«Εθνικό δικαίωμα της χώρας, η ενεργή συμμετοχή μας στον ευρωπαϊκό διάλογο για το μέλλον της Ευρώπης και το Ευρώ»

Πολιτικές ευθύνες για τη μαζική εκροή καταθέσεων από τις τράπεζες

επιρρίπτει  ο Λευτέρης Αυγενάκης  από το βήμα της  Βουλής 

Πολιτικές ευθύνες για τη δραματική μείωση των καταθέσεων στις τράπεζες επέρριψε ο Βουλευτής Ηρακλείου της  Δημοκρατικής Συμμαχίας, Λευτέρης Αυγενάκης, από το βήμα της Βουλής, στο πλαίσιο της τοποθέτησής το απόγευμα της Τετάρτης, 30

Νοεμβρίου, επί του σχεδίου νόμου του Υπ. Οικονομικών με τίτλο «Κύρωση Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Ρύθμιση θεμάτων χρηματοπιστωτικού χαρακτήρα»».  

Μεταξύ  άλλων, ο κ. Αυγενάκης τόνισε ότι οι αστοχίες και τα αλλεπάλληλα λάθη της κυβέρνησης, αλλά και η ανοιχτή συζήτηση για πιθανή χρεοκοπία της χώρας, προκάλεσαν μεγάλη ανασφάλεια στους πολίτες, που μαζικά έκαναν ανάληψη των καταθέσεών τους. Ταυτόχρονα, επισήμανε ότι η Δημοκρατικά Συμμαχία αναγνωρίζει ότι «το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας χρήζει στήριξης», προσθέτοντας ότι κρίσιμο είναι «να προωθηθεί με τον ταχύτερο δυνατό ρυθμό η διαπραγμάτευση με το νέο πρόγραμμα PSI, με στόχο οι σχετικές διαδικασίες να έχουν ολοκληρωθεί τον Ιανουάριο». 

Επιπλέον, υπογράμμισε ότι «στη συζήτηση που  ξεκίνησε για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ η Ελλάδα είναι  ήδη απούσα», αναφέροντας ότι  «εθνική ανάγκη, αλλά και εθνικό μας δικαίωμα, ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, είναι να συμμετάσχουμε ενεργά στον ευρωπαϊκό διάλογο.»  

Ολόκληρη  η τοποθέτηση του Βουλευτή βρίσκεται  στο σύνδεσμο:

http://www.youtube.com/watch?v=5ogSTi6MCw0
 

ΣΗΜΕΙΑ  ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ του  κ. ΑΥΓΕΝΑΚΗ: 

«(…) Ύστερα από μια σημαντική καθυστέρηση  στη χθεσινή συνεδρίαση του EUROGROUP εγκρίθηκε η εκταμίευση της έκτης δόσης για τη χώρα μας. Ωστόσο, τα κομματικά επιτελεία ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας και οι Αρχηγοί τους μετέτρεψαν την αυτονόητη υποχρέωση των Ευρωπαίων για την έκτη δόση σε πολιτικό θρίλερ.  

Από τη μια ο κ. Βενιζέλος με τη μη εκπλήρωση  των όρων της δανειακής σύμβασης και κατόπιν ο κ. Παπανδρέου με την πρωτοφανώς ανεύθυνη ανακοίνωση διεξαγωγής δημοψηφίσματος, ενώ από  την άλλη ο κ. Σαμαράς με την άρνησή του να δεσμευθεί γραπτώς για τις αποφάσεις της 26^ης Οκτωβρίου ακολούθησε μια μικροπολιτική τακτική για να μετριάσει τις αντιδράσεις των κομματικών του στελεχών και να δικαιολογήσει τη στροφή εκατόν ογδόντα μηρών που έκανε από την εγκάθετη αντιμνημονιακή λογική του στη δέσμευση για τη στήριξη του νέου μνημονίου αλλά και τη συμμετοχή επιτέλους της Νέας Δημοκρατίας στη συγκυβέρνηση. Μάλιστα, ο κενός περιεχομένου «ψευτοτσαμπουκάς» με τις υπογραφές κατέληξε τελικά στην ενυπόγραφη δέσμευσή του στους Ευρωπαίους ότι θα κινηθεί εντός του αυστηρού πλαισίου του προγράμματος.  

Σε κάθε περίπτωση όλα αυτά είχαν τεράστιο αλλά και συγκεκριμένο αντίκτυπο  στην πραγματική οικονομία. Την παρατεταμένη αβεβαιότητα για την έκτη δόση πλήρωσαν ακριβά οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά καθώς χειροτέρευσε το βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, που είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης που παγώνει κάθε νέα οικονομική δραστηριότητα και φέρνει νέα λουκέτα αλλά και πρόσθετη ανεργία».  

«Το ερώτημα  είναι, αν τα δύο κόμματα τώρα που εξασφαλίστηκε η έκτη δόση θα σοβαρευθούν επιτέλους και θα συνδράμουν πραγματικά, όμως, στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης με την ουσιαστική στήριξη της Κυβέρνησης Παπαδήμου στην οποία συμμετέχουν. Δυστυχώς, για την ώρα δεν φαίνεται να το κάνουν, παρόλο που όλοι γνωρίζουμε ότι η επιτυχία της Κυβέρνησης Παπαδήμου είναι εθνικός μονόδρομος.  

Αντίστοιχα, το ίδιο αδικαιολόγητη είναι και  η εμμονή ορισμένων με την ανάγκη διεξαγωγής των εκλογών στις 19 Φεβρουαρίου. Αλήθεια δεν κατανοούν ότι  το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε τώρα είναι μια μακρά και εκρηκτική προεκλογική περίοδος ή μήπως νιώθουν τόσο έτοιμοι και τόσο επαρκείς για να κυβερνήσουν τη χώρα, μια χώρα που καταρρέει;»

(…)  οι ώρες είναι ιδιαίτερα κρίσιμες. Τώρα χρειάζεται από όλους  μας να επιδείξουμε ακόμη μεγαλύτερη σοβαρότητα αλλά και υπευθυνότητα. Υπό άλλες συνθήκες θα ήταν τουλάχιστον κωμικό να παρακολουθούν οι πολίτες έναν ενδοκυβερνητικό καυγά για το ποιος ελέγχει, για παράδειγμα, το Υπουργείο Ναυτιλίας. Στις παρούσες κρίσιμες συνθήκες, όμως, αυτό είναι τουλάχιστον επικίνδυνο. Η χώρα μας βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και περιθώρια για καυγάδες και για γραφικότητες που θυμίζουν προηγούμενες δεκαετίες δεν υπάρχουν.  

Τώρα  πρέπει όλες οι φιλοευρωπαϊκές πολιτικές  δυνάμεις του τόπου να ενεργοποιηθούμε, γιατί πλέον δεν κρίνεται μόνο το μέλλον της Ελλάδος, αλλά το ίδιο το μέλλον της Ευρώπης και του ευρώ. Άπαντες υπογραμμίζουν ότι η Ευρώπη διέρχεται τη μεγαλύτερη κρίση μεταπολεμικά. Το ευρώ, το μεγαλύτερο βήμα στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, κινδυνεύει με κατάρρευση. Σημειώνω χαρακτηριστικά ότι το κόστος δανεισμού της Ιταλίας σε χθεσινή δημοπρασία εκτινάχθηκε σε μη διατηρήσιμα επίπεδα, ενώ η Γαλλία και ογδόντα επτά ευρωπαϊκές τράπεζες, κυρίως ισπανικές, ιταλικές, γαλλικές αλλά και αυστριακές, βρίσκονται ήδη υπό τη δαμόκλειο σπάθη των οίκων αξιολόγησης. Για τη σωτηρία του κοινού νομίσματος, Γερμανία και Γαλλία επισπεύδουν την αναμόρφωση των ευρωπαϊκών θεσμών. Προωθούν, όπως όλα δείχνουν, τη δημιουργία ενός πυρήνα σκληρού νομίσματος, στο οποίο αρκετοί θα μείνουν απέξω.  

Ωστόσο, στη συζήτηση που ξεκίνησε η Ελλάδα είναι ήδη απούσα. Σχεδιάζονται, δηλαδή, και λαμβάνονται αποφάσεις  για εμάς, αλλά χωρίς εμάς. Και  αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας  ανησυχεί. Γιατί η Ελλάδα να είναι  απούσα; Γιατί ακυρώνει τη συνολική της παρουσία, ως ευρωπαϊκό έθνος, λόγω των προβλημάτων του δημοσίου χρέους της;  

Εθνική  ανάγκη, αλλά και εθνικό μας δικαίωμα, ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, είναι να συμμετάσχουμε ενεργά στον ευρωπαϊκό διάλογο, που ήδη έχει ξεκινήσει για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ. Γι’ αυτόν το λόγο καλώ τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, τον κ. Παπαδήμο, να μεριμνήσει άμεσα με τη συνεργασία όλων των φιλοευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων της χώρας μας για την προετοιμασία των θέσεων και των προτάσεων που θα υποστηρίξουμε και θα προωθήσουμε την επόμενη περίοδο ως χώρα». 

«Αναφορικά  με το τραπεζικό σύστημα, τα στοιχεία που παρουσίασε χθες στην Επιτροπή Οικονομικών ο κ. Προβόπουλος  είναι ενδεικτικά των υπαρχόντων προβλημάτων. Σχετικά με τη μείωση των τραπεζικών καταθέσεων, υπογραμμίζεται ότι το 2010 η εκροή χρημάτων έφτασε τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ από τον Ιανουάριο έως το Σεπτέμβριο του 2011 η μείωση έφτασε στα 26,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Σημειώστε ότι μόνο το δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου οι καταθέσεις μειώθηκαν από 13 έως 14 δισεκατομμύρια ευρώ. Γι’ αυτή τη μείωση δεν ευθύνεται κανείς άλλος, παρά οι αλλεπάλληλες αστοχίες της Κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου.   

Να σας  θυμίσω μερικά από τα τελευταία γεγονότα. Πρώτον, διώχθηκε η τρόικα και μετά παρακαλούσε να γυρίσει πίσω. Δεύτερον, για πρώτη φορά παραδέχθηκε η Κυβέρνηση ότι συζητά ακόμα και τη συντεταγμένη χρεοκοπία. Τρίτον, ο φόβος εξόδου από το ευρώ κορυφώθηκε. Τέταρτον, ο κ. Παπανδρέου ανακοίνωσε το δημοψήφισμα και οι απειλές των Ευρωπαίων κλιμακώθηκαν. Πέμπτον, είχαμε τις μικροκομματικές σκοπιμότητες, που κατέστησαν αδύνατο σχεδόν επί μια εβδομάδα να βρεθεί πρόσωπο κοινής αποδοχής για την Πρωθυπουργία, ενώ κάθε ώρα που περνούσε η χώρα ερχόταν ολοένα και πιο κοντά στη χρεοκοπία. Έγιναν, δηλαδή, όλα όσα θα έκανε κάποιος που θα ήθελε να καταστρέψει μια οικονομία ή, αν προτιμάτε, ακριβώς τα αντίθετα από εκείνα που απαιτούνται για να επικρατήσει κλίμα βεβαιότητας και ασφάλειας.  

Το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας μας χρήζει στήριξης. Για το λόγο αυτό, η Δημοκρατική Συμμαχία υποστηρίζει τις επιπλέον εγγυήσεις ύψους 30 δισεκατομμυρίων ευρώ και τη διάθεσή τους στην Τράπεζα της Ελλάδος. Σκόπιμο είναι, όμως, τις αμέσως επόμενες ημέρες να προωθηθεί με τον ταχύτερο δυνατό ρυθμό η διαπραγμάτευση με το νέο πρόγραμμα PSI με στόχο οι σχετικές διαδικασίες να έχουν ολοκληρωθεί τον Ιανουάριο.  

Εξίσου  κρίσιμο είναι να διευκρινιστεί  η συμμετοχή των ομολόγων των  ασφαλιστικών ταμείων στο κούρεμα, καθώς αν συμμετείχαν, οι απώλειές τους θα κυμαίνονταν μεταξύ 11,5 έως 12 δισεκατομμύρια ευρώ. Και ερωτώ: Αν αυτό συμβεί, πώς σκοπεύει αλήθεια η Κυβέρνηση να αναπληρώσει αυτές τις απώλειες;  

Σε κάθε περίπτωση μένουν πολλά να διευκρινιστούν και καθώς σήμερα εισερχόμαστε και  επίσημα στο τελικό στάδιο για  το κούρεμα του ελληνικού χρέους και δεδομένων των διαφωνιών μεταξύ ελληνικού δημοσίου και πιστωτών, χρειάζεται προσεκτική και αναλυτική διαπραγμάτευση, αλλά και αντικειμενική αξιολόγηση των επιπτώσεων στην πραγματική οικονομία».