Η mega-λη κατάρρευση της κυβέρνησης.

Στέλιος Κούλογλου

Ακόμη και αν είχαμε κυβέρνηση Τσίπρα και συζητιόταν πρόταση μομφής εναντίον της, δεν θα άρμοζε στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Α. Σαμαρά να αναφερθεί στο μποϊκοτάζ της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στην εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη ή σε αυτές που συμμετέχει ο Αδωνις Γεωργιάδης. Πολύ περισσότερο που χθες στη Βουλή συζητιόταν η ψήφος εμπιστοσύνης που η ίδια η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είχε ζητήσει. Και σε τέτοιες κορυφαίες κοινοβουλευτικές αναμετρήσεις δεν θυμάσαι ούτε το Mega ούτε τον Αδωνι, όσο και αν τους αγαπάς.

Και όμως, αυτό έκανε χθες ο πρωθυπουργός στην ομιλία του, με την οποία έκλεισε η τριήμερη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης: «Και μένα μου έχει ασκήσει σκληρή κριτική ο Πρετεντέρης και με αδίκησε, αλλά ποτέ δεν διανοήθηκα να επιτεθώ εναντίον του». Οι παρευρισκόμενοι δεν πίστευαν στα αυτιά τους: πως του ήρθε ξαφνικά να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν πηγαίνει στην "Ανατροπή";

Δύο είναι οι αιτίες για την απροσδόκητη αναφορά. Πρώτον, ο πρωθυπουργός προσπάθησε να κάνει άνοιγμα στο Mega. Τις τελευταίες εβδομάδες, με αφορμή κάποιες μικρές αποστάσεις που το "Μεγάλο Κανάλι" παίρνει από την κυβέρνηση προκειμένου να επανακτήσει τηλεθέαση, τόσο ο κ. Σαμαράς όσο και ο κ. Βενιζέλος πιστεύουν ότι οι εκδότες του Mega έχουν αρχίσει να τους υπονομεύουν. Φαντασιώνουν ότι πρόκειται ίσως και για ξένο δάκτυλο, ερμηνεύοντας με αυτόν τον τρόπο κατά καιρούς δηλώσεις διεθνών αξιωματούχων που διαφοροποιούνται από την επίσημη αφήγηση της κυβέρνησης. Το κλίμα είναι προφανώς νοσηρό. Αλλά το βέβαιο είναι ότι, εν όψει και των αλλαγών στην διευθυντική ομάδα του σταθμού,ο πρωθυπουργός θεώρησε σωστό να θυμίσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το πολεμάει, κάνοντας άνοιγμα στο Mega ή τουλάχιστον στην πτέρυγα που πρόσκειται πιο φιλικά στο Μέγαρο Μαξίμου.

Η δεύτερη αιτία για την αναφορά στο Mega αλλά και στον Αδωνι Γεωργιάδη, είναι το στρατηγικό αδιέξοδο της κυβέρνησης, όπως εκφράστηκε και στην τριήμερη συζήτηση. Αντί για την υπεράσπιση του κυβερνητικού έργου ώστε να ζητηθεί η ψήφος εμπιστοσύνης, υπουργοί και βουλευτές του κυβερνητικού στρατοπέδου έκαναν αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο έκανε και ο πρωθυπουργός στην ομιλία του, η οποία έμοιαζε να απαντάει σε κάποια φανταστική πρόταση μομφής της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η ψήφος εμπιστοσύνης είχε ως βασικό στόχο την ανάκτηση της πρωτοβουλίας των κινήσεων από την κυβέρνηση καθώς και την συσπείρωση κάποιων από τους ανεξάρτητους βουλευτές, που θα αποτελούσαν την μαγιά για τους 180 της προεδρικής εκλογής. Η κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς και στους δύο στόχους. Ούτε ένας βουλευτής δεν προστέθηκε στους 155 του κυβερνητικού στρατοπέδου. Από τους ανεξάρτητους οι 18 καταψήφισαν την κυβέρνηση, δύο ψήφισαν παρών (Γρ. Ψαριανός και Κατ. Μάρκου) και δυο απουσίαζαν(Γ. Νταβρής, Χρ. Αλεξόπουλος).

Η δε κυβέρνηση όχι μόνο δεν κατάφερε να αλλάξει το πολιτικό κλίμα, αλλά είδε την συζήτηση να στρέφεται σαν μπούμεραγκ εναντίον της: εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρία, πολλοί βουλευτές της πλειοψηφίας πήραν αποστάσεις από την κυβερνητική πολιτική ή ζήτησαν να δημιουργηθεί νέα κυβέρνηση "ειδικού σκοπού" με νέο πρωθυπουργό. Ότι χρειαζότανε για να απογειωθεί στα ύψη η διάχυτη ανασφάλεια του κ. Σαμαρά, την ώρα που οι δελφίνοι, στο ΠΑΣΟΚ με τον Χρυσοχοίδη και στην ΝΔ με τις εμφανίσεις Βορίδη και Δένδια, διαγκωνίζονταν προκειμένου να καταλάβουν θέσεις για την επόμενη μέρα..

Με την σειρά τους, όλοι αυτοί οι βουλευτές που πήραν αποστάσεις φώναζαν με το δικό τους τρόπο το σύνθημα που πάει να γενικευθεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο: ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Οι περισσότεροι ξέρουν ότι δεν θα επανεκλεγούν ή ελπίζουν ότι οι διαφοροποιήσεις τους θα τους κάνουν περισσότερο αρεστούς στους ψηφοφόρους. Για να διατηρήσουν την έδρα τους έδωσαν στην κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης , αλλά η τελευταία θυμίζει όλο και περισσότερο αυτήν που είχε εξασφαλίσει το φθινόπωρο του 2011 η κυβέρνηση Παπανδρέου, για να αντικατασταθεί λίγες μέρες μετά.

Σε πολιτικό επίπεδο, η κυβέρνηση βγήκε πλήρως αποσταθεροποιημένη από την διαδικασία που η ίδια ξεκίνησε. Ξεκινάει μια πορεία Mega-λης κατάρρευσης, που ίσως καταστεί αναπόφευκτη πριν τον Ιανουάριο, όταν θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας και πρόωρων εκλογών.