γράφει ο Φιλίστωρ Ι. Β. Δ.
Τον Μάιο του 1922 η Ελληνική παρουσία στην Μικρά Ασία είχε μπει στην δυσκολότερη φάση της, καθώς το στρατιωτικό, οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο ήταν πλήρες. Μετά από μια σοβαρή κυβερνητική κρίση η νέα κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη είχε βρεθεί εν μέσω σοβαρών προβλημάτων, όπως η παραίτηση του αρχιστράτηγου Παπούλα και η αντικατάσταση του, η διευθέτηση των οικονομικών εκκρεμοτήτων από την διχοτόμηση του νομίσματος, η συνέχιση των σισύφειων προσπαθειών για διπλωματική συνεννόηση με τους Συμμάχους ώστε να αρθεί το αδιέξοδο. Μέσα σε αυτό το ζοφερό σκηνικό η κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει μια σαφή εξειδικευμένη αναφορά στις σφαγές των Ελλήνων του Πόντου που είχαν γίνει μόλις την προηγούμενη χρονιά από τα μουσουλμανικά στίφη του Τοπάλ Οσμάν και του Κεμάλ. Ο στόχος της κυβέρνησης ήταν η ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης επί της τύχης των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, ώστε να πιεστούν οι κυβερνήσεις τους να άρουν το Ελληνικό αδιέξοδο στην Ανατολία.
H συνέχεια ΕΔΩ: http://www.istorikathemata.
.jpg)
.jpg)
){kind=link}