Τώρα που η υπόθεση Βγενόπουλου, παίρνει μετά από χρόνια μια άλλη τροπή, νομίζω πως πρέπει να μιλήσω για το Δημήτρη Τσιρώνη.
Του Κώστα Βαξεβάνη
Τώρα που όλοι αντιλαμβάνονται πως ο «αθώος» Βγενόπουλος, με μοναδικό στήριγμα τους Ψυχάρηδες και τους δανειοδοτημένους από τον ίδιο Αλαφούζους προσπαθεί να μην καταθέσει στις Κυπριακές ανακριτικές αρχές και κυρίως τώρα που αποκαλύπτεται ποιοί και πόσο προκλητικά τον κάλυπταν με ένα παραθεσμικό μόρφωμα στη Δικαιοσύνη.
Εάν δεν υπήρχε ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο Βγενόπουλος ίσως να εμφανιζόταν ακόμη πέρα από κάθε αμφισβήτηση ως πετυχημένος και διορατικός επιχειρηματίας, σχεδόν σωτήρας, τα φιλικά του Μέσα θα του φιλούσαν το χέρι ή ό,τι άλλο είχε διάθεση ο καθένας και η δημοσιογραφική έρευνα θα ήταν τυφλή.
Ο Δημήτρης Τσιρώνης υπήρξε Πρόεδρος της Επιτροπής για το Βατοπέδι. Στην έρευνα της Επιτροπής υπήρξαν κάποια συμπεράσματα τα οποία δεν αφορούσαν τον Εφραίμ και την ομάδα του αλλά τις Τράπεζες. Η Marfin-Λαϊκή υπό τη διοίκηση του Βγενόπουλου είχε δώσει πάνω από 150 εκατομμύρια ευρώ δάνεια στο Βατοπέδι, μέσω offshore εταιρειών, με κεφάλαιο 1.000 ευρώ. Εκτός από το Βατοπέδι, δύο ακόμη Μονές είχαν πάρει δάνεια από την ίδια Τράπεζα (φυσικά και δεν τα έχουν αποπληρώσει)
Η Τράπεζα της Ελλάδος, με Διοικητή τον Γιώργο Προβόπουλο, είχε συντάξει πόρισμα για την τραπεζική λειτουργία στο Βατοπέδι. Ήταν ένα πόρισμα συγκαλυπτικό που δεν έφτασε ποτέ στην ουσία. Δυο λεπτομέρειες στο σημείο αυτό. Η πρώτη είναι πως ο Προβόπουλος ήταν ένθερμος φίλος του Βατοπεδίου με συμμετοχή σε συλλόγους υποστήριξής του. Η δεύτερη είναι πως ένας από τους συντάκτες του πορίσματος ήταν ο υπάλληλος της ΤτΕ και συνεργάτης του Προβόπουλου, Κ. Γεωργάρας, στον οποίο η Εισαγγελέας Γεωργία Τσατάνη, (α ρε κάτι συμπτώσεις) του ανέθεσε πρόσφατα να κάνει πόρισμα για το Βγενόπουλο, με το οποίο και αρχειοθέτησε την υπόθεση.
Ακόμη όμως και με το κολοβό πόρισμα, προέκυπτε πως η Τράπεζα του Βγενόπουλου, είχε δώσει δάνεια στο Βατοπέδι, όχι για να αναστηλώσει μοναστήρια και κελιά, αλλά για να αγοράσει μετοχές του Ομίλου MIG. Ως εγγύηση μάλιστα μπήκαν οι ίδιες οι μετοχές.
Όπως προέκυπτε από την έρευνα της Επιτροπής για το Βατοπέδι, η ίδια τακτική είχε χρησιμοποιηθεί από την Τράπεζα του Βγενόπουλου και για επιχειρηματίες. Η Τράπεζα έδινε δάνεια σε επιχειρηματίες, για να αγοράσουν μετοχές της MIG συμφερόντων του Βγενόπουλου δηλαδή, με ενέχυρο τις ίδιες τις μετοχές.
Σήμερα ξέρουμε πως αρκετοί από τους δανειοδοτηθέντες ήταν συνέταιροι του Βγενόπουλου και πως τα δάνεια αυτά δεν εξασφαλίστηκαν. Όταν έπεσε η αξία των μετοχών που είχαν μπει εγγυήσεις, τα δάνεια έμειναν ακάλυπτα. Τα πλήρωσε ο Κυπριακός λαός και εμείς από χρήματα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ο Δημήτρης Τσιρώνης, με το θεσμικό ρόλο του Προέδρου της Επιτροπής, πήγε αυτά τα συμπεράσματα στον Άρειο Πάγο. Ο Εισαγγελέας Μωραϊτάκης υποτίθεται έκανε έρευνα και αρχειοθέτησε την υπόθεση με κατάθεση (α ρε κάτι συμπτώσεις δις) του Προβόπουλου, ο οποίος διαβεβαίωσε πως όλα ήταν νόμιμα με τα δάνεια του Βγενόπουλου και πως η Τράπεζα ήταν βράχος. Μερικούς μήνες μετά η Τράπεζα κατέρρευσε μαζί με την Κυπριακή οικονομία αλλά αυτό μάλλον θεωρήθηκε σύμπτωση (τρις οι συμπτώσεις)
Με την αρχειοθέτηση αυτή ανά χείρας, ο Βγενόπουλος ξεκίνησε μια σειρά αγωγών και μηνύσεων στον Τσιρώνη. Τον εξόντωσε. Ακόμη και όταν ο Δημήτρης αρρώστησε βαριά, ο Βγενόπουλος επέμενε στην τακτική της εξόντωσής του. Βέβαια αυτή η τακτική δεν περιορίστηκε στον Τσιρώνη, αλλά σε αυτόν είχε ιδιαίτερη σημασία. Τον απομόνωσε και άρχισε να τον κτυπά εμφανίζοντάς τον ως εκπρόσωπο συμφερόντων (τότε δεν είχε ανακαλύψει ο Βγενόπουλους τις θεωρίες εκβιασμού).
Ο Τσιρώνης προσπάθησε να ψελλίσει στο κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ, πως το θέμα δεν ήταν προσωπικό, αλλά ένα τεράστιο σκάνδαλο που αφορούσε την Ελλάδα και την Κύπρο. Έμοιαζε όμως με τρελό του χωριού. Όλοι προσκυνούσαν τον Βγενόπουλο, θεωρούσαν πως είναι μεγάλη η χάρη του και κυρίως πιο μεγάλη η δύναμή του.
Στη μάχη που έδωσε ο Τσιρώνης είχε εμφανώς την στήριξη μόνο του Νίκου Σηφουνάκη, ο οποίος απέστειλε στις 21 Μαρτίου επιστολή στη Φώφη Γεννηματά (δείτε εδώ) στην οποία μιλάει για τις σχέσεις Βενιζέλου και Βγενόπουλου. Εκτός από τις μυστικές συναντήσεις του Βγενόπουλου με τον Βενιζέλο στις οποίες αναφέρεται ο Νίκος Σηφουνάκης, υπάρχουν φυσικά οι εντελώς ορατές. Ο Ισκαντάρ Σάφα, ο άνθρωπος στον οποίο έδωσε ο Βενιζέλος προκλητικά τα Ναυπηγεία μαζί με τα λεφτά μας για ανύπαρκτα υποβρύχια προκαταβολικά, είναι πλέον στο ΔΣ της MIG. Επίσης, η οικογένεια του πεθερού του Βενιζέλου, η οικογένεια Μπακατσέλου, υπήρξαν συνέταιροι του Βγενόπουλου στην Τράπεζα (πριν ακόμη συγχωνευτεί με τη Λαϊκή) και έχουν καταφύγει σε αγωγές μαζί με το Βγενόπουλο ενάντια στην Κυπριακή Δημοκρατία ζητώντας αποζημιώσεις.
Έχοντας χάσει πια τον λογαριασμό στις συμπτώσεις, νομίζω πως σημασία έχει η πραγματικότητα που διαμορφώνεται.
Ο Βγενόπουλος χάνει μία-μία τις μάχες, όχι από αποκαλύψεις των συγκροτημάτων Τύπου (τέτοιες συμπτώσεις φυσικά δεν υπάρχουν) αλλά από μερικούς ανθρώπους στην Ελλάδα και την Κύπρο, που αποφάσισαν να μην σκύψουν. Ανάμεσά τους και πρώτος από αυτούς είναι ο Δημήτρης Τσιρώνης.
Φαντάζομαι πως ακόμη και γι’ αυτό το κείμενο που γράφω ο Βγενόπουλος θα κάνει μήνυση. Έχω χάσει πια το λογαριασμό (όπως και με τις συμπτώσεις) για το πόσες έχει κάνει. Επίσης δεν νομίζω πως το κάνει μόνο για να εξοντώσει τους δημοσιογράφους ή τους πολίτες που του αντιστέκονται. Νομίζω πως ο άνθρωπος που έχει μηνύσει κατά καιρούς τον Τσίπρα, τον Παπανδρέου, την Μπακογιάννη, ουσιαστικά δεν ανέχεται την κριτική αλλά κυρίως την λειτουργία μιας δημοκρατικής κοινωνίας όπου τα δημόσια πρόσωπα θέτουν τον εαυτό τους αυτοβούλως στη δημόσια σφαίρα και την κριτική. Ό,τι δεν συμφωνεί μαζί του το μηνύει, γιατί απλώς δεν ανέχεται να μην συμφωνεί. Μπορεί στο βάθος του μυαλού του, η μήνυση να είναι η βία που δεν μπορεί να ασκήσει με άλλο τρόπο για να συμμορφωθούν όσοι δεν χειροκροτούν, αλλά μιλάνε.
Ο κόσμος πια ξέρει. Η υπόθεση Βγενόπουλου δεν είναι πλέον μια αντιπαράθεση κάποιων ανθρώπων με εμμονές, με το Βγενόπουλο, αλλά ένα σκάνδαλο που έχει κύριο παράγοντά της το ρόλο που έπαιξε η Δικαιοσύνη. Είναι κυρίως μια απόδειξη πως όλοι αυτοί δεν είναι παντοδύναμοι, απλώς κακόμαθαν και αισθάνονται έτσι γιατί δεν τους απείλησε ποτέ κανένας. Γι’ αυτό ο αγαπητός Σταύρος Ψυχάρης έχει πάθει σοκ από τις εξελίξεις που τον περικυκλώνουν, γι’ αυτό ο Βγενόπουλος κατεβάζει με λεωφορεία υπαλλήλους του στα δικαστήρια για να υπερασπιστούν πόσο «αθώος είναι».
Τώρα λοιπόν που οι περισσότεροι καταλαβαίνουν, αισθάνομαι την ανάγκη να δώσω να καταλάβουν πως ο πρώτος που στάθηκε μόνος του απέναντι σε όλα αυτά ήταν ο Δημήτρης Τσιρώνης, τον οποίο ο Βγενόπουλος απαξίωνε συστηματικά αποκαλώντας τον «κάποιος Τσιρώνης» , «πρόεδρος της επιτροπής κάποιου κόμματος για το Βατοπέδι» και άλλα φαιδρά.
Φίλε Δημήτρη να είσαι γερός για να δεις τον επίλογο σε αυτό που με θάρρος έγραψες τον πρόλογο.
.jpg)
