ΤΟ ΑΫΛΟ ΧΡΗΜΑ

 Μετά  την πρόταση για την θέσπιση  ανταλλακτικής μονάδας, η σκέψη   προχωρά στην έκφραση νέων καινοτόμων και ουσιαστικών προτάσεων. Μια  τέτοια πρόταση είναι και αυτή της θέσπισης άϋλου χρήματος. Οι «μύστες» εύκολα θα εννοήσουν την πρόταση, οι υπόλοιποι ας διαβάσουν προσεκτικά για να συλλάβουν την έννοια των πραγμάτων.  

α.  Τι είναι το  «χρήμα»  

      Το  χρήμα είναι ένα  συμβολικό μέσο αποτίμησης της ανταλλακτικής  αξίας των αγαθών και των υπηρεσιών  μεταξύ των ανθρώπων. Το χρήμα είναι ένα τεχνητό ανθρώπινο δημιούργημα συμβατικής προέλευσης και λειτουργίας με σκοπό την διευκόλυνση των συναλλαγών μεταξύ των ανθρώπων.  

Τι προκύπτει  από τα ανωτέρω:

- Το χρήμα  είναι ένα μη έμβιο τεχνητό ανθρώπινο δημιούργημα, δεν είναι οργανισμός ή προϊόν της φύσης.

- Το χρήμα και η λειτουργία του είναι προϊόντα σύμβασης, δηλ. μιας ανθρώπινης παραδοχής – συμφωνίας. Ανθρωποι συμφωνούν και ορίζουν τι θα λογίζεται ως χρήμα, τι θα αποτελεί ανταλλακτικό μέσο, ποια θα είναι η συμβατική βάση – αξία ανταλλαγής ανά μονάδα κλπ. . Αυτά αποτελούν ανθρώπινη συμβατική δράση.

-   Το χρήμα είναι απλώς μέσο. Δεν αποτελεί ούτε άμεση, ούτε έμμεση βιοτική ανάγκη των ανθρώπων. Το χρήμα δεν καλύπτει και δεν ικανοποιεί βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων. Βιοτικές ανάγκες καλύπτουν τα αγαθά και οι ανθρώπινες εργασίες που ικανοποιούν βιοτικές ανάγκες. Αυτά ισχύουν μέχρι σήμερα, παρεκτός και εάν συμφωνήσουμε ένα αγαθό, π.χ. το ψωμί, ως χρήμα. Όπως αντιλαμβάνεστε θα μπορούσαμε στο πλαίσιο μιας συμβατικής ρύθμισης να ορίσουμε ως χρήμα το ψωμί ή οποιοδήποτε άλλο αγαθό ικανοποιεί παράλληλα και βιοτικές μας ανάγκες.   

-  Σκοπός δημιουργίας του χρήματος είναι η διευκόλυνση των συναλλαγών μεταξύ των ανθρώπων.  

      Στον  αντίποδα των ανωτέρω και εννοιολογική και κοινωνική έκπτωση του χρήματος είναι το «νόμισμα». Το «νόμισμα» είναι μεν χρήμα, αλλά σε αυτό υπερέχει ο συμβατικός καθορισμός της αξίας του, ο οποίος υπερέχει πλέον του χρηστικού συναλλακτικού χαρακτήρα. Ο συμβατικός καθορισμός αυτός στο νόμισμα έχει ιστορικά αποδειχθεί ότι είναι πολλές φορές αυθαίρετος και στηρίζεται σε εξωγενείς, διαφορετικούς από το χρήμα, παράγοντες, που συχνά-πυκνά είναι παράγοντες επιβολής ή προϊόν του σαθρού κανόνα προσφοράς και ζήτησης, λες και το χρήμα είναι αναλώσιμο αγαθό.  

β. Τι είναι το «άϋλο χρήμα» 

      Μέχρι σήμερα το χρήμα ορίζεται υλικά. Ο κάτοχός του κατέχει ένα υλικό σώμα, μετρήσιμο και προκαθορισμένο ποσοτικά, κυρίως ως νόμισμα. Το νόμισμα, όπως είδαμε, φέρει στον ορισμό του έναν υπέρτερο συμβατικό προσδιορισμό της «αξίας» του. Δηλ. το νόμισμα – χρήμα και η ανταλλακτική του αξία αποτελεί συμβατικά καθοριζόμενο μέγεθος. Στις μέρες μας η αξία αυτή καθορίζεται από κέντρα ισχύος και εξουσίας που δεν έχουν καμία ή μόνο τυπική δημοκρατική νομιμοποίηση.

      Το  «άϋλο χρήμα» ως σύλληψη και πρόταση έρχεται να αξιοποιήσει τα χαρακτηριστικά του χρήματος επανατοποθετώντας την συναλλακτική «αξία» του μέσα από την ικανοποίηση πραγματικών βιοτικών αναγκών. Βεβαίως πάντοτε το χρήμα εμπεριέχει μία σύμβαση και η χρήση των συμβατικών όρων χρειάζεται προσοχή, ώστε να μην καταστεί νόμισμα ή αυτοσκοπός.

      Στην  ίδια βάση που είχε αναλυθεί με την  πρόταση της ΕΑΜ (Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα), η Ελλάδα έχει ένα ουσιαστικό χρηματο-νομισματικό πρόβλημα, απότοκο του καπιταλιστικού συστήματος και της λογικής συσσώρευσης από κάποιους ανά τον πλανήτη, άχρηστων κατ’ ουσία νομισματικών μεγεθών. Στην Ελλάδα το πρόβλημα αυτό λέγεται έλλειψη χρημάτων ικανών να ικανοποιήσουν τις επιβληθείσες δανειακές ανάγκες της χώρας και ταυτόχρονα ικανών να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της λειτουργίας της κοινωνίας και κυρίως και για πολλούς την κάλυψη ακόμα και των άμεσων βιοτικών αναγκών.

      Η λύση της δημιουργίας  άϋλου, εσωτερικού κοινωνικού χρήματος, λύση αντίστοιχη με την άϋλη αξία πολλών ανθρωπίνων αγαθών, έχει την δυναμική να θεραπεύσει πολλά από τα σύγχρονα προβλήματα της Ελλάδας και της ελληνικής κοινωνίας. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι μετρούσαμε κάποιες αναγκαίες άμεσες βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων και κατά σύμβαση αποφασίζαμε να τις καλύψουμε με την έκδοση άϋλου χρήματος, υπό την μορφή μιας ηλεκτρομαγνητικής κάρτας(όπως αυτές που χρησιμοποιούν οι τραπεζίτες για να επιβάλλουν επικυριαρχία ληστρικών τόκων). Αυτή την κάρτα με το περιεχόμενό της θα μπορούσαμε να την χρησιμοποιήσουμε στις εκατέρωθεν εσωτερικές συναλλαγές, αντί να χρησιμοποιούμε νόμισμα, το οποίο μας λείπει, δεν το εκδίδουμε και το πληρώνουμε ακριβά … . Το όφελος θα ήταν πολλαπλό με κύρια αποτελέσματα την εξοικονόμηση κεφαλαίων νομίσματος, την ανάπτυξη της εσωτερικής οικονομίας, την κάλυψη αναγκών των ανθρώπων – πολιτών, αλλά και την άλλη αντίληψη για το χρήμα: την επαναφορά του σε θέση μέσου και όχι σε θέση κοινωνικού επικυρίαρχου.    

   Το εγχείρημα θα ήταν υπό την αρχική διαχείριση (όχι κυριότητα, αρμοδιότητα, εξουσία κλπ. αλλά απλή διαχείριση) του κράτους και θα μπορούσε εύκολα στο μέλλον να περάσει στην διαχείριση μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κοινωνικής αρχής, δηλ. στην ίδια την κοινωνία.

      Στην  φάση της πραγμάτωσης του «άϋλου χρήματος» θα πρέπει να γίνει ειδική μνεία στο περιεχόμενο του μέσου. Είναι αυτονόητο ότι στην κάρτα αυτή, η οποία θα ήταν διασφαλισμένα μόνο ατομικής χρήσης, θα μπορούσαν να πιστώνονται και νέες μονάδες, όπως και το ότι ένα μέρος του μισθού θα μπορούσε να πιστώνεται σε μία τέτοια κάρτα – αντί νομίσματος – με τις αυτονόητες, αλλά και βαθύτερες συνέπειες ατομικής και κοινωνικής ασφάλειας που προκύπτουν από μία τέτοια πρακτική. Το βασικό όμως κύριο ζήτημα επιλογής για την φύση του περιεχομένου είναι μεταξύ κοινών μονάδων ή απευθείας βιοτικών αναγκών. Η πρώτη επιλογή είναι πιο εύχρηστη και διευκολύνει την περαιτέρω ανταλλαγή μονάδων (πλέον), ήτοι την κυκλοφορία του Α.Χ. (άϋλου χρήματος). Η δεύτερη επιλογή είναι πολιτικά δικαιότερη και πιο στέρεα φιλοσοφικά, πολιτικά, αλλά και έναντι τυχόν διεθνών αντιδράσεων, αφού με αυτή καλύπτονται απευθείας ανάγκες των ανθρώπων και δεν πρόκειται περί τυπικού χρήματος ή νομίσματος. Στην περίπτωση όμως αυτή θα πρέπει να έχει δομηθεί ένα σύστημα ικανό να προσφέρει συμβατικά ανταλλακτική δύναμη. Καθώς δεν είναι δυνατόν ο λήπτης μονάδων αγοράς συγκεκριμένων αγαθών, π.χ. έμπορος μακαρονιών, να χρησιμοποιήσει εύκολα το Α.Χ. για να προμηθευτεί και πάλι το προϊόν που εμπορεύεται (τα μακαρόνια). Θα πρέπει να δομηθεί ένα σύστημα αντιστοίχισης για την μετέπειτα κυκλοφορία των Α.Χ. . Αυτό σε πρώτη φάση λειτουργίας μπορεί να είναι και ένα μεικτό σύστημα, όπως ένα σύστημα μετατροπής των μονάδων αγαθών σε λογιστικές μονάδες ή ένα σύστημα αντιστοίχισης επιμέρους ανταλλαγών των μονάδων αγαθών μεταξύ τους. Ως προς τα λοιπά ισχύουν κατ’ αναλογία όσα ήδη προτάθηκαν στις προτάσεις για την ΕΑΜ (http://laikometopo.blogspot.com/2011/11/blog-post.html).

      Αυτά  μέχρι να οδηγηθούμε στην κοινωνία που θα λειτουργεί με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, σε μια πραγματική κοινωνική οικονομία των ανθρωπίνων αναγκών.

      Το  άϋλο χρήμα σε μια πραγματική δημοκρατία, σε μια ανθρωποκεντρική δημοκρατία είναι ένα ουσιαστικό βήμα για να ξεφύγει η ανθρωπότητα από την άθλια μέγγενη της κερδοκρατίας και των κερδοκρατών.

   Ταυτόχρονα για την Ελλάδα, η δημιουργία άϋλου χρήματος με οποιαδήποτε μορφή, αποτελεί μια άμεση πρακτική λύση του τεράστιου προβλήματος που δημιούργησαν οι άθλιες πολιτικές και οι ανάξιοι πολιτικοί.

      Ουσιαστικά, όμως το άϋλο χρήμα, ως μέσο συναλλαγής εσωτερικής κυκλοφορίας, μη τοκοφόρο και απαλλαγμένο από τον ετεροκαθορισμό της αξίας του, θα έλθει για να αποτελέσει για την ελληνική και τις υπόλοιπες κοινωνίες του πλανήτη ένα επαναστατικό μέσο απελευθέρωσης των ανθρώπων και των κοινωνιών τους από την παντοκρατορία των «αγορών» και των τραπεζών. Ένα όπλο που δεν μπορούσαν να φανταστούν και δεν μπορούν να πολεμήσουν με ανάλογα όπλα και μέσα. Δημιουργεί και διδάσκει μια νέα κουλτούρα, συγκροτεί μια νέα πραγματικότητα, αχρηστεύει τις δοξασίες χιλιάδων ετών.  

      Για εμάς στο Λαϊκό Κίνημα, μια ελεύθερη σκέψη στο μυαλό κάθε ανθρώπου, η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός είναι το μυστικό κλειδί για την ριζική απαλλαγή ολόκληρης του ίδιου και ολόκληρης της κοινωνίας από όσα βάναυσα την ταλανίζουν. Ας το πάρουμε απόφαση: το σύστημα μας οδηγεί στον αφανισμό. 

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, το κίνημα που  απελευθερώνει.