Στον απόηχο της αίσιας έκβασης της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους εταίρους και δανειστές για το θέμα της αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος, στην πολιτική επικαιρότητα κυριάρχησε τις προηγούμενες μέρες το κατά πόσο ήταν ορθή η στρατηγική του Κυριάκου Μητσοτάκη να ζητάει και να επιμένει για πρόωρες εκλογές.
Είναι αλήθεια ότι οι σχετικές ενστάσεις για την παραπάνω, κεντρική στρατηγική της νέας ηγετικής ομάδας της Συγγρού, είχαν διατυπωθεί εξαρχής. Κυρίως λόγω του ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αιφνιδίασε, ζητώντας πρόωρες εκλογές μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες μετά από ομιλία που εκφώνησε στο Ινσιτούτο Γκαίτε στην Αθήνα, μιλώντας εκεί για την ανάγκη να υπάρξει συνταγματική κατοχύρωση σταθερών εκλογικών κύκλων. Δηλαδή, είχε τοποθετηθεί κατά των πρόωρων εκλγοών.
Η αιφνίδια εκείνη αλλαγή στάσης από την πλευρά του Κυριάκου Μητσοτάκη, έγινε τελικά σεβαστή από όλα τα στελέχη, που την υπεράσπισαν με τη σειρά τους, άλλοι με πάθος και άλλοι διακριτικά, μέχρι και τις προηγούμενες μέρες.
Άλλωστε, κάθε αντιπολίτευση, πολύ περισσότερο η Αξιωματική Αντιπολίτευση, ζητάει παραδοσιακά εκλογές. Είτε το πιστεύει, είτε όχι. Είτε συμφωνεί μαζί της η κοινωνία, είτε όχι.
Στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο σημερινός πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θέλησε να κεφαλαιοποιήσει την αύρα αισιοδοξίας που ακολούθησε την ανάδειξή του στην ηγεσία του κόμματος που ίδρυσε ο Εθνάρχης Κωνσταντινός Καραμανλής.
Πάτησε πάνω στη συγκυρία της στιγμής, που έφερνε την κυβέρνηση Τσίπρα στα σχοινιά, με προχωρημένη κοινωνική απαξίωση και λαϊκή δυσαρέσκεια.
Και θέλησε να προβληθεί ο ίδιος ως η φυσική και μόνη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης, προκειμένου να βγει η Ελλάδα από τη σημερινή κρίση.
Μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα, η στρατηγική αυτή ήταν απολύτως ρεαλιστική και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδιζε. Πλέον, δεν συμβαίνει αυτό.
Η ατζέντα άλλαξε. Και ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης το κατανοεί. Και σχεδιάζει τον απεγκλωβισμό του από την αδιέξοδη ρητορική των πρόωρων εκλογών, που, σε τελική ανάλυση, δεν είχε ποτέ τους… αριθμούς με το μέρος της, καθώς στις δημοσκοπήσεις οι πολίτες ήταν σταθερά κατά μιας τέτοιας προοπτικής.
Έτσι ώστε, αφού απεγκλωβιστεί, να γίνει… Κυριάκος Μητσοτάκης. Και να επενδύσει στο προφίλ του διαφορετικού πολιτικού, του μετριοπαθούς και συνετού, του τεχνοκράτη που αποστρέφεται τον λαϊκισμό. Να ξαναγίνει δηλαδή ο εαυτός του, τον οποίο εμπιστεύτηκε η πλειοψηφία όσων συμμετείχαν στην εσωκομματική μάχη ηγεσίας στη Νέα Δημοκρατία.
Και θα το κάνει.
Προκύπτει ωστόσο και ένα ακόμη, παράλληλο ερώτημα: Ποιοί ήταν εκείνοι που εισηγήθηκαν εξαρχής να ζητήσει πρόωρες εκλογές; Και ποιοί επιμένουν μέχρι και σήμερα στην παραπάνω στρατηγική του λάθους; Γιατί, αν υπάρξουν απαντήσεις με ονοματεπώνυμα στην παραπάνω ερώτηση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι διπλά κερδισμένος.
Θα απαλλαγεί από βαρίδια…
http://ysterografa.gr/
Είναι αλήθεια ότι οι σχετικές ενστάσεις για την παραπάνω, κεντρική στρατηγική της νέας ηγετικής ομάδας της Συγγρού, είχαν διατυπωθεί εξαρχής. Κυρίως λόγω του ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αιφνιδίασε, ζητώντας πρόωρες εκλογές μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες μετά από ομιλία που εκφώνησε στο Ινσιτούτο Γκαίτε στην Αθήνα, μιλώντας εκεί για την ανάγκη να υπάρξει συνταγματική κατοχύρωση σταθερών εκλογικών κύκλων. Δηλαδή, είχε τοποθετηθεί κατά των πρόωρων εκλγοών.
Η αιφνίδια εκείνη αλλαγή στάσης από την πλευρά του Κυριάκου Μητσοτάκη, έγινε τελικά σεβαστή από όλα τα στελέχη, που την υπεράσπισαν με τη σειρά τους, άλλοι με πάθος και άλλοι διακριτικά, μέχρι και τις προηγούμενες μέρες.
Άλλωστε, κάθε αντιπολίτευση, πολύ περισσότερο η Αξιωματική Αντιπολίτευση, ζητάει παραδοσιακά εκλογές. Είτε το πιστεύει, είτε όχι. Είτε συμφωνεί μαζί της η κοινωνία, είτε όχι.
Στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο σημερινός πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θέλησε να κεφαλαιοποιήσει την αύρα αισιοδοξίας που ακολούθησε την ανάδειξή του στην ηγεσία του κόμματος που ίδρυσε ο Εθνάρχης Κωνσταντινός Καραμανλής.
Πάτησε πάνω στη συγκυρία της στιγμής, που έφερνε την κυβέρνηση Τσίπρα στα σχοινιά, με προχωρημένη κοινωνική απαξίωση και λαϊκή δυσαρέσκεια.
Και θέλησε να προβληθεί ο ίδιος ως η φυσική και μόνη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης, προκειμένου να βγει η Ελλάδα από τη σημερινή κρίση.
Μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα, η στρατηγική αυτή ήταν απολύτως ρεαλιστική και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδιζε. Πλέον, δεν συμβαίνει αυτό.
Η ατζέντα άλλαξε. Και ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης το κατανοεί. Και σχεδιάζει τον απεγκλωβισμό του από την αδιέξοδη ρητορική των πρόωρων εκλογών, που, σε τελική ανάλυση, δεν είχε ποτέ τους… αριθμούς με το μέρος της, καθώς στις δημοσκοπήσεις οι πολίτες ήταν σταθερά κατά μιας τέτοιας προοπτικής.
Έτσι ώστε, αφού απεγκλωβιστεί, να γίνει… Κυριάκος Μητσοτάκης. Και να επενδύσει στο προφίλ του διαφορετικού πολιτικού, του μετριοπαθούς και συνετού, του τεχνοκράτη που αποστρέφεται τον λαϊκισμό. Να ξαναγίνει δηλαδή ο εαυτός του, τον οποίο εμπιστεύτηκε η πλειοψηφία όσων συμμετείχαν στην εσωκομματική μάχη ηγεσίας στη Νέα Δημοκρατία.
Και θα το κάνει.
Προκύπτει ωστόσο και ένα ακόμη, παράλληλο ερώτημα: Ποιοί ήταν εκείνοι που εισηγήθηκαν εξαρχής να ζητήσει πρόωρες εκλογές; Και ποιοί επιμένουν μέχρι και σήμερα στην παραπάνω στρατηγική του λάθους; Γιατί, αν υπάρξουν απαντήσεις με ονοματεπώνυμα στην παραπάνω ερώτηση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι διπλά κερδισμένος.
Θα απαλλαγεί από βαρίδια…
http://ysterografa.gr/