Λούλης: Η σαμαρική ΝΔ απωθεί και έχει αυτοευνουχισθεί

Στην πολιτική υπεροχή του Αλέξη Τσίπρα έναντι του Αντώνη Σαμαρά, που διαμορφώνει συνθήκες ηγεμονίας του όσο ο πρώην πρωθυπουργός παραμένει πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, στέκεται ο Γιάννης Λούλης, με άρθρο στην προσωπική ιστοσελίδα του.

Ο γνωστός επικοινωνιολόγος και πολιτικός αναλυτής, βρέθηκε επί σειρά πολλών ετών στο πλευρό του Κώστα Καραμανλή, και υπήρξε εκ των θεωρητικών του μεσαίου χώρου, της στρατηγικής που επέτρεψε στη Νέα Δημοκρατία να κυριαρχήσει πολιτικά στην Ελλάδα για μια δεκαετία.

Στο άρθρο του, ο Γιάννης Λούλης απαξιώνει τον Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο περιγράφει ουσιαστικά ως βαρίδι για τη Νέα Δημοκρατία, προεξοφλώντας ότι από τη στιγμή που δεν θα αποχωρήσει από την ηγεσία της, το κόμμα θα συνεχίσει να φθείρεται.

Αναλυτικά, το άρθρο του Γιάννη Λούλη στο johnloulis.gr έχει ως εξής:

“Πώς καταλαγιάζει το πολιτικό τοπίο μετά τη διαδικασία προσέγγισης με τους δανειστές, που άλλωστε έχει μόλις ξεκινήσει; Το πιο σημαντικό δεδομένο αφορά στη σύνεση με την οποία, τελικά, πορεύτηκε ο νέος πρωθυπουργός. Βεβαίως, η πορεία παραμένει ανηφορική. Όμως, όπως αναγνώρισε με ρεαλισμό ο υπουργός Οικονομικών, ήταν η κυβέρνηση Τσίπρα η οποία ήταν αναγκασμένη να κάνει τις περισσότερες υποχωρήσεις. Τούτο καθόριζε η ισορροπία δυνάμεων των διαπραγματευομένων. Το καθόριζε επίσης το κόστος που θα είχε ένα αδιέξοδο για την κάθε πλευρά.

Η σύνεση είναι η πιο καθοριστική πυξίδα στο δρόμο, που μοιάζει να διαλέγει ο Αλέξης Τσίπρας. Αποτελεί προϋπόθεση για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Ταυτόχρονα, αποτελεί μονόδρομο για την εσωτερική πολιτική του κυριαρχία η οποία θα απειλείτο μόνο από μια ρήξη με τους δανειστές και τις σχετικές καταστροφικές συνέπειες, που θα ακολουθούσαν. Έτσι, πέρα από πυξίδα, η σύνεση είναι και πολιτικό όπλο του Τσίπρα!

Ο νέος πρωθυπουργός έχει όλες τις προϋποθέσεις για να δημιουργήσει συνθήκες πολιτικής κυριαρχίας βάθους χρόνου. Αυτό έχει συμβεί όχι διότι δηλώνει «Αριστερός», αλλά διότι αλώνει το μεσαίο χώρο. Τούτο το έχει επιτύχει ως μια νέα και φρέσκια παρουσία, όταν οι δύο κατάκοποι κομματικοί πυλώνες της μεταπολίτευσης έχουν καταρρεύσει. Στις εκλογές, σημαντικό τμήμα του μεσαίου χώρου τον επέλεξε. Μετά τις εκλογές, η επιρροή του στο χώρο αυτό εκτινάχθηκε. Η αρνητική ψήφος έγινε θετική στήριξη. Η διαπραγματευτική του μαχητικότητα τον βοήθησε καταλυτικά. Όμως, οι ψηφοφόροι του μεσαίου χώρου, που τώρα διαφεντεύει, δεν θέλουν μαξιμαλισμούς. Απαιτούσαν σύνεση. Δηλαδή συμβιβασμό, με αξιοπρέπεια.

Στα πρώτα κυβερνητικά βήματα έγιναν λάθη. Υποτιμήθηκαν δυσκολίες. Αποξενώθηκαν Ευρωπαίοι εν δυνάμει σύμμαχοι. Έγιναν άκριτες δηλώσεις. Ευτυχώς, κυρίως ο ίδιος ο Τσίπρας, αλλά και ο υπουργός Οικονομικών, έκαναν διορθωτικές κινήσεις. Όμως η νέα κυβέρνηση έχει πάντα τα φορτία της. Υπουργοί της έχουν εγκλωβιστεί σε κρατικίστικες και λαϊκιστικές θέσεις. Κομματικά στελέχη χαρακτηρίζονται από ιδεοληψίες και δογματισμούς. Ο κίνδυνος είναι όλες αυτές οι τοξίνες να παρεμποδίσουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στο άρρωστο κράτος τις οποίες χρειάζεται η οικονομία και απαιτούν οι εταίροι μας. Χωρίς μεταρρυθμίσεις, δεν θα υπάρξει ανάπτυξη μέσα από μια ανταγωνιστική οικονομία. Μόνο έτσι, άλλωστε, θα αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση και θα διαμορφωθούν συνθήκες κοινωνικής ισορροπίας. Το κρατικό μοντέλο που οδήγησε τη χώρα στην άβυσσο πρέπει να αλλάξει με τομές. Αυτές δεν έχουν ιδεολογικό χρώμα.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει πάρει τον ΣΥΡΙΖΑ στους ώμους του. Η εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται σε συντριπτικό βαθμό στον ίδιο και σε εκείνα που εκπέμπει. Στην πορεία προς τις εκλογές, ο ίδιος άλλαξε πιο γρήγορα από το κόμμα του. Γι’ αυτό έφερε πρώτα προσωρινά κοντά του το μεσαίο χώρο μονιμοποιώντας και διευρύνοντας τώρα τη σχέση αυτή. Την ίδια ώρα όμως διατηρήθηκαν αγκάθια σε κομματικούς χώρους, που οξυγονώνονται από δογματισμούς και ιδεοληψίες. Αυτοί οι χώροι άλλωστε αποτελούν πλέον την αντιπολίτευσή του. Καθώς η Σαμαρική ΝΔ απωθεί και έχει αυτοευνουχισθεί. Όσο δεν ξεκινά μια συθέμελη αλλαγή της, ο Τσίπρας μένει χωρίς κομματικό αντίπαλο.

Σε κρίσιμες ώρες για τη χώρα, η πολιτική κυριαρχία Τσίπρα είναι ένα ευπρόσδεκτο δώρο. Φυσικά, οι εσωτερικές ισορροπίες στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ζήτημα. Η μάχη σύνεσης και δογμάτων, ακόμη κι αν δεν είναι μετωπική, θα έχει χαρακτήρα ανταρτοπόλεμου. Όμως ο Τσίπρας μπορεί να τη δώσει από την ισχυρότερη θέση που είχε ποτέ”.

http://ysterografa.gr/