λέει ότι ουδείς στην Ευρώπη – μηδέ του Σόιμπλε εξαιρουμένου – δεν θέλει και δεν έχει συμφέρον από μια αναζωπύρωση της ελληνικής κρίσης, και προσβλέπει σε κλείσιμο της συμφωνίας με τους πιστωτές μετά το έκτακτο Eurogroup της 9ης Μαίου.
Νέα χρονικά «ορόσημα» δεν τίθενται επισήμως από το Μαξίμου, τα πραγματικά δεδομένα όμως και οι – απολύτως – ανελαστικές ταμειακές ανάγκες της χώρας καθιστούν τα περιθώρια για λύση και ολοκλήρωση της αξιολόγησης πολύ συγκεκριμένα. Στην κυβέρνηση θεωρούν ότι η συμφωνία πρέπει να κλείσει είτε στο Eurogroup της ερχόμενης Δευτέρας, είτε το αργότερο έως τις 15 με 20 Μαίου ακόμη κι εάν χρειαστεί αν επανέλθει το σενάριο της έκτακτης Συνόδου Κορυφής. Από εκεί και πέρα ο Ιούνιος πλησιάζει απειλητικά, μαζί με το γνωστό «καήκαμε» του Ευκλείδη Τσακαλώτου.
Η μάχη για συμβιβασμό
Για να μην χαθεί και αυτό το χρονοδιάγραμμα, πρέπει έως τότε να έχει υπερκεραστεί ο μεγάλος σκόπελος του «προληπτικού» πακέτου μέτρων που εξακολουθεί να απαιτεί το ΔΝΤ, με το μεγάλο στοίχημα της επόμενης εβδομάδας και της παρασκηνιακής διαπραγμάτευσης να εστιάζει στην εξεύρεση της «σολομόντειου λύσης»: Εκείνης που δεν θα αναγκάζει μεν την ελληνική κυβέρνηση να νομοθετήσει εκ προοιμίου τα μέτρα, αλλά ταυτόχρονα θα δίνει τις ισχυρές εγγυήσεις για την εφαρμογή τους σε περίπτωση απόκλισης από τους δημοσιονομικούς στόχους, όπως απαιτεί το Ταμείο.
«Στην Ελλάδα δεν μπορούν να εγκριθούν μέτρα τα οποία θα μπορούσαν να μην μπουν σε ισχύ… Είμαστε κοντά, χρειάζεται μόνον μια επιπλέον εγγύηση», ήταν το τελευταίο μήνυμα που έστειλε ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, επιμένντας να δίνει στίγμα προσέγγισης παρά τις υψηλές δυσκολίες του εγχειρήματος.
Εκτακτη επταμερής Σύνοδος
Προκειμένου, δε, να ενισχύσει αυτήν την γραμμή προσέγγισης, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα συγκαλέσει συνάντηση του Έλληνα υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, των υπουργών Οικονομικών Γερμανίας και Γαλλίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και Μισέλ Σαπέν, καθώς και των επικεφαλής των τριών θεσμών – Κριστίν Λαγκάρντ, Μάριο Ντράγκι και Ζαν Κλοντ Γιούνκερ – προκειμένου να πετύχει τουλάχιστον ένα προσχέδιο συμφωνίας πριν από το Eurogroup της 9ης Μαίου.
Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν σ’ αυτό το προσχέδιο αφ ενός θα αρθούν επί της ουσίας – και όχι μόνον τύποις – οι απαιτήσεις για θεσμική κατοχύρωση των «προληπτικών» μέτρων και αφ ετέρου θα περιλαμβάνεται το σκληρό μίγμα μέτρων που απαιτεί το ΔΝΤ (με τη στήριξη και της Γερμανίας), συμπεριλαμβανομένων των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις και των ανατροπών στο εργασιακό πεδίο.
Ένα τέτοιο μίγμα, εάν τα μέτρα «ονομαστικοποιηθούν» και «ποσοτικοποιηθούν» από τώρα όπως ζητά ο σκληρός άξονας των δανειστών, είναι πολύ δύσκολο να υποστηριχθεί από την ελληνική κυβέρνηση, ακόμη κι εάν δεν υπάρξει νομοθέτηση αλλά μόνον καταγραφή τους και πολιτική δέσμευση για την εφαρμογή τους.
Οι προβλέψεις της Eurostat
Για να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο το κυβερνητικό επιτελείο εξακολουθεί να ποντάρει στη συμμαχία με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, τη Γαλλία, αλλά και τους ευρωσοσιαλιστές και περιμένει ως πρόσθετο «όπλο» τις προβλέψεις της Eurostat για τα δημοσιονομικά μεγέθη το 2016 και το 2017 που θα ανακοινωθούν στα μέσα αυτής της εβδομάδας.
Οι εν λόγω προβλέψεις θα ενισχύουν, σύμφωνα με τις πληροφορίες, τις ελληνικές θέσεις και τις εκτιμήσεις ότι είναι εφικτός ο στόχος για πλεόνασμα 3,5% το 2018 χωρίς πρόσθετα μέτρα – ωστόσο, η ανοιχτή αμφισβήτηση της αξιοπιστίας της Eurostat από το ΔΝΤ δείχνει ότι πρόκειται για «όπλο» που από μόνο του, χωρίς πολιτική συμφωνία και στήριξη, δεν αρκεί για να επέλθει ο «έντιμος συμβιβασμός»...
tvxs.gr
