Καταλήψεις

(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΔΕΚΑΕΤΙΑ  του ’60 και οι αγώνες απέδωσαν. «Απέδωσε»  και η Αποστασία. Κι όταν άλλο κόλπο  δεν έμεινε, μάρσαραν τανκς κι ανοίξαν’ οι φυλακές. Με καραβιές σε ξερονήσια και  με το ΕΑΤ-ΕΣΑ «αναμορφωτήριο» σαν εκείνο, κάποτε, της Μακρονήσου. Μετά τη μεγάλη νύχτα και τη «λύση» Καραμανλή- εμπνεύσεως Θεοδωράκη - ο δρόμος της δημοκρατίας με τον Γ. Ράλλη διευρύνθηκε, για να γίνει λεωφόρος του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα. Με τα πρωτόγνωρα για τον τόπο, αλλά και με τις υπερβολές που τις χαίρεται η ψυχή του έλληνα.
ΑΠΛΩΘΗΚΕ  η δημοκρατία, γοήτευσε τον καταπιεσμένο, αλλά έμοιαζε με ξυράφι σε χέρια νηπίου. Ωρίμασε νωρίς  πριν καταντήσει ασυδοσία και το εκκρεμές πήγε στο άλλο άκρο. Για  να κληρονομήσουμε «συνήθειες» και πρακτικές που φάνταζαν δημοκρατικές και σήμερα βγάζουν μάτι. Το «δημοκρατικό σχολείο» έγινε σχολείο της απειθαρχίας, των καταληψιών
και της… ζεϊμπεκιάς σε μαθητικούς χορούς. Με τη μαγκιά σε πρώτο τραπέζι-πίστα του σκυλάδικου και τις μαθήτριες να κτυπάνε παλαμάκια του ασίκη με τις γύρες. Κι αν σήμερα τα σχολεία «κλείνουν» ένα μήνα πριν απ’ τα Χριστούγεννα, του χρόνου δεν θα ανοίγουν καν και ο αγιασμός θα γίνεται το… νέον έτος. Με τον μαθητόκοσμο συμπαραστάτη των καταληψιών με το πρόσχημα της κατάργησης και συγχώνευσης κάποιων σχολείων. Με τους μαθητεμπόρους του παράνομου ιδιαίτερου να λουφάρουν από σχολείο και να μαρσάρουν στο σπίτι, κλείνοντας το μάτι στους «αγωνιστές» της κατάληψης.
ΚΙ  έγινε η απεργία  από έσχατο μέσο για  διεκδικήσεις πρώτο  και η κατάληψη αιχμή του δόρατος. Με τον «πολιορκητικό κριό» σε χέρια λουφαδόρων μεγαλοσυνδικαλιστών, που τους «σέβονται» οι κυβερνήσεις γιατί τους φοβούνται και οι φοβίες τους γίνονται ενδοτισμός και… επιδόματα. Με τον εργαζόμενο στο δημόσιο να κατεβαίνει σε απεργία απ’ την άλλη μέρα του διορισμού του κι ας είχε προσκυνήσει «κατουρημένες κ. λπ» για τη μονιμότητα και τη σιγουριά του. Με την ψήφο ανταλλάξιμο είδος για τη μακροβιότητα του πολιτικού που «νοιάστηκε» και της πολιτικής που (τους) σκιάχτηκε.
ΜΕ  τέτοιους πολιτικούς και βάση, με τέτοια νοοτροπία και πρακτικές, με τη διαφθορά να βρωμίζει και τον αέρα που αναπνέαμε και με το «σύστημα» που κάποιοι το λάτρεψαν κι όλοι το ανεχθήκαμε, γιατί ν’ αναρωτιόμαστε για την κατάντια; Κι αν μας πυροβολούν «ανθέλληνες» και «έλληνες» που αγάπησαν την… Ελβετία, αν μας απειλούν αρπακτικά απ’ τον ουρανό και στη γη μας ζώνουν φίδια, «για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολλή».
Υ.Γ. «Αν είχα μια ώρα  για να λύσω ένα  δύσκολο πρόβλημα, θα διέθετα 45 λεπτά  για να το μελετήσω, 10 για να το αναθεωρήσω και 5 για να το λύσω. Α. Αϊνστάιν» και ο νοών νοείτω.