Σε μια χώρα που σέβονται τα δικαιώματα των ανθρώπων...

Θεωρητικά ,όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα. Η βασική αρχή εφαρμογής τους είναι το δικαίωμα που έχει ο ένας να μην εμποδίζει την άσκηση του δικαιώματος του άλλου.

Γιατί το λέω αυτό; Γιατί υπάρχει η διαμάχη για τα ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές...

Σε μία χώρα που τα δικαιώματα είναι σεβαστά, ο εργοδότης μπορεί να αποφασίσει να ανοίξει το μαγαζί του, αλλά δεν μπορεί να αποφασίσει οι υπάλληλοί του να εργαστούν υποχρεωτικά. Αν θέλει να το δουλέψει και δεν θέλει κανένας υπάλληλος ή δεν του φτάνουν, ας προσλάβει κάποιον ημιαπασχόληση. Εξάλλου το μέτρο, αυτό υποτίθεται ότι θα έχει ως ευχάριστη παρενέργεια...

Στην χώρα όμως που έχουμε χωριστεί στα δύο, με τοίχο ανάμεσά μας, το δικαίωμα επιβάλλεται με νόμο! Είτε κατά του ανοίγματος, είτε υπέρ.  Οι άνθρωποι και τα δικαιώματά τους να πάνε να....

Και για του λόγου το αληθές, στην Γαλλία, με την περίεργη εργασιακή τους κουλτούρα (που μάλλον χαρακτηρίζεται ως... τεμπέλικη), όταν τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, δικαστήριο προσπάθησε να σταματήσει την λειτουργία καταστημάτων την Κυριακή, οι εργαζόμενοι... ξεσηκώθηκαν και έκαναν διαμαρτυρία υπέρ του δικαιώματός τους να εργάζονται όποτε θέλουν αυτοί...!!!!

Βέβαια για να συμβεί κάτι τέτοιο στην Ελλάδα θα πρέπει πρώτα να μάθουμε να σεβόμαστε τα δικαιώματα των άλλων. Εργοδότες και Εργαζόμενοι. Αλλιώς ότι και να λέμε είναι κενό γράμμα.

Τέλος, η άποψή μου για την εργασία είναι ότι θα βαίνει μειούμενη. Όλοι μιλάνε για την δημιουργία θέσεων εργασίας. Μα δεν υπάρχουν αρκετές και ούτε μπορούν να δημιουργηθούν αρκετές. Δεν υπάρχει η ανάγκη για τόσες θέσεις εργασίας. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να μειωθούν οι ώρες εργασίας ανά εργαζόμενο (από 8 σε 5 π.χ.)  και να μοιραστούν οι θέσεις σε περισσότερα άτομα για τον ίδιο συνολικό χρόνο παραγωγής. Μάλιστα αυτό δεν θα απαιτεί και μείωση μισθού, καθώς και η παραγωγή και η κατανάλωση θα αυξηθούν μαζί με το διαθέσιμο χρήμα.
http://vaspersview.blogspot.gr/2013/11/blog-post_4.html