Οι εργαζόμενοι καλούνται να διαλέξουν το θάνατό τους

Ήρθε η στιγμή που περιμέναμε. Η ώρα του διαπραγματευτικού εκβιασμού που όμως κρύβεται πίσω από την υπόδειξη των χειρότερων του στιλ “κοιτάξτε τι θα πάθετε αν δεν τα βρούμε!”.

του Στρατή Μαζίδη

Τα είχαμε σημειώσει ήδη από πέρυσι όταν πρωτοψηφίζονταν οι νόμοι της κατάλυσης των εργασιακών κεκτημένων. Δεν είναι μόνο η λήξη των συμβάσεων και η εκπνοή της μετενέργειας. Πρέπει να προσθέσουμε και το γεγονός ότι ακόμη κι αν προκύψει σε κάποιο κλάδο σύμβαση, δεν υπάρχει πια η υποχρέωση της τήρησης από την πλευρά όλων των εργοδοτών του αντίστοιχου τομέα αν δεν είναι μέλη του διαπραγματευτικού φορέα.

Οι εποχές του +6% το χρόνο μαζί με τις κλίμακες και τις τριετίες τελείωσαν. Οι μισθοί ισοπεδώνονται. Γνωρίζω περιπτώσεις ανθρώπων που έπεσαν στα μισά.

Ο κος Κορκίδης θέτει έξυπνα το δίλημμα. Τι προτιμάτε; 13% κάτω ή 30%-40% με την ΕΓΣΕΕ; Ή ακόμη πιο κάτω με μια ατομική σύμβαση; Τι θα κάνουν στο τέλος τα σωματεία των εργαζομένων; Αναγκαστικά θα υποχωρήσουν έχοντας απλά προσπαθήσει να περιορίσουν όσο γίνεται την απώλεια. Κανένας δε θα πάρει το ρίσκο της αποτυχίας επάνω του που θα οδηγήσει έστω όσους καλύπτονται από την υποχρεωτικότητα της σύμβασης σε ακόμη χειρότερα μονοπάτια. Χώρια φυσικά το προηγούμενο που θα δημιουργηθεί για τους άλλους κλάδους.

Βέβαια ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Το δίλημμα του κου Κορκίδη στην πραγματικότητα είναι ψεύτικο διότι κι αυτό το οποίο προβάλλει ως φόβητρο θα έρθει λίγο παρακάτω στην πορεία.

Οι μισθοί έχουν ήδη πετσοκοπεί με τις μη αυξήσεις, με τα παγώματα, την ακρίβεια και την παντός είδους φορολογία. Επίσης κανείς δεν πιστεύει ότι σε ένα ή δύο χρόνια ανάλογα με τη διάρκεια της νέας σύμβασης δε θα επανέλθει ο κος Κορκίδης με μια πρόταση μιας ακόμη περικοπής του 10%-15%.

Στην ουσία μετά τους εργαζομένους και τους άνεργους, προκύπτει μια νέα κατηγορία που αντικαθιστά σταδιακά την πρώτη. Κάποιοι την έχουν προσδιορίσει ως “παγιδευμένοι”. Είναι αυτοί που εργάζονται για € 300,00-€ 400,00 (ενδεχομένως προ φόρων και ναύλων) από το πρωί ως το βράδυ και που σε αρκετές περιπτώσεις θα είναι απλήρωτοι για μήνες.

Οι εργαζόμενοι καλούνται να διαλέξουν το θάνατό τους. Αν είναι ξαφνικός ή αργός και βασανιστικός.

freepen.gr