2014 λόγοι για μια νέα αφετηρία...

“ Η αλλαγή κυβέρνησης είναι το πρώτο βήμα. Τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν αν η νέα κυβέρνηση δείξει το όραμα και τον δρόμο για κάτι διαφορετικό, για κάτι καινούριο και υγιές που έχει ανάγκη ο τόπος. Στη ζωή και την πολιτική χρειάζονται «μάχες». Τίποτε άλλωστε δεν χαρίζεται, αλλά κατακτάται… ”
Του Κώστα Καπνίση

Ένα βασικό συστατικό «επιτυχίας», δηλαδή της επί μακρόν παραμονής της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου στην εξουσία είναι ότι πέρα από το φρικτό της έργο κατά της συντριπτικής πλειονότητας της ελληνικής κοινωνίας, κατάφερε και κάτι άλλο ακόμα χειρότερο. Να βυθίσει στην απαισιοδοξία, στην κατάθλιψη και στην μιζέρια τον ελληνικό λαό. Η χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών, δεν θα υπήρχε πολιτικά αν δεν είχε καταφέρει και αυτή την αθλιότητα. Κι όμως το πέτυχε. Στις δημοσκοπήσεις άλλωστε πέρα από τα τετριμμένα όπως η πρόθεση ψήφου, η καταλληλότητα για την πρωθυπουργία και η παράσταση νίκης, υπάρχουν και άλλοι αριθμοί και άλλα ερωτήματα, τα οποία συνήθως περνούν σε δεύτερη μοίρα ή στην καλύτερη περίπτωση μελετώνται μόνο από τα επιτελεία των κομμάτων.

Οι αριθμοί λοιπόν και τα ντοκουμέντα είναι ότι αυτή την κυβέρνηση, ανεξαρτήτως κομματικής ή ιδεολογικής προτίμησης, την πιστεύουν μόνο όσοι έχουν συμφέρον να την πιστεύουν. Όσοι δηλαδή κερδίζουν από την παραμονή της στην εξουσία. Η συντριπτική πλειονότητα θεωρεί ότι το μέλλον προμηνύεται χειρότερο, παρουσιάζεται απαισιοδοξία για την επαγγελματική και κοινωνική κατάσταση του καθενός ξεχωριστά. Αν δεν είναι αυτό η μεγαλύτερη απειλή, τότε ποιο θα μπορούσε να είναι για μια κοινωνία, η οποία βλέπει μια κατεστραμμένη εθνική οικονομία, ένα ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος, ελαχιστοποιημένες τις μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης (πέρα από κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις). Άλλωστε αν δεν είχε αρχικά φτωχοποιηθεί το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και εξαθλιωθεί σε δεύτερο στάδιο, δεν θα μπορούσε καμιά ελληνική κυβέρνηση να περάσει από τη Βουλή Μνημόνια και Μεσοπρόθεσμα χωρίς να έχουν …ξηλωθεί τα πεζοδρόμια, όπως γινόταν παλαιότερα.

Αυτή ήταν η βασική αποστολή της τρόικα στην Ελλάδα με βασικό πρωταγωνιστή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κι ας λένε ορισμένοι ως ανίδεοι ή επιτηδευμένα ότι το ΔΝΤ παίζει τον ρόλο του «καλού» της υπόθεσης και τις «κακές» αποφάσεις τις παίρνουν οι Ευρωπαίοι εταίροι. Το έργο του ΔΝΤ είναι γνωστό σε όποια χώρα κι αν πέρασε. Κατέστρεψε τις εθνικές οικονομίες, προχώρησε στην βίαιη υποτίμηση, εξαθλίωσε τους λαούς. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς για εσωτερική κατανάλωση ή και παραψυχολογική συζήτηση. Τα κακά μαντάτα για την τρόικα ή για τα κατασκευάσματα τύπου τρόικα είναι ότι η διεθνής κοινότητα τους έχει πάρει χαμπάρι. Οι πάντες πλέον γνωρίζουν ότι οι άνθρωποι αυτοί υπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα, τα οποία είναι γνωστά και ως «αγορές» ή «επενδυτές». Όποια από αυτές τις «αγορές» κι αν τολμήσει κάποιος (δεν είναι και εύκολο να το πράξει), να σηκώσει θα βρει από κάτω «πράγματα και θαύματα» και ο νοών νοείτω…

Για το 2014 όμως, τα σημάδια, τα οποία έχουν προηγηθεί, δείχνουν ότι θα είναι μια χρονιά παγκόσμιας ανακατάταξης σε ότι αφορά οικονομικές και κοινωνικές θεωρίες και πρακτικές. Η παγκόσμια σκακιέρα βρίσκεται σε μια σιωπηλή προετοιμασία και οι «παίκτες» παίρνουν θέσεις μάχης. Είναι πλέον αποκαλυπτικό το μήνυμα που στέλνουν οι μεγάλες μητροπόλεις του άλλοτε καπιταλισμού ότι το σύστημα έχει «κολλήσει» και η παγκόσμια οικονομική κατάσταση από την Lehman Brothers και μετά έχει βρεθεί εκτός ελέγχου με το κάθε διεθνές αρπακτικό να έχει ιδρύσει ένα fund και να έχει αμοληθεί ανά τον κόσμο για «επενδύσεις». Σε αυτά τα πλαίσια, ξεκινά το 2014 για την Ευρώπη και για τον πλανήτη ολόκληρο. Ως γνωστόν, τα συστήματα ή οι αυτοκρατορίες πάντοτε καταρρέουν στο πέρασμα του χρόνου. Είναι κάτι σαν φυσική νομοτέλεια ή σαν μια άσπονδη συνωμοσία του σύμπαντος. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι όσο οι συνεκτικοί δεσμοί ενός συστήματος, η πρόνοια για την εύρυθμη λειτουργία του, η πρόληψη και το «damage control» τυχόν αναταράξεων, υπάρχουν και λειτουργούν σωστά και αρμονικά, τόσο πιο εύκολο είναι να μακροημερεύσει.

Χωρίς κάποια διάθεση υπεραισιοδοξίας, γιατί η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να την καταρρίψει, το 2014 θα είναι μια αφετηρία για πολλά πράγματα. Σε ότι αφορά την Ελλάδα, αφετηρία και απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανατροπή ενός συστήματος φαυλοκρατίας, το οποίο κυριάρχησε τις δύο τελευταίες δεκαετίες και ισοπέδωσε το πιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνικής πυραμίδας, το οποίο είναι η Παιδεία. Αυτή είναι και η βαθύτερη και συνάμα ανοικτή πληγή της χώρας. Η οικονομία και τα δεδομένα αλλάζουν, αλλά η Παιδεία δεν είναι κάτι που αλλάζει από την μια ημέρα στην άλλη, δεν είναι θέμα εντολής, αλλά πολιτικής και κοινωνικής βούλησης.

Η χώρα, από ότι όλα δείχνουν μπαίνει σε προεκλογική τροχιά. Η αλλαγή κυβέρνησης είναι το πρώτο βήμα. Τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν αν η νέα κυβέρνηση δείξει το όραμα και τον δρόμο για κάτι διαφορετικό, για κάτι καινούριο και υγιές που έχει ανάγκη ο τόπος. Μόνο έτσι θα πειστεί η κοινωνία να προχωρήσει μπροστά. Ακόμα και η καλύτερη κυβέρνηση του κόσμου, δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν έχει σύμμαχό της την κοινωνία. Όπως άλλωστε έλεγε και ο σπουδαίος Καζαντζάκης: «Ο λαός δεν σώζεται. Σώζει». Θέση εκκίνησης λοιπόν και πολλά όμορφα πράγματα θα γίνουν το 2014. Προς όφελος του λαού αυτή τη φορά. Στη ζωή και την πολιτική χρειάζονται «μάχες». Τίποτε άλλωστε δεν χαρίζεται, αλλά κατακτάται…

http://periodista.gr/greece/item/8505.htm