά κυρίως οι αρμόδιοι Υπουργοί νομιμοποιούν την παρανομία, αποτυπώνεται ακόμα στη “γενιά των 245€”
• στις φθηνές μαζικές απολύσεις,
• στη “μαύρη εργασία” που υπερβαίνει το 40,5%,
• στην εκτόξευση της μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας,
• στις επισχέσεις εργασίας,
• στις χιλιάδες παραβιάσεις εργασιακών δικαιωμάτων που δεν καταγγέλλονται υπό τον πολιορκητικό κλοιό της ανεργίας,
• στην κατάργηση του οκτάωρου-πενθημέρου,
• στην προσαρμογή του εργάσιμου χρόνου αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα με τις ανάγκες της επιχείρησης ώστε να “γλιτώνει” ακόμη και την πενιχρή αμοιβή των υπερωριών.

Κάθε νέο Μνημόνιο και κάθε Μεσοπρόθεσμο έχουν ως βασικό προαπαιτούμενο την περαιτέρω αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων του Ιδιωτικού Τομέα, όταν όλοι γνωρίζουν ότι αυτό δεν συμβάλει ούτε κατ’ ελάχιστο στην απομείωση του δημοσίου χρέους.

Η αδιέξοδη πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης και η απάνθρωπη ιδεοληψία ταύτισης της ανταγωνιστικότητας με τη συμπίεση του εργασιακού κόστους έχουν σαφή στόχο τη φτωχοποίηση των εργαζομένων, αλλά και προφανή σκοπό την αποδυνάμωση των Συνδικάτων…

Άλλοτε με συκοφαντίες και άλλοτε με  “τεχνάσματα” κοινωνικού αυτοματισμού προσπάθησαν να απομονώσουν τη δράση μας αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη.

Δεν είναι τυχαίες οι διαρροές για αλλαγή του 1264, του θεμελιώδους Συνδικαλιστικού Νόμου.

Όπως μόνο τυχαία δεν ήταν η “φωτογραφική κατάργηση” από την κυβέρνηση Παπαδήμου των ΟΕΕ και ΟΕΚ, 2 οργανισμών με μεγάλη προστιθέμενη κοινωνική και αναπτυξιακή αξία που δεν επιβάρυναν τον Κρατικό Προϋπολογισμό…την ίδια ώρα μάλιστα που εξαιρούνταν από το “κούρεμα” των ομολόγων διάφορα funds.Δυστυχώς όμως την συκοφαντία αυτή την ενισχύουν και ορισμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις οι οποίες επειδή αδυνατούν να πείσουν για τις θέσεις τους καταφεύγουν σε κατηγορίες και χαρακτηρισμούς αβάσιμους και απερίσκεπτους, πριονίζοντας έτσι το κλαδί που και οι ίδιοι κάθονται. Πυροβολούν το θεσμό της ΓΣΕΕ απαξιώνοντας το τελευταίο καταφύγιο των εργαζομένων και μετά απορούν γιατί δεν μας ακολουθεί ο κόσμος της εργασίας.

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία για την Πατρίδα μας, σε αυτές τις δύσκολες ώρες για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές μας οφείλουμε περισσότερο από ποτέ να παραμείνουμε ενωμένοι μακριά από παραταξιακές σκοπιμότητες, κομματικές αντιπαραθέσεις και προσωπικές φιλοδοξίες  

Οι διχαστικές λογικές λειτουργούν συχνά ως “προβοκατόρικες πρακτικές”.

Τα προβλήματα δεν έχουν “χρώμα”, είναι μεγάλα και κοινά για όλους…

Σε καμία περίπτωση δεν ισχυριζόμαστε ότι όλα είναι καλώς καμωμένα… όμως  για την κατάρρευση 3 κυβερνήσεων συνέβαλε και η δική μας στάση και οδικός μας αγώνας.

Η αυτοκριτική μας, άλλωστε, πρέπει να είναι διαρκής με μόνο στόχο, όμως, τη ενδυνάμωση της παρέμβασής μας.

Μόνιμη επιδίωξη της δικής μας παράταξης όλο αυτό το διάστημα είναι η σφυρηλάτηση  της ενότητας του Εργατικού Κινήματος σε κάθε συνδικαλιστική βαθμίδα και αυτό φαίνεται από τη στάση μας.

Γι’ αυτό ταυτόχρονα καταθέτουμε προτάσεις μέσα στα όργανα της ΓΣΕΕ ώστε:

• να αυξηθεί η συνδικαλιστική πυκνότητα,
• να ενισχυθεί ο κινηματικός μας χαρακτήρας,
• να προσεγγισθούν και εκφραστούν μορφές απασχόλησης όπως οι ευέλικτοι εργαζόμενοι, τα “μπλοκάκια”κ.λπ.,
• να προσανατολιστούμε και σε νέους τρόπους κινητοποιήσεων,
• να ενδυναμώσουμε την κοινωνική μας προσφορά με μετρήσιμο έργο,
• να πρωταγωνιστήσουμε στη συγκρότηση μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας για την απόκρουση των νεοφιλελεύθερων  πολιτικών.

Η παράταξή μας υπηρέτησε και υπηρετεί ένα ανεξάρτητο, αυτόνομο και ακηδεμόνευτο Συνδικάτο.

Δεν μεταβάλλουμε το διεκδικητικό μας πλαίσιο, ούτε αυξομειώνουμε την ένταση του λόγου μας ανάλογα με τις κυβερνητικές εναλλαγές.

Δεν αλλάζουμε θέσεις όπως κάποιοι αλλάζουν πουκάμισα.

Απορρίπτουμε αυτούς που “κλείνουν τα μάτια” αλλά και αυτούς που “κλείνουν το μάτι” στις δυσκολίες μας.

Επενδύουμε στις λύσεις και όχι στα “προβλήματα”.

Αξιοποιώντας πλήρως τα πορίσματα των ερευνών του ΙΝΕ και του ΚΑΝΕΠ, καταθέτουμε ρεαλιστικές προτάσεις συμβατές, με την κοινωνικά φιλελεύθερη ιδεολογία μας.

Στο δίλημμα Χρήσιμοι ή Αρεστοί, επιλέξαμε με συνέπεια το Χρήσιμοι για τους εργαζόμενους και την κοινωνία και απορρίψαμε το “Αρεστοί” στις Κυβερνήσεις και τα κόμματα.

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Η κυβέρνηση Παπανδρέου βρισκόμενη σε διατεταγμένη υπηρεσία έβαλε την Ελλάδα στην “περιπέτεια” των Μνημονίων…

Ο γόρδιος δεσμός δε λύνεται με την τακτική του “καλού παιδιού”, που εφαρμόζει σήμερα ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση αλλά κόβεται με δυναμική επαναδιαπραγμάτευση…

Αν όχι ΤΩΡΑ όμως, που η κοινωνία έχει εξαντλήσει κάθε όριο ανοχής και αντοχής,  ΠΟΤΕ;

Η κοινωνική συνοχή διαλύεται, η πραγματική οικονομία καταρρέει, η χώρα αποβιομηχανοποιείται.

Οι δυσβάσταχτες θυσίες μας δεν πιάνουν τόπο…

Η ακολουθούμενη πολιτική παράγει μόνο αδιέξοδα…

Το Μνημόνιο είναι μια αποτυχημένη λογιστική Συνθήκη…

Εμείς υποφέρουμε για να μείνουμε στην ΕΕ ενώ αυτοί παραβιάζουν κάθε έννοια Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Μοντέλου και Κεκτημένου.

Δεν μπορεί να τιμωρούνται οι εργαζόμενοι και να προστατεύονται οι εργοδότες.

Δεν μπορεί να μας δείχνουν με το “δάχτυλο” αντί να μας δείχνουν το δρόμο της ανάπτυξης…

Δεν μπορεί όλοι να παραδέχονται το “λάθος” και να το αφήνουν να γίνει ολέθριο βαδίζοντας πάνω σ’ αυτό.

Δεν μπορεί να απεργάζονται ξανά και ξανά νέα μέτρα…

Δεν μπορεί το “ξεπούλημα” του εθνικού πλούτου να βαφτίζεται Μεταρρύθμιση…

Δεν μπορεί η ανθρωποφαγία σε Ιδιωτικό και Δημόσιο Τομέα να ονομάζεται Διαρθρωτική Αλλαγή.

Δεν μπορεί να απαιτούν την κοινωνική εξόντωση για να διασφαλίσουν τα “κέρδη” των Τοκογλύφων

Δεν μπορεί τα ρευστά διαθέσιμα των Διεθνών Τραπεζών να μπαίνουν πάνω από την εθνική μας κυριαρχία…

Δεν μπορεί να αποφασίζει ο Τόμσεν και  η παρέα του, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια την  εκλεγμένη κυβέρνηση…

Δεν μπορεί να καταργούν τον κοινωνικό διάλογο και να επιδίδονται σε αντικοινωνικούς μονολόγους όταν ο διάλογος αποτελεί βασικό συστατικό της Δημοκρατίας και στοιχείο πολιτισμού για τις αναπτυγμένες χώρες.

ΩΣ ΕΔΩ, λοιπόν – ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ….

Ας ακούσουν επιτέλους τη φωνή της κοινωνίας και ας σταματήσουν να μιλούν τη “γλώσσα” των αγορών.

Μέλλον χωρίς Παρόν δε μπορεί να υπάρξει…

Κράτος χωρίς Περιουσία, παύει να είναι Κράτος…

Χώρα που η νεολαία της μεταναστεύει είναι καταδικασμένη να γίνει “χώρος”….

Όλο το προηγούμενο διάστημα δώσαμε μάχες κυρίως αμυντικού χαρακτήρα και τις βαφτίσαμε  “μαραθώνιο” αγώνων.

Οι μάχες αυτές δυστυχώς δεν είχαν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν, μια κοινωνική δυναμική η οποία θα  ισχυροποιούνταν μέρα με τη μέρα…

Οι θέσεις μας δικαιώθηκαν.

Ήρθε  η ώρα να δικαιωθούν και οι αγώνες μας.

Σήμερα με τις προτάσεις  σας θα πρέπει να χαράξουμε μια νέα στρατηγική ικανή να αντιμετωπίσει όχι μόνο τα δυσβάσταχτα νέα μέτρα του προϋπολογισμού αλλά και κάθε παράλογη απαίτηση της Τρόικας, των δανειστών και της Κυβέρνησης.

Όλοι μαζί ενωμένοι, συντεταγμένοι και αποφασισμένοι μπορούμε και πρέπει να  ανατρέψουμε αυτές τις βάρβαρες πολιτικές.