Με αφορμή το άρθρο του Παντελή Καψή "Μήπως είχε δίκιο ο Μάρξ’’ στην εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" 29 Αυγούστου 2011, Στέφανος Τζουμάκας

Χάρηκα διαβάζοντας το άρθρο του Παντελή Καψή στο Κυριακάτικο ‘’Βήμα’’ της 21^ης Αυγούστου με τίτλο : ‘’Μήπως είχε δίκιο ο Μαρξ’’;

Ο Παντελής Καψής –από φοιτητής – εντάχθηκε στην Αριστερά και ίσως μπορεί να συμβάλλει σε μια σωστή προβληματική για τα αίτια, τα αποτελέσματα και το τι πρέπει να κάνουν οι ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ πολιτικοί, οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις.

Γιατί δύο χρόνια τώρα, δεν υιοθέτησε -ως συγκρότημα, συμπεριλαμβανομένου και του ΜΕGΑ channel - τη διαγραφή ενός μέρους του χρέους, αποσιωπώντας τα πραγματικά δεδομένα της δημιουργίας του.

Αντίθετα το συγκρότημα υιοθέτησε τη προπαγάνδα ορισμένων κυβερνητικών παραγόντων περί γενικής ενοχής του τύπου ’’μαζί τα φάγαμε’’, με μια ακατάσχετη ηθικολογία περί διαφθοράς, όταν -για παράδειγμα- οι έχοντες συγκέντρωσαν πάνω από τρία τρις ευρώ τα τελευταία 25 χρόνια, δηλαδή πάνω από οκτώ φορές το δημόσιο χρέος. Και όταν οι δυνάμεις του κεφαλαίου συγκέντρωσαν πλέον του 60% του πλούτου και οι δυνάμεις της εργασίας ολιγότερο του 40%.

Υιοθέτησε μια ακατάσχετη κινδυνολογία περί χρεοκοπίας κλπ , που διευκόλυναν όλους τους θιασώτες του ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ, να επιβάλουν για τα ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ και τα ΚΑΡΤΕΛ το απυρόβλητο ταυτόχρονα με μια αντί-εργατική νομοθεσία, με τη φτηνή εργασία και με μια πρωτοφανή επίθεση στη μισθωτή εργασία.

Δεν άγγιξε το παρασιτικό κεφάλαιο και τις παρασιτικές του δραστηριότητες, ενισχύοντας ταυτόχρονα το ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ κεφάλαιο και το δημιουργικό επιχειρείν, ενώ ήξεραν ότι το πρώτο πρόβλημα είναι η διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας.

Και ήξεραν επίσης στο συγκρότημα ότι το δεύτερο πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή.

Τώρα που οι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΙ του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου απέτυχαν, τώρα που οι νεοφιλελεύθερες επιλογές και τα νεοφιλελεύθερα μέτρα ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ –για τους μη έχοντες- οδηγούν στη ύφεση, χτυπάει και ο Παντελής Καψής το καμπανάκι! Συμφωνώ μαζί του!

Ποτέ δεν είναι αργά.

Άλλωστε είναι και ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ γνώστης, ως οικονομολόγος με σπουδές και στη Μ. Βρετανία.

Και ξέρει ότι εκεί θα κατέληγαν οι δήθεν μονόδρομοι, και όλο το λεξιλόγιο της βίβλου περί ‘’θυσιών ‘’ και περί ‘’σωτηρίας’’.

Η γνώμη μου είναι ότι χρειάζεται μια σωστή προβολή, μια έντιμη στάση στη κρίση, μια προετοιμασία ότι η κρίση θα διαρκέσει τουλάχιστο μια ΔΕΚΑΕΤΙΑ και ότι χρειάζεται ανασύνταξη της χώρας μέσο-μακροπρόθεσμα και ότι πρέπει να αντιληφθούμε όλοι ότι πρέπει να μιλήσουμε για την Ελλάδα του 2020.

Στον Π. Καψή, δεν άρεσαν τα ‘’βεγγαλικά’’, τα ‘’μεγάλα σκηνικά’’. Η παραπληροφόρηση, η παπαγαλία των δελτίων των οκτώ, η κινδυνολογία πρέπει να λάβει τέλος. Όπως επίσης και η καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων για δουλειές των επιτήδειων και του ποδαριού.

Και για δήθεν ανάκαμψη το 2012, σαν τη δήθεν ανάκαμψη του 2011.

Η χώρα και οι πολίτες ξέρουν να διακρίνουν ανάμεσα στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα- που μπούκωσαν δύο χρόνια τώρα- και στις πραγματικές δυνατότητες. ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ.

Η χώρα χρειάζεται τη προβολή της πραγματικότητας και όχι τη ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ της. Για παράδειγμα -κατά περιόδους το συγκρότημα- έκανε αφιερώματα και ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ για τη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ και όχι την ΕΙΚΟΝΙΚΗ κατάσταση της χώρας. Και γνωρίζουν τα ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ των Βιομηχανικών Περιοχών ανά κάθε Δήμο.

Είναι τα γνήσια τέκνα του παρασιτικού κεφαλαίου. Τώρα - αρκετοί παρασιτικοί κύκλοι - ετοιμάζονται να εντάξουν τα ‘’ώριμα έργα’’ στο πακέτο του ΕΣΠΑ, που και αυτό το ΒΑΦΤΙΣΑΝ ως νέο σχέδιο Μάρσαλ, γιατί δεν έχουν αίσθηση των δεδομένων.

Για να μη βαφτίσουν ορισμένοι ένα νέο παρασιτισμό σε ανάπτυξη.

Για να μην έχουμε μετά τη τη φούσκα των νεκροταφείων των βιομηχανικών περιοχών και μετά τη φούσκα του χρηματιστηρίου, τις νέες φούσκες των φωτοβολταικών, της πράσινης ανάπτυξης και της ανακύκλωσης.

Θα μπορούσε -με τα μέσα που διαθέτει - το συγκρότημα να παρουσιάσουν -ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ ΜΕGΑ channel- ανά Δήμο και ανά κλάδο τα νεκροταφεία των ΒΙΠΕ, τη διάλυση της βιομηχανικής παραγωγής τη διάλυση των συνεταιριστικών και άλλων αγροτικών επιχειρήσεων ,την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας , την κατάταξη της χώρας στη τελευταία θέση ως προς τις εξαγωγές στην ΕΕ των 17 και τη μεταφορά των παραγωγικών υποδομών σε άλλες βαλκανικές χώρες .

Για να αποκτήσει η χώρα ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, με εικόνες κατά το ‘’ μια εικόνα χίλιες λέξεις’’ , για να έχει μια στοιχειώδη αξιοπιστία ο λόγος .

Γιατί το συγκρότημα δεν έχει ταυτιστεί με την ανάπτυξη. Έχει ταυτισθεί με το ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΟ κεφάλαιο και όχι με το ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ κεφάλαιο.

Ακόμη, θα μπορούσε να κάνει ένα ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ στις ΤΡΑΠΕΖΕΣ. Η κερδοφορία των τραπεζών -τα τελευταία δέκα χρόνια -υπερέβη τα 42 δις ευρώ.

Πώς γίνεται- με τόσα κέρδη- και έλαβαν εγγυήσεις και ζεστό ΚΡΑΤΙΚΟ χρήμα της τάξης των εκατό δις , ως αποτέλεσμα της κρίσης ρευστότητας.;;;

Η Τράπεζα Ελλάδος, που υποτίθεται εποπτεύει για τη ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ πολιτική των τραπεζών, δημόσια δεν είχε αποδώσει ευθύνες ΜΗ ΟΡΘΗΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ πολιτικής των τραπεζών .Και εν τω μεταξύ ρευστότητα στην αγορά δεν υπάρχει.

Που πήγαν τα κέρδη και η κρατική χρηματοδότηση;

Επίσης, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι το προηγούμενο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης είχε έτοιμη τη λίστα με φοροφυγάδες άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ έκαστος...Γιατί δεν δίνεται ακόμη στη δημοσιότητα; Για να συμμετέχουμε σε σήριαλ αποπροσανατολισμού, λαμογιάς και φοροκλοπής μερικών ‘’κλεφτοκοτάδων’’;

Ακόμα θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι η Goldman Sachs ήταν σύμβουλος υπουργείου οικονομικών, που βεβαίωνε τις αγορές για άριστη πιστοληπτική ικανότητα της χώρας επί πέντε και πλέον έτη. Δηλαδή εξαπατούσαν τις ομογάλακτες αγορές για πολλαπλά οφέλη και ταυτόχρονα χειραγωγούσαν την ελληνική οικονομία, μετέχοντας σε κερδοσκοπικά παίγνια του καπιταλισμού ‘’καζίνο’’.

Μια έρευνα επ αυτού –από το συγκρότημα- πολλά θα είχε να ωφελήσει τη χώρα και τον Ελληνικό Λαό, και προφανώς να προτρέψει τις εισαγγελικές και διωκτικές αρχές για τα περαιτέρω.

Ανάλογα κακουργήματα ήδη διώκει η επικεφαλής της υπηρεσίας της αμερικάνικης κεφαλαιαγοράς καθώς και εισαγγελείς του Ιταλικού κράτους.

Στα πλαίσια αυτής της ΑΝΤΙ-ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ καμπάνιας το συγκρότημα δεν θα μπορούσε να παρέχει τέτοια ασυλία στον -κατά τα άλλα- αγαπητό Αντώνη Σαμαρά. Δηλαδή το θέμα είναι η ΔΟΣΗ της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς;; H δόση στη λιτότητα και στις περικοπές;; Τελικά τι έχουμε Κρίση εσόδων ή Κρίση εξόδων και δαπανών ;;

Γιατί ο αρχηγός της Δεξιάς προτείνει – με φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου- περαιτέρω μείωση ΕΣΟΔΩΝ και αναπόφευκτα περαιτέρω μείωση του κοινωνικού κράτους, παρά τα δάκρυα και τους λυγμούς της Λαϊκής Δεξιάς.

Θα έχουμε εθνικές εκλογές. Ποιο θα είναι το μοτίβο του συγκροτήματος;;

Εμείς οι σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ νομίζετε ότι θα παραμείνουμε παρατηρητές ενός σκηνικού όπου ο Α. Σαμαράς και η Δεξιά θα βγαίνουν φιλολαικότερα απέναντι σε μια ομάδα στελεχών, γνωστών σοσιαλ-φιλελεύθερων στελεχών της κυβέρνησης;;

Ασφαλώς και δεν θα έχει τέτοια ασυλία η Δεξιά και ο Α.Σαμαράς, όπως δεν θα έχει τέτοια ασυλία και η ομάδα των σοσιαλ-φιλελεύθερων από το ΠΑΣΟΚ. Η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων, των μελών και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστές και ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΙΤΕ ΜΕ ΔΟΣΗ ΕΙΤΕ ΧΩΡΙΣ ΔΟΣΗ!

Τέλος, ποια είναι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ βάση των κυβερνητικών σχημάτων εθνικής ομοψυχίας που γράφει και προωθεί ο Σταύρος Ψυχάρης;; Μήπως οι παλινορθώσεις και οι αντιμεταρρυθμίσεις, για τις οποίες τρίβει τα χέρια του ο Γ. Καρατζαφέρης. Θυμίζω πως όταν υπερασπίζαμε τις μεταρρυθμίσεις, ήταν όντως μεταρρυθμίσεις με κέντρο το πολίτη και τον άνθρωπο. ΔΕΝ ΤΙΣ ΒΑΦΤΙΖΑΜΕ. Μήπως, στην υποτιθέμενη ‘’κοινωνική βάση’’ περιλαμβάνονται και οι χιλιάδες άνεργοι και οι νεόπτωχοι και οι επαγγελματίες με τα νέα λουκέτα; Πάλι έτσι θα την υπερβεί την κρίση η παρασιτική ολιγαρχία;; Mε αχυράνθρωπους και από το χώρο του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Νέας Δημοκρατίας και με αποφυγή του να καταβάλλει έστω και ορισμένα από τη λαφυραγώγηση του εθνικού πλούτου τη τελευταία 25ετία;

Σωστό το άρθρο του Παντελή Καψή, σε αντίθετη κατεύθυνση το συγκρότημα. 29 Αυγούστου 2011, Στέφανος Τζουμάκας.

Ακολουθεί το άρθρο του Παντελή Καψή "Μήπως είχε δίκιο ο Μαρξ;", όπως δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ στις21/8/2011. 

Έφτασε λοιπόν το τέλος του καπιταλισμού; Εντάξει, το ερώτημα είναι ρητορικό, το αδιέξοδο όμως στο οποίο μοιάζει να οδηγείται η παγκόσμια οικονομία είναι πέρα για πέρα αληθινό. Και μπορεί όλοι να συμφωνούν ότι υπάρχει έλλειμμα ηγεσίας, ότι η Μέρκελ και ο πρόεδρος Ομπάμα είναι υπερβολικά αναποφάσιστοι και διστακτικοί, την ίδια στιγμή ωστόσο υπάρχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις για το τι περιμένουμε να κάνουν. Βρίσκονται, βλέπετε, μπροστά σε μια θεμελιώδη αντίφαση του συστήματος-για να χρησιμοποιήσουμε αριστερή ορολογία. 

Από τη μια πλευρά είναι το χρέος. Πώς και γιατί δημιουργήθηκε είναι μεγάλη ιστορία. Ας αρκεστούμε στο εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ- καθώς η παραγωγή μετακομίζει στην Κίνα και στην Ινδία με τα φτηνά εργατικά χέρια-, στους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν και πάνω απ΄ όλα βέβαια στα τεράστια ποσά που ξοδεύτηκαν σε όλες τις αναπτυγμένες οικονομίες για να αντιμετωπιστεί το χρηματιστηριακό κραχ του 2008. 

Από την άλλη πλευρά είναι ο φόβος της ύφεσης. Οσο περισσότερο χρεώνονται τα νοικοκυριά και οι κυβερνήσεις τόσο πιο πιθανό φαίνεται το ενδεχόμενο να χρεοκοπήσουν ή να αναγκαστούν σε δραστικά μέτρα λιτότητας. Αυτό φυσικάπροκαλεί ανασφάλεια, οι καταναλωτές μειώνουν τις δαπάνεςτους, η μείωση της ζήτησης ωστόσο δημιουργεί τον γνωστό φαύλο κύκλο με απολύσεις και νέα μείωση των εισοδημάτων.

Η κατάρρευση των χρηματιστηρίων είναι απλώς το σύμπτωμα αυτής της ανασφάλειας καθώς οι «αγορές», οι περιβόητοι κερδοσκόποι δηλαδή αλλά και τα ασφαλιστικά ταμεία ή οι απλοί αποταμιευτές, περιμένοντας ότι οι οικονομίες και οι επιχειρήσεις θα δεινοπαθήσουν, εγκαταλείπουν τις μετοχές και στρέφονται σε «ασφαλείς» τοποθετήσεις όπως είναι ο χρυσός ή ισχυρά χαρτιά όπως είναι τα ομόλογα της Γερμανίας. 

Στο παρελθόν η λύση θα ήταν απλή: αύξηση των κρατικώνδαπανών ώστε να τονωθεί η αγορά και τα εισοδήματα. Σήμερα ωστόσο μια τέτοια κίνηση, που οδηγεί βέβαια σε αύξηση των ελλειμμάτων αλλά και του χρέους, απλώς επιτείνει την ανασφάλεια. 

Να αυξήσουμε λοιπόν τα ελλείμματα ή να τα μειώσουμε; Ιδού το ερώτημα μπροστά στο οποίο, όπως ο Αμλετ, οι κυβερνήσεις της Δύσης μοιάζει να παραλύουν. Υπάρχουν φυσικά απαντήσεις. Ηδη έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ένα πεδίο συναίνεσης για άμεσα μέτρα στήριξης της ανάπτυξης με παράλληλες διαρθρωτικές αλλαγές - π.χ., στα ασφαλιστικά συστήματαώστεσε βάθος χρόνου να μειωθούν τα ελλείμματα. Ταυτόχρονα ακόμη και συντηρητικοί οικονομολόγοι αναγνωρίζουν ότι μια στρατηγική εξόδου από την κρίση θα πρέπει να περιλαμβάνει διαγραφή χρεών για κράτη και νοικοκυριά, φορολόγηση των χρηματιστηριακών συναλλαγών, ενίσχυση των επενδύσεων και προστασία των εισοδημάτων.

Δυστυχώς από τη θεωρία στην πράξη η απόσταση είναι μεγάλη. Και ο συντονισμός τόσων οικονομιών με αλληλοσυγκρουόμενασυμφέροντα είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Την τελευταία φορά που το δοκιμάσαμε, στις αρχές του 20ού αιώνα, μεσολάβησαν επαναστάσεις, δικτατορίες και ένας πόλεμοςπροτού επανέλθει η ισορροπία. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι τα παθήματα έγιναν μαθήματα. 

Οσο για την Ελλάδα, μπροστά σε όλα αυτά οι δυνατότητες αντίδρασης είναι μηδενικές. Αν επικρατήσει το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη θύελλα μόνοι μας. Στο μέτρο που θα διαμορφωθεί μια νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ωστόσο και παρά το ότι η ύφεση έχει αποδειχθεί πολύμεγαλύτερη από τις προβλέψεις, στο υπουργείο Οικονομικών επιμένουν ότι το 2012 μπορεί να αρχίσει η ανάκαμψη. Αν φυσικά καταφέρουμε ως τότε να μη φαγωθούμε μεταξύ μας!