Και ο Φώτης Κουβέλης «ποινή» εκτίει…

Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ

Ο Φώτης Κουβέλης ύστερα από αρκετό καιρό έγραψε στο καρνέ του μια νίκη. Κέρδισε με 68,34% την επανεκλογή του σε μια θέση από την οποία ο ίδιος σχεδόν με ανακούφιση παραιτήθηκε πριν από λίγο καιρό.

Κέρδισε την προεδρία σε ένα κόμμα που οι βουλευτές του (τα υπαρκτά πρόσωπα), τον έδιωχναν, του έλεγαν να φύγει. Αλλά ένα «αόρατο» Σώμα (από στελέχη που γέμιζαν – δεν γέμιζαν την αιθουσούλα δεξιώσεων του «Σινέ Κεραμεικός») τον «ανάγκασε» να μείνει και να εκτίσει την «ποινή» του. Να πάρει στις πλάτες του την ευθύνη που του ανέθεσε το 68,34% εκλεκτόρων του κόμματός του που αντανακλά το 1,5% του εκλογικού σώματος και να πορευθεί.

Το ερώτημα για τη ΔΗΜΑΡ δεν ήταν ποτέ ποιος θα είναι ο αρχηγός της και τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής της, αλλά κυρίως το τι θέλει και πώς τοποθετείται στο πολιτικό σκηνικό. Δυστυχώς ένα κομμάτι της ανανεωτικής φιλοευρωπαϊκής Αριστεράς ήταν πάντοτε το άχρωμο και άοσμο ρευστό υγρό που απορροφούνταν εύκολα πότε στον πειραματικό σωλήνα του Ανδρέα Παπανδρέου, πότε στη γενναιόδωρη αγκαλιά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και τελικά αφομοιώνονταν κάτω από τη μεγάλη εκσυγχρονιστική ομπρέλα του Κ. Σημίτη.

Είναι η Αριστερά που ήταν πάντοτε επιρρεπής στη νομή της εξουσίας (των άλλων) και προσέφερε γενναιόδωρα άλλοθι πότε στα δεξιά, πότε στα κεντροαριστερά. Το παιγνιδάκι αυτό έχει τελειώσει. Η ΔΗΜΑΡ οφείλει να εξηγήσει για ποιον λόγο στήριξε, πριν από δύο χρόνια (σπέρνοντας στελέχη της στον κρατικό μηχανισμό), την κυβέρνηση που προσπάθησε να βγάλει τη χώρα από τη ζώνη της χρεοκοπίας εφαρμόζοντας το Μνημόνιο και για ποιον λόγο τώρα θεωρεί ότι ο δρόμος αυτός ήταν λάθος και συνεπώς τα στελέχη της μπορούν άνετα να πάρουν μεταγραφή στο στρατόπεδο ΣΥΡΙΖΑ που θα «ανατρέψει» το Μνημόνιο.

Ο Φ. Κουβέλης κέρδισε το χθεσινό Συνέδριο και ελπίζει ότι έτσι ίσως διαπραγματευτεί τη μετατροπή της ΔΗΜΑΡ σε «συνιστώσα» του ΣΥΡΙΖΑ με αντάλλαγμα κάποιες εκλόγιμες θέσεις στα ψηφοδέλτιά του. Κανείς φίλος του δεν θέλησε να τον προστατεύσει. Και να του θυμίσει ότι δεν αρκεί να είσαι αρχηγός. Και ο Ι. Ζίγδης υπήρξε αρχηγός, αλλά του έλειπε το κόμμα…

ΠΗΓΗ: http://WWW.ETHNOS.GR